Εχουν περάσει μόλις έξι μήνες από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο, αλλά η κατάσταση στις εγκαταστάσεις που χτίστηκαν για τους Αγώνες και σε όσες ανακαινίστηκαν έχει αρχίσει να παρουσιάζει συμπτώματα… Αθήνας 2004. Ξεραμένα χόρτα, βανδαλισμοί και καταστροφές, έρημα κτίρια και εικόνα γενικευμένης εγκατάλειψης παντού.
Το στάδιο Μαρακανά, όπως γράφει ο Guardian, μοιάζει παρατημένο με αγωνιστικό χώρο που θυμίζει περισσότερο χωράφι, σπασμένα παράθυρα και ίχνη από λεηλασίες. Γύρω στο 10% από τα 78.000 καθίσματα έχουν ξηλωθεί.
Ακόμη, άγνωστοι έχουν ξηλώσει και τα χάλκινα καλώδια του ρεύματος στο εσωτερικό του σταδίου. Σαν να μην έφτανε αυτό, τον Ιανουάριο η εταιρεία έκοψε το ρεύμα λόγω απλήρωτων λογαριασμών που έχουν φτάσει τα τρία εκατομμύρια ρεάλ (900.000 ευρώ).
Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, η κατασκευαστική Obrecht που ανήκει στην κοινοπραξία που διαχειρίζεται το κτίριο κάλεσε το κρατίδιο του Ρίου ντε Τζανέιρο να αναλάβει την ευθύνη για το έργο, για το οποίο ερίζουν φορείς.
Ιδια η κατάσταση και στο γήπεδο του γκολφ, το οποίο κόστισε γύρω στα 20 εκατ. δολάρια, δεν βρήκε αρκετούς χρήστες, ενώ η Ομοσπονδία Γκολφ της Βραζιλίας αφήνει τους υπαλλήλους του απλήρωτος, όπως καταγγέλλουν οι ίδιοι.
Χωρίς ανθρώπους να αθληθούν έμειναν ακόμη και άλλες τέσσερις εγκαταστάσεις μεταξύ των οποίων τα γήπεδα τένις και το ποδηλατοδρόμιο.
Ερημο είναι και το Ολυμπιακό πάρκο, καθώς η πόλη του Ρίο δεν έχει καταφέρει να εξασφαλίσει το τίμημα που θα ήθελε.
Προβληματικό είναι το μέλλον της αξιοποίησης του Ολυμπιακού Χωριού το οποίο, σύμφωνα με τον σχεδιασμό, μετά του Αγώνες θα έδινε φτηνές κατοικίες σε ανθρώπους με χαμηλά εισοδήματα.
Η Βραζιλία διεξήγαγε δύο παγκοσμίου ενδιαφέροντος αθλητικές συναντήσεις μέσα σε δύο χρόνια, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου το 2014 και τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2016.
Οι ανάγκες και των δύο οργανώσεων επιβάρυναν σημαντικά μια οικονομία που ήδη από το 2014 είχε αρχίσει να δείχνει σημάδια κόπωσης, τα οποία είχαν πολλαπλασιαστεί το 2016. Αν σε αυτά προστεθεί η πολιτική κρίση και η σκανδαλολογία, η εγκατάλειψη από την πολιτεία λόγω άλλων προτεραιοτήτων και για θέματα κόστους μοιάζει να είναι το μόνο αποτέλεσμα που θα μπορούσε να προκύψει.