Με σκεπτικισμό βλέπουν οι σκανδιναβικές χώρες τα σχέδια της ΕΕ να οριστεί ενιαία, πανευρωπαϊκή πολιτική για τον κατώτατο μισθού, καθώς ανησυχούν ότι αυτό θα υπονομεύσει τα παλαιά και δοκιμασμένα μοντέλα συλλογικής διαπραγμάτευσης.
Η ΕΕ σχεδιάζει την Τρίτη να κάνει τα πρώτα βήματα προς την κατεύθυνση του ευρωπαϊκού ενιαίου μισθού, τα οποία εντάσσονται σε μια πρωτοβουλία της νέας προέδρου της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, να περιοριστεί το brain drain από τις ανατολικές στις δυτικές χώρες της Ενωσης.
Η Επιτροπή δεν θα καθορίσει κατώτατο επίπεδο (δηλαδή, όχι χρηματικό ποσό). Αντίθετα, επιδιώκει να θεσπίσει σειρά κριτηρίων που θα πρέπει να τηρούνται όταν τα κράτη μέλη ορίζουν τα κατώτατα επίπεδα.
Στόχος της Κομισιόν είναι να διασφαλιστεί ότι ο κατώτατος μισθός θα είναι στο 60% του διάμεσου μισθού σε κάθε χώρα. Αυτό σημαίνει ότι αν ο διάμεσος μισθός είναι της τάξης των 1.000 ευρώ, ο αριθμός των εργαζομένων που αμείβονται με περισσότερα χρήματα είναι ίδιος με αυτόν που αμείβονται με λιγότερα.
Παρά ταύτα, η Δανία έχει ζητήσει γραπτή εγγύηση ότι από την οδηγία, όποτε (και αν) ψηφιστεί, θα εξαιρεθούν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις. Η Φινλανδία και η Σουηδία έχουν εκφράσει παρόμοιες ανησυχίες, ανέφερε ο Guardian.
Το επιχείρημα των βόρειων χωρών είναι ότι ένας ευρωπαϊκός κατώτατος μισθός θα μειώσει τους μισθούς στις δικές τους χώρες. Στο πλευρό τους οι πολιτικοί έχουν και τα συνδικάτα.
Ο δανός υπουργός Απασχόλησης Πίτερ Χούμελγκαρντ τάσσεται υπέρ των υψηλότερων μισθών για τους χαμηλότερα αμειβόμενους στην Ευρώπη, αλλά «τα μέσα για αυτόν τον σκοπό πρέπει να σέβονται τις εθνικές παραδόσεις και τα μοντέλα που λειτουργούν καλά». Εξήγησε ακόμη ότι στη χώρα του τα επίπεδα είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης από συνδικάτα και ενώσεις εργοδοτών εδώ και πάνω από έναν αιώνα.
Αν και έχει λάβει διαβεβαιώσεις από τον αρμόδιο επίτροπο, ο δανός υπουργός λέει ότι «ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες» της διαπραγμάτευσης.
Μόνο έξι χώρες της ΕΕ δεν έχουν θεσμοθετημένο κατώτατο μισθό: είναι η Αυστρία, η Δανία, η Ιταλία, η Κύπρος, η Σουηδία και η Φινλανδία.
Στις βόρειες χώρες το κόστος ανά εργαζόμενο για τον εργοδότη ήταν πάνω από 40 ευρώ την ώρα – το υψηλότερο στην Ευρώπη. Αλλά συγκριτικά μεγάλοι είναι και οι κατώτατοι μισθοί: στη Δανία για παράδειγμα είναι περίπου 17 ευρώ την ώρα.
Κατά τα άλλα, οι διαφορές ανάμεσα στα κράτη μέλη είναι χαώδεις. Κυμαίνονται από τα 286 ευρώ τον μήνα της Βουλγαρίας στα 2.071 ευρώ του Λουξεμβούργου.