Μπορεί όλα να έχουν αλλάξει στην Κίνα, όμως μία σταθερά εξακολουθεί να διατρέχει το είναι της χώρας: η Ταϊβάν είναι αναπόσπαστο τμήμα της κινεζικής επικράτειας. Αυτή τη θέση διαλαλεί το καθεστώς του Πεκίνου, όπως έκανε πάντα, αφού η όποια κρατική οντότητα της Ταϊβάν (άλλοτε Φορμόζα ή Εθνικιστική Κίνα) δεν υφίσταται παρά σαν αποτέλεσμα της διαχρονικής αμερικανικής προστασίας στους ηττημένους του κινεζικού εμφυλίου, δηλαδή στους αντικομμουνιστές. Για τον πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ ο θρίαμβος των κομμουνιστών το 1949 πρέπει να ολοκληρωθεί τώρα, με την πλήρη ενσωμάτωση της νήσου στον εθνικό κορμό.
Το θέμα είναι πώς προσδιορίζεται αυτό το «τώρα», τουτέστιν πότε οι Κινέζοι θα επιτεθούν. Οι Ταϊβανέζοι υπολογίζουν ότι αφού ο Λαϊκός Στρατός δεν έκανε απόβαση ακόμη, η υπόθεση θα τραβήξει κάποια χρόνια. Μάλιστα έχουν ορίσει το έτος 2025 σαν ορόσημο. Ο υπουργός Αμυνας της Ταϊβάν, στρατηγός εν αποστρατεία, κάλεσε σε συναγερμό: «Από στρατιωτική άποψη, η κατάσταση είναι πιο επικίνδυνη παρά ποτέ» είπε, και συμπλήρωσε ότι «αν οι Κινέζοι ήθελαν να μας επιτεθούν τώρα, θα μπορούσαν ήδη να το κάνουν, όμως ζυγίζουν τις πιθανές απώλειες στο πεδίο». Εκρινε ωστόσο ότι η Κίνα θα είναι έτοιμη για εισβολή στα μέτρα της το 2025, επειδή «τότε θα έχουν μειώσει το κόστος στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο».
Η μοναδική ελπίδα του νησιού είναι ο διαρκής εξοπλισμός με νέα αμυντικά συστήματα και, φυσικά, η αμερικανική ομπρέλα προστασίας. Ο αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν συζήτησε τηλεφωνικώς με τον κινέζο ομόλογό του το ζήτημα και του υπενθύμισε ότι οι ΗΠΑ θα επιμείνουν στη συνέχιση της στρατηγικής ασφαλείας η οποία μέχρι στιγμής έχει αποδώσει. «Μίλησα με τον Σι για την Ταϊβάν. Συμφωνούμε ότι θα τηρήσουμε τη συμφωνία», ανέφερε την Τρίτη και πρόσθεσε ότι «δεν πρέπει να γίνει οτιδήποτε άλλο πέραν του να τηρηθεί τη συμφωνία» – αλλά αρκούν οι συμφωνίες επί των συμφωνημένων;
Ωστόσο στο Πεκίνο διασκεδάζουν με ένα ανέκδοτο που λέει ότι «η μεγάλη στρατιωτική παρέλαση για την κινεζική εθνική εορτή της 1ης Οκτωβρίου δεν έγινε στην πλατεία Τιενανμέν αλλά στους ουρανούς της Ταϊβάν». Και να γιατί.
Σκοτείνιασε ο ουρανός
Κατά το τετραήμερο 1-4 Οκτωβρίου 156 αεροσκάφη του Λαϊκού Στρατού πέταξαν γύρω από το νησί, διατηρώντας πάντως την απόσταση των 12 ναυτικών μιλίων από τις ακτές της Ταϊβάν, παρά το γεγονός ότι η κυριαρχία της αναγνωρίζεται μόνο από 15 κράτη. Το μήνυμα ήταν πολύ απειλητικό και, ως φαίνεται, το έλαβαν οι αρμόδιοι στην Ταϊπέι. Τα κινεζικά πολεμικά αεροσκάφη άρχισαν τις επιχειρήσεις τους τα ξημερώματα και τις τελείωσαν τα μεσάνυχτα, διατηρώντας έτσι την άμυνα της Ταϊβάν σε διαρκή ένταση.
Κατόπιν αυτών, η Ουάσινγκτον, και έχοντας κατά νου την αποτροπή και όχι την εμπλοκή, αποφάσισε να διατηρήσει τον στόλο των αμερικανικών πλοίων στην περιοχή και να επενδύσει στις υλικοτεχνικές υποδομές που είναι απαραίτητες για την οργάνωση μιας αποτελεσματικής άμυνας. Το αμερικανικό υπερόπλο, πάντως, δεν θα είναι άλλο από τη διεύρυνση των συμμαχιών στον Ινδικό και Ειρηνικό, με κράτη όπως η Αυστραλία (AUKUS), η Ινδία, οι Φιλιππίνες και η Ινδονησία.
Σαφώς, υπάρχει πάντα και η παραδοσιακή αντίπαλος της Κίνας, η Ιαπωνία. Μάλιστα της επιφυλάσσεται καθοριστικός ρόλος, όπως φάνηκε και από τις πρόσφατες αμερικανοϊαπωνικές ασκήσεις κατά τις οποίες δύο αμερικανικά μαχητικά F35B απογειώθηκαν από το ιαπωνικό αεροπλανοφόρο «Izumo» – ένα άκρως συμβολικό γεγονός.
