Η ρητορική της κυβέρνησης για το τέλος των μνημονίων και μια νέα αρχή από το 2018 «είναι ένα παραμύθι», τονίζει ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης , ο οποίος ασκεί ακόμη κριτική και στην στάση των κομμάτων μέσα στην οικονομική κρίση.
«Η σημερινή κυβέρνηση παρουσιάζει ήδη το “τέλος των μνημονίων” το 2018 ως μια νέα αρχή. Η Ελλάδα θα απελευθερωθεί από όλους τους δεσμούς της. Θα μπορεί να αποφασίζει ελεύθερα την πολιτική της και να δανείζεται ό,τι επιθυμεί από τις αγορές. Πρόκειται για παραμύθι» γράφει σε άρθρο του στην «Καθημερινή της Κυριακής».
Υπενθυμίζει μάλιστα τον κανονισμό της ΕΕ 472/2013 στον οποίο αναφέρεται ότι τα κράτη μέλη παραμένουν υπό εποπτεία μετά το πρόγραμμα, εφόσον δεν έχει εξοφληθεί το 75% της χρηματοδοτικής συνδρομής που έχει ληφθεί, «με άλλα λόγια συνεχίζονται οι έλεγχοι και οι παρεμβάσεις».
Η συμφωνία της κυβέρνησης για πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 3,5% σε πρώτη φάση και μετά ύψους 2% για απροσδιόριστο ακόμα χρόνο «συνεπάγεται την ουσιαστική εφαρμογή μνημονιακών πολιτικών παρά το τέλος των μνημονίων».
Ο κ. Σημίτης θεωρεί βέβαιο ότι «η λήξη του δανεισμού και των μνημονίων θα συνδυαστεί με μια “πιστωτική γραμμή” (δανεισμό) από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας ώστε η Ελλάδα να ανταποκριθεί στις ανάγκες της. Ο δανεισμός αυτός θα συνδέεται με όρους που θα αφορούν την οικονομική πολιτική της χώρας».
Για τον δανεισμό της Ελλάδας από τις αγορές, αναφέρει ότι δεν θα γίνεται με επιτόκια της τάξης 1-2%, όπως συμβαίνει στα δάνεια που παραχωρήθηκαν στο πλαίσιο των μνημονίων, αλλά με επιτόκια ανώτερα του 4% που ίσως φτάσουν και τα απαγορευτικά για δανεισμό επίπεδα του 6%.
Ο πρώην πρωθυπουργός αναδεικνύει ακόμη το διπλό πρόβλημα της οικονομικής κρίσης: οι επιπτώσεις της δεν περιορίζονται μόνο στην πρωτόγνωρη οικονομική ύφεση και αφετέρου η κοινωνική συνείδηση έχει επίσης συρρικνωθεί δραστικά.
«Η κοινωνική συνείδηση ενδυναμώνεται όσο οι πολίτες διαπιστώνουν ότι οι διαμορφωμένοι τρόποι κοινής συνεννόησης και δράσης εφαρμόζονται, βελτιώνονται, τους εξασφαλίζουν λύσεις στα προβλήματά τους. Αντίθετα περιορίζεται όταν επικρατούν έντονη αντιπαλότητα, αυθαιρεσία και μονομέρεια στην άσκηση δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, όταν ο πολίτης διαπιστώνει ότι οι κανόνες συνύπαρξης παραβιάζονται συστηματικά. Αυτό ακριβώς συμβαίνει στην Ελλάδα σήμερα», αναφέρει μεταξύ άλλων.
Σε ό,τι αφορά τα κόμματα, υπογραμμίζει ότι «απέφυγαν να αναγνωρίσουν τις ευθύνες τους στην έναρξη και στη διαχείριση της κρίσης». Από την πολιτική ηγεσία χρησιμοποιήθηκαν μύθοι αλλά και χονδροειδή ψέματα, γράφει ακόμη.