«Στο όνομα όλων των Αμερικανών», η Κάμαλα Χάρις αποδέχθηκε το βράδυ της Πέμπτης, στο Σικάγο, το χρίσμα του Δημοκρατικού κόμματος, κλείνοντας το συνέδριο με μία πανηγυρική ομιλία σε κλίμα γενικής ευφορίας.
«Υπόσχομαι να είμαι η πρόεδρος όλων των Αμερικανών», είπε η 59χρονη αντιπρόεδρος, επευφημούμενη με ενθουσιασμό από τους χιλιάδες συνέδρους.
Η Χάρις φορούσε ένα σκούρο μπλε κοστούμι, στο χρώμα που προτιμούν οι Δημοκρατικοί, ενώ στην ολιγόλεπτη ομιλία της-έκπληξη το πρώτο βράδυ του συνεδρίου, είχε επιλέξει -σε μία καλά σκηνοθετημένη κίνηση, σύμφωνα με την συντάκτρια μόδας των New York Times, Βανέσα Φρίντμαν- να φορέσει ένα κοστούμι στο χρώμα της άμμου, το οποίο οι Ρεπουμπλικανοί θεωρούν ακατάλληλο χρώμα σε επίσημες εμφανίσεις, δείχνοντας έτσι ακόμα και με την επιλογή των ρούχων το πόσο διαφορετική προσέγγιση έχει στην πολιτική από τους αντιπάλους της.
Εκφωνώντας την πολυαναμενόμενη ομιλία της, η Χάρις έκανε σαφές πως θέλει να χαράξει «νέο δρόμο», επιτέθηκε επανειλημμένα στον Ντόναλντ Τραμπ, ενώ δεσμεύτηκε να «κλείσει» συμφωνία στη Μέση Ανατολή και να αγωνιστεί εναντίον «τυράννων» και «δικτατόρων».
Αφού ολοκλήρωσε την ομιλία, εν μέσω του απαραίτητου καταιγισμού από μπαλόνια στα χρώματα των ΗΠΑ, έμεινε στη σκηνή για αρκετά λεπτά, ως είθισται, απολαμβάνοντας τις επευφημίες του κοινού, πλαισιωμένη από τον σύζυγό της Νταγκ Εμχοφ, τον υποψήφιό της για την αντιπροεδρία Τιμ Γουόλζ και μέλη των οικογενειών τους.
«Στο όνομα του λαού, στο όνομα όλων των Αμερικανών», ανεξαρτήτως «κόμματος, φυλής, φύλου ή γλώσσας», όπως «αυτοί με τους οποίους μεγάλωσα, που δουλεύουν σκληρά, που προσπαθούν να κάνουν πραγματικότητα τα όνειρά τους, που προσέχουν ο ένας τον άλλο, όλων αυτών που η ιστορία τους δεν θα μπορούσε να γραφτεί παρά μόνο στο σπουδαιότερο έθνος του κόσμου, δέχομαι την υποψηφιότητα που μου αναθέτετε για να γίνω πρόεδρος των ΗΠΑ», είπε ανοίγοντας την ομιλία της η Χάρις, παιδί μεταναστών από την Ινδία και την Τζαμάικα η ίδια.
Τόνισε πως απευθύνεται σε όλους τους Αμερικανούς, όποιες κι αν είναι «οι πολιτικές τους απόψεις».
Στην σημαντικότερη ομιλία της ζωής της ως σήμερα, η Καλιφορνέζα πρώην γενική εισαγγελέας, αναφέρθηκε στην εκλιπούσα μητέρα της, πρωτοπόρα ερευνήτρια στον καρκίνο του μαστού, που πήγε στις ΗΠΑ από την Ινδία, αρχικά για να σπουδάσει.
«Είχα δει πώς τη μεταχειριζόταν ο κόσμος μερικές φορές. Όμως η μητέρα μου δεν έχανε ποτέ την ψυχραιμία της. Ήταν δυνατή, είχε θάρρος», είπε η υποψήφια, συμπληρώνοντας πως την έμαθε να μην «παραπονιέται για την αδικία, αλλά να δρα» για να την καταπολεμήσει.
Στη διάρκεια της ομιλίας της, εξαπέλυσε επανειλημμένα φραστικά πυρά με στόχο τον Ρεπουμπλικανό αντίπαλό της.
«Ξέρουμε πώς θα έμοιαζε μια δεύτερη θητεία του Τραμπ. Είναι όλα γραμμένα στο Project 2025», είπε, παραπέμποντας στο άκρως συντηρητικό πρόγραμμα που καταρτίστηκε από συνεργάτες του μεγιστάνα κι έχει σκοπό να «γυρίσει τη χώρα μας στο παρελθόν».
«Αντίθετα με τον Τραμπ, δεν θα γίνω ποτέ κολλητή δικτατόρων», είπε με νόημα, υποσχόμενη ότι θα συνεχίσει την αμερικανική υποστήριξη στην Ουκρανία και στο Ισραήλ αλλά και ότι θα εγγυηθεί την «αυτοδιάθεση» των Παλαιστινίων.
Μίλησε ακόμη περί μεταρρύθμισης του «παρακμασμένου» συστήματος μετανάστευσης των ΗΠΑ, καθώς και για οικονομικό μοντέλο που θα επιτρέπει «σε όλους να πετύχουν», ανήγγειλε μειώσεις φόρων «για τη μεσαία τάξη», ενώ υποσχέθηκε πως θα εγγυηθεί το δικαίωμα στην άμβλωση σε όλη τη χώρα.
Η Χάρις υποσχέθηκε να γίνει πρόεδρος που «θα μας ενώσει όλους», θα «κυβερνά και θα ακούει», θα είναι «πρακτική» και «ρεαλίστρια», που έχει «κοινή λογική» και πάνω απ’ όλα «μάχεται για τους Αμερικανούς».
Μεγάλο μέρος των συνέδρων που πήγαν στο Σικάγο από όλες τις αμερικανικές πολιτείες είχαν ντυθεί στα λευκά. Το χρώμα αυτό, ταυτισμένο με πολιτικούς αγώνες των γυναικών, συμβολίζει την ελπίδα τους ότι η Κάμαλα Χάρις, στις 20 Ιανουαρίου του 2025, θα γίνει η πρώτη γυναίκα πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Οι δημοσκοπήσεις δίνουν πλέον στην υποψήφια των Δημοκρατικών ένα μικρό προβάδισμα έναντι του Τραμπ στις προθέσεις ψήφου σε εθνικό επίπεδο, αλλάζοντας το κλίμα που επικρατούσε όσο υποψήφιος των Δημοκρατικών ήταν ο Τζο Μπάιντεν.