Το ποίημα του τούρκου κομμουνιστή Ναζίμ Χικμέτ (που μετέφρασε ο Γιάννης Ρίτσος και έγινε γνωστό στο πανελλήνιο από τη μελοποίηση τού Θάνου Μικρούτσικου) εξακολουθεί να διαβεβαιώνει τον «γιατρό» που ψάχνει τα συμπτώματα της στηθάγχης ότι «αν η μισή καρδιά [του ασθενούς] βρίσκεται εδώ πέρα, η άλλη μισή στην Κίνα βρίσκεται».
Τι και αν ο λόγος εκείνου του μεγάλου και ρομαντικού ταξιδιού της μισής καρδιάς (η Μεγάλη Πορεία του Μάο) ουδεμία σχέση έχει με τη σημερινή πραγματικότητα της «δεύτερης οικονομίας του κόσμου»; Το όμορφο ποίημα και το όμορφο τραγούδι είναι αθάνατα και, όπως αποδεικνύεται, πάντα επίκαιρα: «Τίποτα δεν έχω μες στα χέρια μου να δώσω στον φτωχό λαό μου, τίποτα, πάρεξ ένα μήλο, ένα κόκκινο μήλο, την καρδιά μου» καταλήγουν αμφότερα και συγκινούν.
Αν δεν έχει ακουστά τίποτα περί Ρίτσου και Μικρούτσικου ο κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ, και με δεδομένο ότι η καρδιά του ολόκληρη βρίσκεται είτε θέλει είτε δεν θέλει στην Κίνα, το ποίημα του Χικμέτ μάλλον πρέπει να το γνωρίζει. Τον συμβολισμό του κόκκινου μήλου, τη διάθεση της προσφοράς στον λαό την οποία εκφράζει, σίγουρα τα έχει υπ’ όψιν του. Και τo λέμε αυτό επειδή η φωτογραφία του κινεζικού πρακτορείου Xinhua δείχνει και τον πρόεδρο και επτά συντρόφους από το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΚ να γιορτάζουν την εθνική εορτή της Κίνας την παραμονή της 1ης Οκτωβρίου με ωραία δεξίωση.
Τα καρέ των φωτογράφων είναι όλα μακρινά, αφού το τραπέζι των συνδαιτυμόνων ήταν τεράστιο και πανηγυρικώς διακοσμημένο. Διακρίνονται τα… ελαφρά πιάτα φαγητού, και δίπλα τους τα μικρότερα, του φρούτου ας πούμε, τα πολύ… βαρύτερα όμως, τα περιέχοντα το καθένα τους και από ένα τεραστίων διαστάσεων μήλο. Σύνολο, οκτώ κόκκινα μήλα, οκτώ κόκκινες καρδιές να φάει ο κινεζικός λαός και να χορτάσει.
Η Corriere della Sera χαρακτηρίζει τα οκτώ μήλα του Πολιτικού Γραφείου «σούπερ μήλα» και σαρκάζει γράφοντας ότι όσοι ασχολούμαστε με τέτοιες λεπτομέρειες, όπως κάνει και αυτή δηλαδή, «είμαστε ανίκανοι να διαβάσουμε το εκλεπτυσμένο μυαλό του προέδρου Σι». Μπορεί να έχει και δίκιο. Ωστόσο δεν παραλείπει να σημειώσει ότι «η επάρκεια των τροφίμων είναι μία από τις ανησυχίες του Σι». Και πώς να μην είναι, όταν οι αριθμοί (τα στόματα που πρέπει κάτι να φάνε) είναι τρομακτικοί.
Η λαμπρή δεξίωση για τα 72 χρόνια της «κόκκινης Κίνας» δόθηκε στη Μεγάλη Αίθουσα του Λαού, στο Πεκίνο. Οι καλεσμένοι της κινεζικής νομενκλατούρας ήταν πεντακόσια άτομα «από το εσωτερικό και από το εξωτερικό» όπως έγραψε το Xinhua.