Επικαιρότητα

Σεξισμός στην εργασία; Ο νορβηγικός στρατός βρήκε τη λύση

Δεν είναι καθόλου εύκολο να εξανεμιστούν οι διακρίσεις κατά των γυναικών στον επαγγελματικό χώρο. Εκτός κι αν οι συνάδελφοι πρόκειται να συρθούν με το όπλο στο χέρι σε ένα λασπωμένο χωράφι ή να παρελάσουν υπό τα παραγγέλματα ενός σκληροτράχηλου εκπαιδευτή
Protagon Team

Μια ομάδα αναλυτών συμπεριφοράς από το Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών του πανεπιστημίου του Οσλο, αποφάσισε να ερευνήσει κατά πόσο η αυξημένη διαφοροποίηση των ατόμων στον χώρο εργασίας μειώνει τη σεξιστική συμπεριφορά και τις διακρίσεις με αποδέκτες τα θηλυκά μέλη της ομάδας. Και απευθύνθηκαν στις ένοπλες δυνάμεις της Νορβηγίας, παρακολουθώντας στενά την καθημερινότητα των στρατευμένων στις μονάδες όπου έκαναν τη βασική τους εκπαίδευση. Στην αρχή, οι οπλίτες μοιράστηκαν τυχαία σε θαλάμους είτε αποκλειστικά ανδρικούς είτε μεικτούς, όπου υπήρχαν άτομα και των δύο φύλων. Και στη διάρκεια της σκληρής εκπαίδευσης πέρασαν όλο σχεδόν το χρόνο τους με τους συγκατοίκους τους. Υστερα από οκτώ εβδομάδες οι αναλυτές μοίρασαν στους στρατιώτες της κληρουχίας μια υποθετική αίτηση για τη θέση του ομαδάρχη, με κάποιες να υπογράφονται από γυναικεία ονόματα και άλλες από ανδρικά και τους ζητήθηκε να βαθμολογήσουν αυτές τις αιτήσεις από το 1 έως το 6, ώστε να επιλέξουν οι ίδιοι τον ηγέτη τους.

Σε γενικές γραμμές, οι άντρες βαθμολόγησαν τις γυναίκες συναδέλφους τους χαμηλότερα απ’ ό,τι τους άντρες, όμως ένας από τους επιστήμονες, ο Γκάουτε Τόρσβικ δήλωσε στο Quartz και την Αάμα Μόχντιν ότι «εκείνοι που έζησαν και δούλεψαν με γυναίκες δεν έκαναν διακρίσεις, ψήφισαν εκείνον που είχε τις περισσότερες ικανότητες, είτε επρόκειτο για άντρα είτε για γυναίκα» και πως οι προκαταλήψεις που κουβαλούσαν πριν καταταγούν έγιναν καπνός μετά τη συμμετοχή τους σε μεικτές διμοιρίες. Ο Τόρσβικ δεν φάνηκε να εκπλήσσεται που ζώντας και συνεργαζόμενοι στην ίδια μονάδα με γυναίκες, οι άνδρες αντιμετώπισαν θετικά την πιθανότητα να ηγηθεί της ομάδας άτομο του άλλου φύλου. Αλλωστε, προηγούμενες έρευνες σε άλλα μήκη και πλάτη της υφηλίου είχαν καταδείξει, για παράδειγμα, ότι ο συγχρωτισμός με γυναίκες αρχηγούς σε ινδικά χωριά και με έγχρωμους συγκατοίκους σε κολέγια των ΗΠΑ είχε μειώσει δραματικά της διακρίσεις εναντίων αυτών των ομάδων. Ηταν όμως αρκετά εντυπωσιασμένος από το γεγονός ότι οι άντρες από μεικτές μονάδες δεν διατήρησαν την παραμικρή προκατάληψη.

«Δεν περιμέναμε το αποτέλεσμα της έρευνας να είναι τόσο απόλυτο και τόσο αδιαμφισβήτητο» λέει ο Τόρσβικ. Πάντως, επισημαίνει το Quartz, η κατάσταση σε Ευρώπη και Αμερική σχετικά με την ισότητα των δύο φύλων απέχει πολύ απ΄ το να χαρακτηριστεί ιδανική. Στις ευρωπαϊκές χώρες μόλις το 12% των διευθυντικών θέσεων μοιράζεται σε γυναίκες, ενώ στις ΗΠΑ οι γυναίκες κατέχουν λιγότερο από το 19% των διοικητικών θέσεων μεγάλων εταιρειών και κονσόρτσιουμ. Οπως επισημαίνει ο Τόρσβικ, οι στρατιώτες έχουν αρκετά πράγματα που τους συνδέουν, όπως ότι φορούν όμοιες στολές, μοιράζονται το ίδιο περιβάλλον, διεκπεραιώνουν κοινά καθήκοντα, για παράδειγμα να καθαρίσουν τις τουαλέτες ή το θάλαμό τους πριν την επιθεώρηση και βέβαια δεν επιτρέπεται να κοιμούνται έξω από το στρατόπεδο. Πράγματα, που φυσικά δεν ισχύουν σε πιο ανταγωνιστικά περιβάλλοντα (πολυθενικές κλπ.), όπου διακυβεύονται πολλά και σημαντικά όπως οι απολαβές, η εξουσία και το κοινωνικό γόητρο.