«Ο φόβος, το θρησκευτικό μίσος και ο φανατισμός δεν πρέπει να νικήσουν την Ευρώπη»… Ευχολόγια που οι Αγγλοσάξονες τα χαρακτηρίζουν «wishful thinking». Οταν ο έλληνας πρωθυπουργός δεν τολμά να προφέρει τη λέξη «τρομοκρατία» στο μήνυμα συμπαράστασής του προς τον βελγικό λαό, τότε ή αρνείται πλήρως την πραγματικότητα για ακόμη μια φορά, ή απλώς προσπαθεί να επιδείξει ψυχραιμία.
Ομως, όσο κι αν η κυβέρνηση αποφεύγει να χρησιμοποιήσει τη λέξη «τρομοκρατία» όπως ο διάβολος το λιβάνι, δύσκολα θα αποφευχθεί πλέον η σύνδεση του Προσφυγικού με την τρομοκρατία. Ούτως ή άλλως, είχε ήδη γίνει από την επομένη των επιθέσεων στο θέατρο Μπατακλάν που μετέστρεψαν το προοδευτικό κλίμα ακόμα και στη Γαλλία.
Δεν ομολογήθηκε ποτέ ως κοινή ευρωπαϊκή γραμμή, αλλά όσα ακολούθησαν με τους εσωτερικούς συνοριακούς ελέγχους και τα κλειστά σύνορα απλώς το επιβεβαιώνουν. Οταν βρίσκεσαι υπό απειλή πολέμου, δεν συγκινείσαι από το δράμα των προσφύγων, ούτε από τα δικαιώματά τους. Οι επιθέσεις στις Βρυξέλλες κινδυνεύουν να δικαιώσουν τη γραμμή Ορμπάν περί χριστιανικής Ευρώπης που δέχεται συνολική και συντεταγμένη επίθεση από το εξτρεμιστικό Ισλάμ. Ο καθένας μπορεί να κλείνει πλέον τα σύνορά του και να στρέφει το βλέμμα από το Προσφυγικό με το επιχείρημα του φόβου των τζιχαντιστών.
Ποιος στα αλήθεια θα σπεύσει τώρα να μετάσχει εθελοντικά στην επανεγκατάσταση προσφύγων απευθείας από την Τουρκία, ακόμη κι από την Ελλάδα; Και ποιος θα εμποδίσει ευρωπαίους ηγέτες με πρόσχημα την τρομοκρατία να αγνοήσουν πλήρως τις ευρωπαϊκές αποφάσεις, όπως έκαναν και στο παρελθόν με τις ποσοστώσεις για τη μετεγκατάσταση των προσφύγων;
Τα σύνορα έχουν κλείσει και δύσκολα θα ξανανοίξουν. Ο ευρωπαϊκός χώρος έχει οριστεί από τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας με την ΠΓΔΜ και πάνω και η Ελλάδα μένει εκτεθειμένη στα θαλάσσια σύνορά της και στις τουρκικές διαθέσεις να μειωθούν οι προσφυγικές ροές
Θα ήταν τουλάχιστο αστείο να πιστεύει κανείς ότι την ώρα που Γαλλία και Γερμανία εντείνουν τους συνοριακούς ελέγχους θα υπάρξει έστω και ένας ευρωπαίος ηγέτες που θα υπερασπιστεί τα ανοικτά σύνορα, έστω και αυτά της Ζώνης Σένγκεν.
Τα σύνορα έχουν κλείσει και δύσκολα θα ξανανοίξουν. Ο ευρωπαϊκός χώρος έχει οριστεί από τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας με την ΠΓΔΜ και πάνω και η Ελλάδα μένει εκτεθειμένη στα θαλάσσια σύνορά της και στις τουρκικές διαθέσεις να μειωθούν οι προσφυγικές ροές. Η επιχείρηση του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο -το άλλοθι που χρειαζόταν η Ανγκελα Μέρκελ για να μην πορευθεί εντελώς γυμνή στις τοπικές εκλογές της 13ης Μαρτίου- ακόμα δεν λειτουργεί και δύσκολα θα λειτουργήσει, καθώς ακόμη τίθενται τουρκικά προσκόμματα.
Η Ελλάδα κινδυνεύει να μείνει επ΄αόριστον σε καραντίνα και με πολλούς περισσότερους από 50.000 εγκλωβισμένους στο έδαφός της. Κινδυνεύει να βιώσει από την ανάποδη την απειλή του Πάνου Καμμένου ότι θα γεμίσουμε την Ευρώπη με τζιχαντιστές, αν δεν καταγράψει πλήρως όσους εισέρχονται και δεν διασφαλίσει ομαλές συνθήκες στα κέντρα φιλοξενία και κράτησης.
«It΄s the first day of the rest of your life», λένε οι στίχοι του γνωστού τραγουδιού. Οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες θα πρέπει να μάθουν να ζουν με τον φόβο και σίγουρα για ένα διάστημα υπό το άγρυπνο βλέμμα του στρατού. Φαίνεται ότι μόνο εμείς δεν το έχουμε καταλάβει. Οσο πιο γρήγορα το αντιληφθεί η κυβέρνηση, τόσο το καλύτερο για την ασφάλεια της χώρας.