Χιλιάδες είναι οι νεαροί ρώσοι στρατιώτες που επιστρέφουν στην πατρίδα τους από την Ουκρανία μέσα σε φέρετρα.
Πολλοί από αυτούς ήταν οπλίτες που κλήθηκαν να υπηρετήσουν για να συμπληρώσουν τα κενά του επαγγελματικού ρωσικού στρατού χωρίς να γνωρίζουν καν ότι θα καταλήξουν να πολεμούν στη γειτονική χώρα.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες των δυτικών υπηρεσιών πληροφοριών, ο Βλαντίμιρ Πούτιν έχει συγκρουστεί με την ηγεσία του υπουργείου Αμυνας και των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων διότι δεν γνώριζε ότι ανάμεσα στους στρατιώτες που εστάλησαν στο μέτωπο, υπήρχαν κληρωτοί.
Πολλοί ρώσοι στρατιώτες νόμιζαν ότι θα κάνουν «περίπατο» στην Ουκρανία, καθώς οι ανώτεροί τους τούς είχαν πει ότι οι Ουκρανοί θα τους δεχθούν ως σωτήρες. Πολλοί από αυτούς είναι από φτωχά χωριά σε απομακρυσμένες περιοχές στην ρωσική ενδοχώρα, και μάλιστα από εθνοτικές μειονότητες.
Οι οικογένειες των θυμάτων κατηγορούν τον Πούτιν για τον θάνατο των δικών τους. Οπως ανέφερε η Telegraph, συγγενείς θυμάτων φώναζαν «ήταν νέοι και απροετοίμαστοι», σε ρώσους αξιωματούχους, πριν λίγες ημέρες.
Ο αριθμός των νεκρών ρώσων στρατιωτών κυμαίνεται από 7.000 έως 15.000, σύμφωνα με δυτικές και ουκρανικές εκτιμήσεις, ενώ το ρωσικό υπουργείο Αμυνας έχει ανακοινώσει τον θάνατο 1.351 στρατιωτών του.
Στην πόλη Νοβοτσέρκασκ, την Τρίτη, έγινε η κηδεία δύο στρατιωτών που σκοτώθηκαν στον πόλεμο, με τα φέρετρά τους τυλιγμένα με τη ρωσική σημαία. Στην κηδεία παραβρέθηκαν εκατοντάδες άνθρωποι, συγγενείς, φίλοι και γνωστοί.
Στα φέρετρα βρίσκονταν οι σοροί δίδυμων αδελφών: του Αλεξέι και του Αντον Βορομπιόφ, 29 ετών. Υπηρετούσαν μαζί όταν σκοτώθηκαν.
«Ο Αντον μου έλεγε πόσο πού του άρεσε ο στρατός. Μόνο καλές αναμνήσεις έχω από τον φίλο μου, ποτέ δεν μαλώσαμε στα 19 χρόνια που γνωριζόμασταν», είπε η φίλη του Αναστάσια Νοβίκοβα στην εφημερίδα Moscow Times.
Τα δύο αδέλφια σκοτώθηκαν την τρίτη εβδομάδα της ρωσικής εισβολής, αφήνοντας πίσω τις συντρόφους τους, η μία από τις οποίες είναι έγκυος.
Ηταν μία από τις εκατοντάδες κηδείες που έγιναν την ίδια ημέρα στη Ρωσία με θύματα νεαρούς στρατιώτες που σκοτώθηκαν κατά την «στρατιωτική επιχείρηση» του Πούτιν.
Κίριλ Γιουλιάσεφ, ετών 21
Στο τέλος της νεκρώσιμης ακολουθίας για τον Κίριλ Γιουλιάσεφ, ο παπάς ζήτησε από τους φίλους του νεκρού να σηκώσουν στους ώμους τους το φέρετρο του 21χρονου στρατιώτη.
Ο πατέρας του όμως, τους σταμάτησε: «Σας παρακαλώ μη. Δεν έχει μείνει τίποτα που να μπορείτε να κρατήσετε», τους είπε, όπως γράφει η Moscow Times.
Ο Κίριλ ήταν οπλίτης και στη συνέχεια έγινε αλεξιπτωτιστής της 76ης Αερομεταφερόμενης Μεραρχίας.
Στις 26 Φεβρουαρίου, ο Κίριλ έστειλε ένα γράμμα στην οικογένειά του, λέγοντας ότι είναι ασφαλής και καλά. Την επόμενη μέρα, σκοτώθηκε, σε μάχη κοντά στο Κίεβο.
Το σώμα του ήταν τόσο διαλυμένο, που οι ρωσικές αρχές δεν επέτρεψαν στους δικούς του να ανοίξουν το φέρετρο.
«Πώς μπορείς να ξέρεις ότι είναι αυτός; Απλά μας είπαν να αποδεχθούμε το γεγονός ότι δεν υπάρχει πια», είπε η 20χρονη φίλη του Ιρα Φεντέροβα.
Αλεξάντρες Μπακάρεφ, ετών 23
Ολοι οι άντρες στην οικογένεια του Αλεξάντερ Μπακάρεφ ήταν στρατιωτικοί και ο ίδιος ήθελε να ακολουθήσει τα βήματά τους.
Σε ηλικία 18 ετών, κλήθηκε στον ρωσικό στρατό και στη συνέχεια έγινε μόνιμος.
Είχε διαφορά μόνο ένα χρόνο από την αδελφή του και οι δυο τους ήταν μαζί κάθε μέρα όταν ήταν παιδιά.
«Ο αδελφός μου ήταν πολύ ευγενικός, ανοιχτός, τίμιος. Ολοι έτσι μιλούν (για τους αγαπημένους τους), αλλά ο Σάσα ήταν στα αλήθεια έτσι», είπε η αδελφή του Βικτόρια, στο κανάλι V1 RU.
Ο Αλεξάντερ άφησε πίσω του τη σύζυγό του, Κάτια, και τα δύο της παιδιά, τα οποία αγαπούσε σαν δικά του. «Περίμεναν πώς και πώς να επιστρέψει στο σπίτι. Τους είχε υποσχεθεί ότι θα γυρίσει. Και μετά έμαθαν ότι ο Σάσα δεν υπήρχε πια», είπε η αδελφή του.
Λούκα Γιούριεβιτς, ετών 22
Οι καθηγητές του θυμούνται πόσο ερωτευμένος ήταν ο Λούκα Γιούριεβιτς στο σχολείο με την πρώτη του αγάπη. «Ενα κλασικό σχολικό ρομάντσο. Οι καθηγητές παρακολουθούσαν με συμπάθεια την τρυφερή σχέση των δύο παιδιών στο σχολείο τους», ανέφερε το ρωσικό Μέσο Vtruda στο σχετικό ρεπορτάζ του.
Τον περιέγραψαν ως άνθρωπο των σπορ, που αρίστευε σε κάθε άθλημα που δοκίμαζε και ως ένα αγόρι που αγαπούσε τη φιλία και την μάθηση.
Μαζί με τους συμμαθητές του, καθάριζε με ευλάβεια και σεβασμό το μνημείο των πεσόντων στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, που υπήρχε στην πόλη του.
«Στις περισσότερες φωτογραφίες ο Λούκα είχε ένα αδιόρατο χαμόγελο», είπε η παλιά του καθηγήτρια, Ολγα Παβλόβνα.
Ο Λούκα παρασημοφορήθηκε μετά θάνατον.