Η αλήθεια είναι ότι ο Κάρλο Αντσελότι υποτίμησε τη Ροστόφ. Δεν έβαλε ακριβώς τα… δεύτερα, όμως έκρινε πως θα ‘ταν ανώδυνο να ξεκουράσει «βασικούς» παίκτες του, εν όψει του αγώνα με τη Λεβερκούζεν για την Bundesliga. Πίστεψε πως -εύκολα ή δύσκολα- η Μπάγερν Μονάχου θα νικούσε μια πρωτάρα του Champions League, η οποία κοστίζει ολόκληρη περίπου όσο ο Λεβαντόφσκι, ο μέγας γκολτζής των Βαυαρών.
Την πάτησε. Η… πρώην του Ιβάν Σαββίδη νίκησε τους Γερμανούς (3-2) και πολλαπλασίασε τις πιθανότητές της να συνεχίσει το ευρωπαϊκό της ταξίδι, στο Europa League, κατεβάζοντας από το τρένο την -πολύ πιο έμπειρη και σαφώς πλουσιότερη- ολλανδική Αϊντχόφεν.
Πρωταγωνιστής σε αυτή την ιστορική νίκη της Ροστόφ ήταν ο παλιός μας γνώριμος, Κριστιάν Νομπόα. Ενας από τους πολλούς πρωτοκλασάτους ποδοσφαιριστές που ο ΠΑΟΚ δεν κατάφερε -ή δεν θέλησε- να κρατήσει κοντά του τα τελευταία χρόνια. Ο διεθνής μέσος από τον Ισημερινό, ο οποίος κέρδισε το πέναλτι που έφερε το δεύτερο γκολ των Ρώσων και σκόραρε το τελικό 3-2 με αριστοτεχνική εκτέλεση φάουλ, είχε φύγει από την Τούμπα το καλοκαίρι του 2015, μόλις μερικούς μήνες μετά την άφιξή του.
Μυστήριο, αν σκεφτεί κανείς ότι εγκατέλειψε έναν σύλλογο που κάθε χρόνο κάνει πρωταθλητισμό και παίζει στην Ευρώπη, για να παίξει σε έναν άλλον που -τότε- οι φιλοδοξίες του περιορίζονταν στο να παραμείνει στην Α’ Κατηγορία της Ρωσίας. Επίσης, ότι γύρισε την πλάτη σε μια πρωτεύουσα της dolce vita -τη Θεσσαλονίκη- για να ζήσει στο κατεψυγμένο Ροστόφ, μια βαρετή πόλη στις όχθες του ποταμού Ντον.
Οπως είχε εξηγήσει ο ίδιος, του τηλεφώνησε ο προπονητής της Ροστόφ, Κουρμπάν Μπερντίγιεφ, και του ανέλυσε το τριετές πρότζεκτ της ομάδας, το οποίο βρήκε πολύ ελκυστικό. Περίεργο. Ενας ρωσικός σύλλογος με σοβαρά αγωνιστικά και οικονομικά προβλήματα τον ενέπνευσε περισσότερο από τον «δικό μας» που -υποτίθεται ότι- αυτά τα έχει λυμένα. Αυτό, ο ΠΑΟΚ, θα έπρεπε να το κοιτάξει. Εκτός κι αν ήθελε να απαλλαγεί από τον Νομπόα – πράγμα που αποδείχτηκε μεγάλο λάθος.
Τίποτα δεν προμήνυε όλους αυτούς τους άθλους, στην αρχή της περασμένης σεζόν. Ο σύλλογος βούλιαζε στα χρέη, και οι απλήρωτοι παίκτες του ήταν έτοιμοι να κατέβουν σε απεργία.
Εκείνο το καλοκαίρι, του 2015, η Ροστόφ άρχισε να γράφει το παραμύθι της. Με το ένατο μπάτζετ στη Ρωσία, τη σεζόν 2015-2016 κατάφερε να τερματίσει δεύτερη – μόλις δύο βαθμούς πίσω από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και πάνω από τη Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης. Την εποχή που όλος ο ποδοσφαιρικός κόσμος (παρα)μιλούσε για τον άθλο της Λέστερ, στον μικρόκοσμο του ρωσικού πρωταθλήματος λίγο έλειψε να συντελεστεί ένα αντίστοιχο «θαύμα». Η Ροστόφ των 40 εκατομμυρίων ευρώ διεκδίκησε τον τίτλο από την ΤΣΣΚΑ και τη Ζενίτ των 200, ήταν πρώτη επί τέσσερις εβδομάδες, όμως στο τέλος τη λύγισε το άγχος.
Μέσα σε σχεδόν έναν χρόνο, από τον πάτο της βαθμολογίας βρέθηκε στη κορυφή. Τερμάτισε αήττητη στους εντός έδρας αγώνες της (11-4-0) και είχε την καλύτερη άμυνα στην κατηγορία (20 γκολ σε 30 ματς). Βγήκε στο Champions League -για πρώτη φορά- και κατάφερε να περάσει στους Ομίλους αποκλείοντας δύο «θηρία», για τα μέτρα της: την Αντερλεχτ -την οποία κοτζάμ Ολυμπιακός δεν είχε κατορθώσει να φέρει βόλτα, πριν από λίγους μήνες- και τον Αγιαξ, που είχε αποκλείσει τον ΠΑΟΚ. Στο Ροστόφ τον συνέτριψε με 4-1.
Τίποτα δεν προμήνυε όλους αυτούς τους άθλους, στην αρχή της περασμένης σεζόν. Ο σύλλογος βούλιαζε στα χρέη, και οι απλήρωτοι παίκτες του ήταν έτοιμοι να κατέβουν σε απεργία. Ακολούθησε η απαγόρευση μετεγγραφών, από την ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Ρωσίας, ώστε να γίνουν οι απαραίτητοι διακανονισμοί και να μπορεί, η Ροστόφ, να συμμετάσχει στο πρωτάθλημα. Ο Σαββίδης έβαλε το χέρι στην τσέπη, δυο φορές, για να βοηθήσει την αγαπημένη του ομάδα, χορηγώντας της ένα δάνειο 1,4 εκατ. ευρώ κι αργότερα άλλο ένα, ύψους 700.000 ευρώ. Και η εταιρεία του, «Agrocom», έγινε χορηγός της.
Η Ροστόφ, η οποία στα 86 χρόνια της ύπαρξής της έχει κατακτήσει μόνον ένα Κύπελλο Ρωσίας, το 2014, άρχισε να μεταμορφώνεται όταν «γνώρισε» τον Μπερντίγιεφ. Τον προπονητή από το Τουρκμενιστάν, ο οποίος έφτιαξε μεγάλο όνομα στη Ρουμπίν Καζάν (2001-2013), βγάζοντάς την από την αφάνεια. Την παρέλαβε ξέπνοη, έτοιμη να υποβιβαστεί, με μόλις δυο νίκες και αρνητική διαφορά 22 τερμάτων. Κατάφερε να τη σώσει στα μπαράζ με την Τόσνο και -την επόμενη χρονιά (πέρυσι)- αυτή η ομάδα που πήγαινε για φούντο, έκανε πορεία πρωταθλητισμού.
Κανένας παίκτης της Ροστόφ δεν είναι σούπερ-σταρ. Κανείς τους δεν αγωνίζεται, καν, στην εθνική ομάδα της Ρωσίας. Χρήματα για μετεγγραφές δεν υπήρχαν. Οι καλύτεροί της δεν έβλεπαν την ώρα να φύγουν, είτε για το εξωτερικό είτε για τη Μόσχα ή την Αγία Πετρούπολη. Αλλά ο 63χρονος κόουτς, άσος στην ψυχολογία, έβαλε φτερά στα πόδια τους. Με σύστημα… Ρανιέρι (έμφαση στην άμυνα και αντεπιθέσεις – αστραπή), σχεδόν οι ίδιοι ποδοσφαιριστές που βολόδερναν στις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας, άρχισαν να νικούν τους πάντες.
Στο ρόστερ προστέθηκαν και κάποιοι -άγνωστοι- νεαροί. Οχι τίποτα… αρτίστες. Παιδιά που τρέχουν ασταμάτητα, κυνηγούν την μπάλα και κάνουν ακριβώς αυτά που τους ζητάει ο προπονητής τους. Οι Ρώσοι το έλεγαν από παλιά: «ακόμη και ένα κούτσουρο, ο Μπερντίγιεφ μπορεί να το κάνει ποδοσφαιριστή».
Ο Μπερντίγιεφ, ο οποίος με τη Ρουμπίν Καζάν πανηγύρισε τους τίτλους του 2008 και του 2009, και νίκησε την Μπαρτσελόνα στο «Καμπ Νου» στο Champions League του 2009, δεν υποσχέθηκε τίποτα στο Ροστόφ. Ούτε Πρωταθλήματα, ούτε Ευρώπη. Και δεν άφηνε κανέναν να μιλάει για υψηλούς στόχους. Ελεγε μόνον ότι στο τέλος του τριετούς πλάνου του, ο σύλλογος θα πρωταγωνιστεί στο ρωσικό πρωτάθλημα – και θα έχει έσοδα από την υπεραξία των παικτών του.
Συνέβησαν, και τα δυο, πολύ νωρίτερα. Το περασμένο καλοκαίρι, η Ροστόφ όχι μόνο δεν ενισχύθηκε, εν όψει Champions League, αλλά και πούλησε μερικούς από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές της: ο Μογκίλεβιτς πήγε στη Ζενίτ, ο Ρότενμπεργκ στη Ντινάμο Μόσχας, ο Κάνγκα στον Ερυθρό Αστέρα… Στις μετεγγραφές δαπάνησε 3 εκατ. ευρώ και εισέπραξε 6,5.
Ο λόγος του ρωσοπόντιου επιχειρηματία «μετράει», ακόμα, στη Ροστόφ. Διετέλεσε πρόεδρός της το 2002-2005, τότε που η ομάδα λεγόταν Ροστελμάς. Της άλλαξε όνομα, ώστε να εκπροσωπεί ολόκληρη την πόλη
Στις αρχές Αυγούστου, εντελώς ξαφνικά, ο Μπερντίγιεφ παραιτήθηκε. Στα παιχνίδια κόντρα στον Αγιαξ, την ομάδα καθοδήγησε -ως υπηρεσιακός τεχνικός- ο βοηθός του, Ντμίτρι Κιριτσένκο. Ο πρώην διεθνής Ρώσος που το 2004, στο Euro της Πορτογαλίας, μας είχε βάλει γκολ μόλις 67 δευτερόλεπτα μετά τη σέντρα του αγώνα – το πιο γρήγορο σε τελική φάση ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Κανείς δεν έμαθε τι ή ποιος τον έδιωξε. Αλλά, μερικές εβδομάδες αργότερα, το μυστήριο φωτίστηκε.
Ο Μπερντίγιεφ αποχώρησε λόγω της κόντρας του με τον Σαββίδη, ο οποίος τον κατηγόρησε ότι είχε επαφές με τη Σπαρτάκ Μόσχας και «έβαζε λόγια» σε παίκτες της Ροστόφ για τα οικονομικά τους. Οταν επέστρεψε -ως αντιπρόεδρος και τεχνικός διευθυντής της ομάδας, επιλέγοντας τον Ντάνιλιαντς για προπονητή- ο μεγαλομέτοχος του ΠΑΟΚ ξέσπασε: «Δεν θα συνεχίσω να χρηματοδοτώ τη Ροστόφ, όσο θα βρίσκεται στον σύλλογο ο Κουρμπάν Μπερντίγιεφ». Η δήλωση αυτή, στις 4 Οκτωβρίου 2016, ήρθε να διαψεύσει τα ΜΜΕ της Ρωσίας, τα οποία έγραφαν -τότε- πως ο Σαββίδης είχε ενοχληθεί από το γεγονός ότι η εταιρεία του δεν διαφημιζόταν στη φανέλα της ομάδας, στα ματς του Champions League.
Ο λόγος του ρωσοπόντιου επιχειρηματία «μετράει», ακόμα, στη Ροστόφ. Διετέλεσε πρόεδρός της το 2002-2005, τότε που η ομάδα λεγόταν Ροστελμάς. Της άλλαξε όνομα, ώστε να εκπροσωπεί ολόκληρη την πόλη – κι όχι μόνον ένα εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας. Πλήρωσε τα χρέη της -κάπου 10 εκατ. δολάρια-, όμως παίκτες δεν αγόρασε. Ηταν της άποψης ότι οι ομάδες πρέπει να αναδεικνύουν τα ταλέντα τους. Το 2005 αποχώρησε, όταν οπαδοί της ομάδας ανάρτησαν ένα πανό που έγραφε: «Ο Σαββίδης δεν είναι πρόεδρός μας». Φεύγοντας είχε δηλώσει: «Δεν θα μείνω να χρηματοδοτώ μια ομάδα που παλεύει για να μην υποβιβαστεί». Παρ’ όλα αυτά, ήταν πάντοτε κοντά της, όταν τον χρειάστηκε.
Το «σκάλωμα» του Σαββίδη με τον αναμορφωτή της αγαπημένης του ομάδας, είναι ανεξήγητο. Φαίνεται, όμως, ότι η Ροστόφ αποφάσισε να μην τον ακούσει αυτή τη φορά. Ετσι, ο Μπερντίγιεφ εξακολουθεί να κινεί τα νήματα στον σύλλογο, ο οποίος -στο τρέχον πρωτάθλημα- είναι έκτος έπειτα από 14 αγωνιστικές. Χωρίς λεφτά, χωρίς σπουδαίους παίκτες, Ευρώπη και πρωταθλητισμός είναι αδύνατο να χωρέσουν στο ίδιο «θαύμα».