Ηταν πολύ έντονα τα τελευταία πέντε χρόνια για τον Ρόνι Γουντ.
Από την μία πέρασε, το 2017, μια μεγάλη περιπέτεια με την υγεία του, καθώς του διαγνώσθηκε καρκίνος στους πνεύμονες.
Ο 72χρονος σήμερα κιθαρίστας αντιμετώπισε τότε την κατάσταση σχετικά ψύχραιμα και με αρκετό μαύρο χιούμορ, λέγοντας σε συνέντευξή του στην Daily Mail ότι «του απονέμεται μια θανατική ποινή για την έξαλλη ζωή που έχει κάνει και τώρα ετοιμάζεται να αποχαιρετήσει την οικογένειά του».
Ο Γουντ αποφάσισε να μην κάνει χημειοθεραπείες, αλλά συμφώνησε και αφαίρεσε αμέσως ένα μέρος του αριστερού πνεύμονα, ώστε να αντιμετωπιστεί τυχόν μετάσταση του καρκίνου.
Και όλα αυτά συνέβησαν λίγους μήνες αφότου ο βρετανός μουσικός είχε γίνει ξανά πατέρας, λίγο πριν κλείσει τα 69 του χρόνια.
Ο Ρόνι και η σύζυγός του Σάλι Χάμφρεϊ απέκτησαν δύο κορίτσια, την Γκέισι Τζέιν και την Αλις Ρόουζ.
Ο ροκ σταρ έχει ήδη τέσσερα παιδιά από προηγούμενες σχέσεις και εννέα εγγόνια.
Τα καλά νέα συνεχίστηκαν για τον γερόλυκο της ροκ, καθώς λίγο μετά έκανε το όνειρο του πραγματικότητα και εξέδωσε ένα συλλεκτικό λεύκωμα με όλα τους τα έργα: το πολύ ιδιαίτερο βιβλίο με τίτλο «Ronnie Wood: Artist» περιέχει εκατοντάδες εκπληκτικές εικόνες ζωγραφικής, γλυπτικής, σκίτσα και ξυλογραφίες που έχει κάνει ο ίδιος τα τελευταία 50 χρόνια.
H έκδοση αυτή έχει μεγάλη συναισθηματική αξία για τον Γουντ που δήλωσε: «Νόμιζα πώς δεν θα κατάφερνα να το δω ποτέ αυτό. Είναι μεγάλο δώρο αυτό για μένα».
Και φυσικά… η μουσική, που ποτέ δεν έφυγε. Ήταν πάντα εκεί για τον Ρόνι, ο οποίος αφού ολοκλήρωσε τις ηχογραφήσεις για το προσωπικό του αλμπουμ που αποτελεί φόρο τιμής σε ένα από τα ινδάλματά του, ετοιμάζεται να μπει στο στούντιο για να ηχογραφήσει και ένα ακόμη, με την παλιοπαρέα των Rolling Stones αυτή τη φορά.
Ο 72χρονος κιθαρίστας μίλησε στην ιταλική εφημερίδα Repubblica για το νέο του άλμπουμ «Mad Lad: Α Live Tribute Τo Chuck Berry», πως είναι να παραμένεις ακόμη μουσικά ανήσυχος στα 72 σου χρόνια και για πολλά ακόμη.
Γιατί λοιπόν ένα άλμπουμ χωρίς τους Rolling Stones;
«Γιατί ήθελα να πω ένα κομμάτι της ιστορίας μου ως μουσικός. Δεν ξέρω πώς να μείνω καλλιτεχνικά στάσιμος για μεγάλο χρονικό διάστημα, ζω παράγοντας τέχνη με πολλές διαφορετικές μορφές και τρόπους. Και επίσης ο ίδιος ο Κιθ Ρίτσαρντ μου έδωσε την ευλογία του», λέει ο Γουντ γελώντας και προσθέτοντας πως εξακολουθεί να κινητοποιείται μουσικά από την διάθεση να πειραματιστεί και να μάθει νέα πράγματα.
«Τα ίδια κίνητρα που μου έδιναν ώθηση όσο ήμουν νέος και ακμαίος», συμπληρώνει.
Ωστόσο, παραδέχεται πως η ζωή του πλέον, λόγω ηλικίας αλλά και αυξημένων οικογενειακών υποχρεώσεων, έχει αλλάξει.
«Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν απολαμβάνω την ζωή μου ή πως δεν διασκεδάζω. Ο σπόρος της τρέλας είναι ακομη ζωντανός μέσα μου, απλώς πλέον ό,τι τρέλα κάνω, είναι συνετή».
Μετά λύπης του παραδέχεται πως δεν βλέπει και πολύ συχνά τους υπόλοιπους Stones, επειδή εκείνοι διαμένουν μόνιμα στις ΗΠΑ, ενώ ο ίδιος παραμένει κάτοικος Βρετανίας, ωστόσο, όπως λέει, πάντα βρίσκουν την ευκαιρία για μια συνάντηση καθώς ο ένας έχει βαφτίσει τα παιδιά του άλλου και τα καθήκοντα του νονού προέχουν.
«Οταν κάνουμε μια μεγάλη περιοδεία (με το συγκρότημα), νιώθουμε σαν μια μεγάλη οικογένεια», τονίζει.
Δηλώνει «αναγεννημένος» μετά την περιπέτεια της υγείας του με τον καρκίνο, κυρίως όμως νιώθει αναγεννημένος με δυο μικρά παιδιά μέσα στο σπίτι του.
«Πρέπει συνέχεια να θυμάμαι τι σημαίνει να μεγαλώνω δυο παιδιά και να ορίζω τις προτεραιότητές μου. Η μουσική με βοήθησε πάρα πολύ και σε αυτό το θέμα, μου έδωσε την απαραίτητη συγκέντρωση να αφοσιωθώ και στον άλλο μου σκοπό».
Όπως επισημαίνει, οι νέοι σήμερα ακούνε πολύ διαφορετική μουσική σε σχέση με αυτά που άκουγε εκείνος μεγαλώνοντας.
«Και λυπάμαι γι ‘αυτούς, επειδή έχουν τόσες πολλές δυνατότητες αλλά καταλαβαίνω πως είναι δύσκολο να προσανατολιστούν και να επιλέξουν. Δεν καταφέρνουν να αφιερώσουν αρκετό χρόνο ακούγοντας νέα μουσική γιατί η προσοχή τους αποσπάται διαρκώς, λόγω του Διαδικτύου, από κάτι νέο. Αλλά ευτυχώς υπάρχουν και οι συναυλίες και σύντομα θα ξεκινήσω μια μικρή περιοδεία με τη μπάντα μου για να μεταφέρω στους συναυλιακούς χώρους την μουσική του Τσακ Μπέρι, των αμερικανικών μπλουζ και του ροκ εν ρολ».
Ώστε του αρέσει να είναι, στην περίπτωση αυτή, ο αρχηγός μιας μπάντας και όχι απλά «ο δεύτερος κιθαρίστας», όπως στην περίπτωση των Stones;
«Φυσικά, απολαμβάνω να παίζω γιατί μπορώ να κάνω τα κόλπα μου. Μου αρέσει να παίζω τα αμερικανικά μπλουζ αλλά και άλλα πράγματα που δεν έχω σταματήσει ποτέ να αγαπάω. Αλλά δεν ακούω μόνο αυτά, ακούω και τζαζ, κλασική, την σύγχρονη ποπ. Ποτέ δεν σταματώ να ανακαλύπτω, να μαθαίνω. Ακόμη και στη ζωγραφική έκανα το ίδιο: έβλεπα, άκουγα, παρακολουθούσα προσεκτικά, διάβαζα και χάρη σε όλα αυτά έχω δημιουργήσει το δικό μου, προσωπικό ύφος», καταλήγει με νόημα ο Γουντ.
