Ποιος θα πλήρωνε 10.000 ευρώ για να ακούσει καλοκαιριάτικα τον Αντώνη Ρέμο και τον Ερος Ραματζότι (που ομολογουμένως δεν βρίσκεται και στο απόγειο της καριέρας του); Πολλοί. Πάρα πολλοί τελικά. Περίπου 1.300 άτομα έσπευσαν τη νύχτα της Πέμπτης στην Ψαρού της Μυκόνου για τη συναυλία που διοργάνωσε το Νammos – δεν «υποχρεώθηκαν» βεβαίως όλοι να ξοδέψουν τόσα πολλά για τους δύο τραγουδιστές, υπήρχαν και τραπέζια σε χαμηλότερες τιμές. Αλλά και πάλι, τα ποσά προκαλούν ίλιγγο. Δείχνουν ότι τα μεγέθη στη Μύκονο έχουν ξεφύγει πέραν των ορίων της κοινωνικής πρόκλησης. Aλλά από την άλλη πλευρά αποδεικνύουν και τις χωρίς ταβάνι δυνατότητες της βαριάς βιομηχανίας της χώρας, του τουρισμού.
Στο ετήσιο ραντεβού του Αντώνη Ρέμου με τους απανταχού (πολυεκατομμυριούχους και μη) θαυμαστές του στην κοσμοπολίτικη παραλία της Ψαρού σημειώθηκε ρεκόρ προσέλευσης και φυσικά εισπράξεων. Ο τζίρος του παγκοσμίου φήμης beach restaurant άγγιξε τα 1,6 εκατ. ευρώ καθώς πολλοί ήταν αυτοί που στριμώχτηκαν για να δουν από κοντά τους δύο καλλιτέχνες καταβάλλοντας μίνιμουμ 10.000 ευρώ για τα τραπέζια της πρώτης σειράς και από 3.000 έως 5.000 ευρώ για τα πιο απομακρυσμένα από τη σκηνή τραπέζια.
Είναι άραγε κοινωνική πρόκληση να ξοδεύονται τόσα λεφτά σε εξάλιτρες σαμπάνιες με τον Ραματζότι να τσιρίζει καλοκαιριάτικα; Για πολλούς είναι. Αλλά όμως το πού θα ξοδέψει ο καθένας τα λεφτά του είναι αποκλειστικά δικό του ζήτημα, πόσω μάλλον όταν η πλειονότητα των «σπάταλων θαυμαστών» είναι ξένοι κροίσοι που, όπως εξυπακούεται, δεν τους νοιάζει να πετάξουν στην άμμο της Ψαρού μερικά πεντακοσάευρα ακόμη. Ειδικά μάλιστα όταν η διασκέδαση και κυρίως το επίπεδο υπηρεσιών που τους προσφέρεται, διακρίνεται -όπως συνήθως στη Μύκονο- για τα υψηλά επαγγελματικά στάνταρ που δεν σε αφήνει παραπονεμένο.
Ηταν υψηλό και άρα απαγορευτικό το εισιτήριο; Ελεύθερη οικονομία σημαίνει κάποιος να κοστολογεί το προϊόν του όσο θέλει. Δέκα χιλιάδες ευρώ λοιπόν για εξάλιτρες σαμπάνιες και Ρέμο – Ραματζότι στην Ψαρού. Γιατί όχι; Καλώς ή κακώς κάποιοι «ζουν για ένα τέτοιο γεγονός», θέλουν να πάνε να ξοδέψουν και -κυρίως- να τους δουν να ξοδεύουν. Είναι και αυτό μέρος του μύθου που ζουν στη χώρα μας, μέρος του τουριστικού προϊόντος.
Ξένοι κροίσοι, λέει το ρεπορτάζ, κατέκλυσαν τα πρώτα τραπέζια. Λιβανέζοι, τούρκοι και άραβες πολυεκατομμυριούχοι διασκέδασαν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες της Παρασκευής σε απόσταση αναπνοής από τους δύο καλλιτέχνες, όπως συνηθίζουν κάθε χρόνο, χωρίς να λείπουν οι «κόντρες» χλιδής και σπατάλης μεταξύ τους. Για έλληνες μεγαλοεπιχειρηματίες και εφοπλιστές ούτε λόγος, καθώς οι καιροί είναι πονηροί… Οσοι εξ αυτών έδωσαν το παρών προτίμησαν να… «περιοριστούν» στα πιο πίσω τραπέζια. Εξ ου και τα ασυνήθιστα λίγα «check in» στο Nammos στους τοίχους μας στο facebook εφέτος. Πού λεφτά για τους Ελληνες…
Παρόντες στην εκδήλωση και οι ελεγκτές της εφορίας, με τις πρώτες πληροφορίες να υπολογίζουν σε περίπου 385.000 ευρώ τα έσοδα για το κράτος από ΦΠΑ. Για να μαζεύει ένας επιχειρηματίας 1,6 εκατ. ευρώ σε επτά ώρες -για να βάζει δηλαδή τους πελάτες του να «ξηλώνονται» κοντά τέσσερα χιλιάρικα το λεπτό, ή ο καθένας 1.230 ευρώ σε μια νύχτα- σημαίνει ότι κάνει κάτι καλά. Από τη στιγμή που δεν κάνει κάτι παράνομο, που δεν υπάρχουν παρατυπίες στις εγκαταστάσεις και πληρώνει τον ανάλογο φόρο, εκδίδοντας τα απαραίτητα παραστατικά, δεν μας πέφτει λόγος.
Eλεγκτές της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων με… τουριστική περιβολή, είχαν επισκεφθεί το Nammos και λίγες ώρες πριν από τη μεγάλη συναυλία θέλοντας να αιφνιδιάσουν τους υπευθύνους και πάλι όμως δεν φαίνεται να βγήκε το πολυπόθητο «λαβράκι» της φοροαποφυγής. Chapeau λοιπόν (όπως λένε και οι Γάλλοι) στους υπευθύνους του beach restaurant, αλλά και στους υπαλλήλους της ΑΑΔΕ που φρόντισαν να ρεύσει το χρήμα στα κρατικά ταμεία. Αρκεί βέβαια να έχουν ελέγξει και την αμοιβή των καλλιτεχνών και να μην άφησαν την υπόλοιπη Μύκονο ανεξέλεγκτη, αφιερώνοντας μια ολόκληρη βάρδια στο Νammos….