Τα προοδευτικά κόμματα μπορούν να ευελπιστούν ότι θα νικήσουν τη Δεξιά μόνο αν καταφέρουν «να συνδέσουν καλύτερα τα ευγενή ιδανικά τους με τα καθημερινά προβλήματα του κόσμου». Αυτό είναι το μήνυμα με το οποίο ο καναδός πρωθυπουργός Τζάστιν Τριντό σήμανε το τέλος των εργασιών του Global Progress Action Summit, μιας διεθνούς συνέλευσης ηγετών –του παρελθόντος και του παρόντος– της Κεντροαριστεράς, που πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σάββατο στο Μόντρεαλ.
«Η ημερομηνία της συνάντησης δεν ήταν τυχαία» γράφει σε ανάλυσή του ο Ενρίκο Φραντσεσκίνι της La Repubblica. «Πριν από 25 χρόνια, ο Μπιλ Κλίντον και ο Τόνι Μπλερ ευθυγραμμίστηκαν στον Τρίτο Δρόμο, τη μεταρρυθμιστική θεωρία που συνέβαλε στην άνοδο της Κεντροαριστεράς στην εξουσία στη Βόρεια Αμερική και σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης», εξηγεί.
«Επειτα από ένα τέταρτο του αιώνα, η σύνοδος του Μόντρεαλ φιλοδοξεί να θέσει τα θεμέλια ενός νέου προοδευτικού μανιφέστου για να κερδίσει (η Κεντροαριστερά) στις κάλπες και να κυβερνήσει, νικώντας τον λαϊκισμό» προσθέτει ο ιταλός δημοσιογράφος. «Αν δεν προσφέρουμε λύσεις στις καθημερινές ανάγκες, οι ψηφοφόροι θα ακούσουν αυτούς που φωνάζουν πιο δυνατά και τις πιο ακραίες προτάσεις», ανέφερε σχετικά ο καναδός πρωθυπουργός.
Το 2023 Global Progress Action Summit διοργανώθηκε από το ίδρυμα Canada 2020, την πιο σημαντική προοδευτική δεξαμενή σκέψης του Καναδά, και το Centre for American Progress Action Fund, ένα ανεξάρτητο κέντρο πολιτικών μελετών των ΗΠΑ. Την υποστήριξή του στα δύο βορειοαμερικανικά ιδρύματα προσέφερε το Tony Blair Institute for Global Change, το ινστιτούτο που διευθύνει ο βρετανός πρώην πρωθυπουργός, και τα τελευταία χρόνια έχει μετατραπεί σε εργοστάσιο ιδεών και προγραμμάτων για το κόμμα των Εργατικών, οι οποίοι αδημονούν να ανέλθουν ξανά στην εξουσία στη Βρετανία, έπειτα από πολλά χρόνια.
Μετά από πρόσκληση των διοργανωτών, στο συμπόσιο συμμετείχαν επιφανείς εκπρόσωποι της Κεντροαριστεράς από περισσότερες από 15 χώρες. Εκτός από τον Τριντό και τον Μπλερ, το «παρών» έδωσαν, μεταξύ άλλων, ο νυν ηγέτης των Εργατικών της Βρετανίας, Κιρ Στάρμερ, ο νορβηγός πρωθυπουργός Γιόνας Στέρε, η πρώην πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας, Τζασίντα Αρντερν, η πρώην πρωθυπουργός της Φινλανδίας, Σάνα Μάριν, η πρώην πρωθυπουργός της Σουηδίας, Μαγκνταλένα Αντερσον, ο πρώην αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και υποψήφιος πρωθυπουργός της Ολλανδίας, Φρανς Τίμερμανς, η αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του Καναδά και υπουργός Οικονομικών της χώρας, Κρίστια Φρίλαντ, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας, Ντέιβιντ Μίλιμπαντ, και ο πρώην αναπληρωτής σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Λευκού Οίκου (κατά την προεδρία του Μπαράκ Ομπάμα), Μπεν Ρόουντς.
Στον βρετανικό Τύπο έγινε λόγος για «κονκλάβιο της Αριστεράς», ενώ οι διοργανωτές δηλώνουν περήφανα ότι επρόκειτο για τη μεγαλύτερη σύνοδο κορυφής προοδευτικών ηγετών εδώ και σχεδόν δύο δεκαετίες. Στόχος της πρωτοβουλίας ήταν να συζητηθούν νέες καινοτόμες ιδέες και να τεθούν οι βάσεις για συνεργασίες προς νέες κατευθύνσεις, λαμβάνοντας υπόψη την ενίσχυση της Δεξιάς (και της Ακροδεξιάς) σε όλον τον κόσμο και τις απειλές για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, περιλαμβανομένων των δικαιωμάτων των γυναικών.
«Νομίζω ότι υπάρχει η δυνατότητα μιας προοδευτικής στροφής» είπε ο Στάρμερ στην ομιλία του, αναφερόμενος στις εκλογές του επόμενου έτους στη Βρετανία (όπου σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις οι Εργατικοί προηγούνται με 20 μονάδες έναντι των Συντηρητικών του πρωθυπουργού Ρίσι Σούνακ), αλλά και στις ΗΠΑ, όπου μια επανεκλογή του Τζο Μπάιντεν στην προεδρία «προφανώς θα καταλάμβανε μεγάλο μέρος» μιας νέας σελίδας για την παγκόσμια Κεντροαριστερά, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο ηγέτης των Εργατικών της Βρετανίας.
Ομως κατά τη διάρκεια της συνόδου αναγνωρίστηκε πως υφίστανται πολλές δυσκολίες, ενώ αποτελεί γεγονός ότι ο Τριντό έχει απολέσει την ικμάδα και τη γοητεία του, ενώ ο Σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος της Γερμανίας, Ολαφ Σολτς, και ο Εργατικός πρωθυπουργός της Αυστραλίας, Αντονι Αλμπανέζε, αντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα – και όλοι, φυσικά, ανησυχούν για τον κίνδυνο να επιστρέψει ο Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο.
Ποια θα μπορούσε, λοιπόν, να είναι μια νικηφόρα στρατηγική για τη διεθνή Αριστερά; «Η προοδευτική υπόσχεση για έναν καλύτερο και πιο δίκαιο κόσμο είναι πολύ φιλόδοξη για να κερδίσει αυτούς που αγωνίζονται για βασικές ανάγκες» είπε ο καναδός πρωθυπουργός. «Πρέπει να προσφέρουμε στους πολίτες αισιοδοξία για το μέλλον, αλλά και να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις του παρόντος, παρουσιάζοντας προοδευτικά προγράμματα για μια περιεκτική οικονομία ή για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής με βιώσιμους όρους» προσέθεσε.
Η πρώην πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας, Τζασίντα Αρντερν, η οποία κατά τη διάρκεια της θητείας της κατέστη αντικείμενο λατρείας, ή μάλλον μανίας (εξ ου και η λεγόμενη «Jacindamania»), στη Νέα Ζηλανδία αλλά και ανά τον κόσμο (μέχρι την απρόσμενη απόφασή της να παραιτηθεί), εξέφρασε παρόμοιες θέσεις.
«Δεν μπορούμε να στεκόμαστε δίπλα σε έναν φλεγόμενο κάδο σκουπιδιών και να μην αναγνωρίζουμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια φωτιά. Η ικανοποίηση των βασικών αναγκών των ψηφοφόρων τούς δίνει αυτοπεποίθηση για την αντιμετώπιση του ευρύτερου διαλόγου για κοινωνικά και περιβαλλοντικά ζητήματα» είπε.