Ο Γκλιν Σίμονς, στα 70 του, απολαμβάνει πράγματα που είχε στερηθεί επί σχεδόν 50 χρόνια, καθώς παρέμενε στη φυλακή καταδικασμένος για έναν φόνο που δεν διέπραξε.
«Απλά πράγματα, όπως το να βλέπεις τις εποχές να αλλάζουν. Αυτά δεν μπορείς να τα δεις στη φυλακή. Δεν μπορείς να τα απολαύσεις», είπε ο Σίμονς στο BBC. «Είναι συναρπαστικό».
Ο Σίμονς βγήκε από τη φυλακή τον Ιούλιο του 2023. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους είχε κηρυχθεί αθώος για το φόνο της Κάρολιν Σου Ρόμπερτς, που είχε διαπραχθεί το 1974. Πρόκειται για την πιο μακρά άδικη καταδίκη στην Ιστορία των ΗΠΑ. Η απόφαση ανατράπηκε όταν το δικαστήριο διαπίστωσε ότι στην αρχική δίκη οι κατήγοροι δεν είχαν παρουσιάσει όλα τα στοιχεία, ανάμεσα στα οποία ήταν και το γεγονός ότι ένας μάρτυρας είχε αναγνωρίσει άλλους υπόπτους.
Ο Σίμονς ήταν 22 ετών όταν ο ίδιος και ο ο Νταν Ρόμπερτς καταδικάστηκαν σε θάνατο, το 1975, μια ποινή που αργότερα μειώθηκε σε ισόβια.
Ο Σίμονς μίλησε στο BBC για την ελευθερία του, για τη μάχη που δίνει με τον καρκίνο και την ελπίδα που τον βοήθησε να αντεπεξέλθει στα 48 χρόνια που έμεινε στη φυλακή.
«Οταν είσαι αθώος, αυτό σε βοηθά να διατηρήσεις την πίστη σου», είπε. «Δεν θα πω ψέματα, έχασα πολλές φορές την πίστη μου, αλλά πάντα επανερχόταν».
Τον Ιανουάριο του 1975, ο Σίμονς ήταν ανάμεσα σε αρκετούς ανθρώπους που συνελήφθησαν σε ένα πάρτι με «στημένες κατηγορίες για ληστείες», όπως είπε. Μεταφέρθηκε σε ένα αστυνομικό τμήμα, όπου οι αστυνομικοί του ζήτησαν να μπει στη σειρά αναγνώρισης για τη δολοφονία της Ρότζερς που είχε γίνει τον προηγούμενο μήνα, κατά τη διάρκεια ληστείας σε ένα κατάστημα ποτών σε προάστιο της Οκλαχόμα Σίτι. Η δολοφονία της Ρότζερς, η οποία ήταν υπάλληλος του καταστήματος και πυροβολήθηκε στο κεφάλι, δεν έχει ακόμη εξιχνιαστεί.
«Μόλις είχα κλείσει τα 21. Δεν είχα προηγούμενη πείρα από το σύστημα ποινικής δικαιοσύνης», είπε ο Σίμονς. «Δεν ήξερα ότι είχα δικαίωμα σε δικηγόρο, δικαίωμα άρνησης. Δεν είχα ιδέα».
Μια πελάτης που πυροβολήθηκε στο κεφάλι κατά τη διάρκεια του περιστατικού, αλλά επέζησε, κλήθηκε να αναγνωρίσει τον ύποπτο για τη δολοφονία, λίγες ημέρες μετά την έξοδό του από το νοσοκομείο.
Δεν αναγνώρισε ποτέ τον Σίμονς. Αντιθέτως, έδειξε τουλάχιστον άλλα τρία άτομα από τη σειρά, σύμφωνα με τον δικηγόρο του Σίμονς, Τζο Νόργουντ. Ωστόσο, ο Σίμονς, ο οποίος είπε ότι βρισκόταν στη Λουιζιάνα τη στιγμή της δολοφονίας, καταδικάστηκε και του επιβλήθηκε η θανατική ποινή. «Δεν το θεωρώ δικαστική πλάνη. Δεν ήταν λάθος. Ηταν μια σκόπιμη πράξη», είπε ο Σίμονς. «Ηταν συνειδητή περιφρόνηση της Δικαιοσύνης».
Το 1975 στην Οκλαχόμα ο ρατσισμός ήταν ακόμα διάχυτος και ο Σίμονς είναι μαύρος. Η αστυνομία «είχε πάρα πολλές ανοιχτές υποθέσεις και υπήρχε μεγάλη πίεση», είπε ο ίδιος. Οι μαύροι έχουν περίπου 7,5 φορές περισσότερες πιθανότητες να καταδικαστούν άδικα για φόνο στις ΗΠΑ από ό,τι οι λευκοί, σύμφωνα με το Εθνικό Μητρώο Αθωώσεων.
Υπήρχαν μέρες στη φυλακή που «ένιωθε ότι χάνει το μυαλό του», είπε. Είχε κρίσεις άγχους και όσο μεγάλωνε, έχανε την ελπίδα. Διαγνώστηκε με καρκίνο στο ήπαρ μόλις έναν χρόνο πριν απελευθερωθεί. Μπήκε σε λίστα αναμονής για θεραπεία, αλλά δεν μπόρεσε να λάβει χημειοθεραπεία πριν βγει από τη φυλακή. Εκείνο το διάστημα ο καρκίνος έκανε μετάσταση.
Από τότε που έφυγε από τη φυλακή και κηρύχθηκε αθώος, ο Σίμονς βιώνει μια δίνη συναισθημάτων, με το πιο ισχυρό να είναι η ευγνωμοσύνη, όπως περιγράφει ο ίδιος. Πέρασε τα Χριστούγεννα με τον γιο του, τα τρία εγγόνια και τα επτά δισέγγονά του. «Ηταν όμορφα. Ο,τι κάναμε ήταν για πρώτη φορά», είπε.
Ωστόσο, μαζί με την ευγνωμοσύνη του, τον κυριεύουν και αισθήματα πικρίας για τις δεκαετίες της ζωής που έχασε. Ο Σίμονς είπε ότι δεν είχε λάβει κάποια απολογία ή συγγνώμη από την πολιτεία της Οκλαχόμα.
Εφυγε από τη φυλακή χωρίς προσωπικά αντικείμενα ή χρήματα για τις βασικές ανάγκες του και τις ιατρικές θεραπείες του. Οι άδικα καταδικασθέντες που εκτίουν ποινές στην Οκλαχόμα δικαιούνται αποζημίωση έως και 175.000 δολαρίων, περίπου 3.600 δολάρια για κάθε χρόνο που εξέτισαν. Ενας έρανος για τη θεραπεία του συγκέντρωσε 326.000 δολάρια, συμπεριλαμβανομένων ανώνυμων δωρεών, ύψους 30.000 δολαρίων.
Ο Σίμονς θέλει να περάσει τη νέα ζωή του μιλώντας για την ιστορία του και εργάζεται για τη μεταρρύθμιση ενός συστήματος ποινικής δικαιοσύνης που άφησε έναν αθώο άνδρα να περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του πίσω από τα κάγκελα.
«Αυτή είναι η έμπνευσή μου για το μέλλον, προσπαθώντας να επιστρέψω και να βοηθήσω μερικά από τα παιδιά που βρίσκονται στην ίδια θέση που ήμουν κι εγώ», είπε. «Πρέπει να κάνουμε κάτι για τη μεταρρύθμιση της ποινικής δικαιοσύνης».
Σκοπεύει να αφιερώσει χρόνο και για τον εαυτό του. Θέλει να ταξιδέψει στον κόσμο.
«Εχω βρεθεί στο ένα άκρο, αυτό της φυλάκισης», είπε. «Τώρα θέλω να πάω στο άλλο άκρο, αυτό της απόλυτης ελευθερίας».
Προσπαθεί να αφήσει στην άκρη τη μνησικακία για την άδικη φυλάκισή του, προκειμένου να αξιοποιήσει στο έπακρο την ελευθερία του. «Υπάρχει θυμός για τα σχεδόν 50 χρόνια, θυμός και πικρία», είπε. «Αλλά πρέπει να το ελέγξεις, αλλιώς θα σε φάει».
«Αυτό που έχει γίνει δεν μπορεί να αναιρεθεί, οπότε δεν το αφήνω να με πνίξει».