Ο Μίλτος Τεντόγλου με το γνωστό του χαλαρό και ανεπιτήδευτο στυλ | IntimeSports
Επικαιρότητα

Πώς να μην αγαπήσεις τον Μίλτο Τεντόγλου;

Συνήθως, οι σπουδαίοι αθλητές μιλούν στην ψυχή μας με τις επιδόσεις τους. Τον Μίλτο Τεντόγλου, όμως, δεν τον βάλαμε στην καρδιά μας μόνο για τα καταπληκτικά του κατορθώματα, αλλά και για τον υπέροχο χαρακτήρα του. Η τηλεοπτική συνέντευξή του την Πέμπτη στον Alpha, μας υπενθύμισε όλα αυτά που τον κάνουν τόσο ξεχωριστό
Sportscaster

Είναι «χρυσός» Ολυμπιονίκης. Παγκόσμιος πρωταθλητής και πρωταθλητής Ευρώπης. Κάτοχος όλων των διαθέσιμων τίτλων στο άλμα εις μήκος, και Νο1 στο ranking της World Athletics. Υποψήφιος για το βραβείο του κορυφαίου αθλητή της χρονιάς στην Ευρώπη (ο νικητής θα ανακοινωθεί αύριο, 21 Οκτωβρίου, στο Βίλνιους), αλλά και στον Κόσμο. Οποιοι τον είδαν για πρώτη φορά στη συνέντευξη που παραχώρησε στον Alpha (Σταύρος Θεοδωράκης), θα σκέφτηκαν ότι δεν μπορεί, αυτός ο cool 25χρονος και ο σούπερ-σταρ του στίβου, να είναι το ίδιο πρόσωπο.

Συνήθως, οι σπουδαίοι αθλητές μιλούν στην ψυχή μας με τις επιδόσεις τους. Τους αγαπάμε για τις στιγμές περηφάνειας, το θέαμα, ή τις συγκινήσεις που μας προσφέρουν. Τον Μίλτο Τεντόγλου, όμως, δεν τον βάλαμε στην καρδιά μας μόνο για τα καταπληκτικά του κατορθώματα, αλλά και για τον υπέροχο χαρακτήρα του. Είναι ένας ωραίος τύπος, αυθεντικός, σεμνός και ακομπλεξάριστος. Το χαμόγελό του, που έχει κάτι από παιδική αθωότητα, το χιούμορ του, ο αυτοσαρκασμός του, η απλοϊκότητά του, μας κάνουν να τον νιώθουμε σαν έναν από εμάς. Κι ας είναι μια σπάνια περίπτωση, αθλητή και ανθρώπου. Η χθεσινή τηλεοπτική του εμφάνιση, μας υπενθύμισε όλα αυτά που τον κάνουν τόσο ξεχωριστό.

Οι φίρμες των σπορ θέλουν να πιστεύουμε πως ήταν προορισμένοι για πρωταθλητές. Ο Μίλτος είπε πως «αν δεν ήμουν αθλητής, θα ήμουν μάγειρας και θα μου άρεσε. Ο πατέρας μου είναι σεφ, μου έχει μάθει κάποια πράγματα. Τώρα είναι στη Γερμανία, όπου δουλεύει το εστιατόριο του παππού μου».

Τους αρέσει να δίνουν στις επιτυχίες τους διαστάσεις άθλου. Ο Μίλτος επανέλαβε ότι δεν άξιζε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο: «Το έχω πει, ναι, και το πιστεύω, επειδή τον θεωρώ (τον Κουβανό, Χουάν Μιγκέλ Ετσεβαρία) πολύ καλύτερο αθλητή. Τουλάχιστον τότε, ήταν πολύ καλύτερος από εμένα». Παρέλειψε να πει πόσο δύσκολο είναι, να κάνεις 8,41 μ. στο τελευταίο άλμα, που κρίνει τον αγώνα.

Συνηθίζουν να παραπονιούνται, κυρίως για τις συνθήκες προπόνησης. Ο Μίλτος, ποτέ δεν ψάχνει για δικαιολογίες: «Ο προπονητής μου κι εγώ έχουμε πάψει, πλέον, να ασχολούμαστε με αυτό το κομμάτι. Είναι χάλια, πραγματικά. Αλλά, να σου πω την αλήθεια, δεν με ενοχλεί που κάνουμε προπόνηση εκεί μέσα. Τόσα χρόνια το έχουμε συνηθίσει». Εκανε και μια αποκάλυψη, από εκείνες που οι περισσότεροι αποφεύγουν: «Εμένα με έχει πάρει τηλέφωνο ένας υπουργός, και με έχει ρωτήσει τι θα ήθελα να αλλάξει εκεί που κάνω προπόνηση. Του είπα για την άμμο, τον κλιματισμό που δεν έχουμε, γιατί λείπουν τα καλώδια. Μου απάντησε ότι δεν θα κάνει μόνο αυτά, αλλά πολύ περισσότερα. Δεν έχει γίνει τίποτα. Δεν με πειράζει που δεν τα φτιάχνουν, αλλά την κοροϊδία δεν την μπορώ». Ονομα δεν είπε, αλλά πρόκειται για τον υπουργό που είχε εξαγγείλει με κάθε επισημότητα την πλήρη ανακατασκευή των εγκαταστάσεων στίβου στο ΟΑΚΑ.

Οι φίρμες των σπορ αρέσκονται στον «ξύλινο» λόγο, τον ακίνδυνο και σοβαροφανή. Μπροστά στα μικρόφωνα μιλούν σαν μαθητές που απαγγέλλουν το ποίημα τους σε εθνική εορτή. Ο Μίλτος δεν φιλτράρει τις σκέψεις του, δεν φοβάται μήπως παρεξηγηθεί, δεν διστάζει να εκτεθεί. Κι αν στο Τικ-Τοκ είναι εύκολο να το κάνεις, στην τηλεόραση θέλει «κότσια». Χθες μίλησε για τη μεγάλη του αγάπη, το μπουζούκι, και την αδυναμία του στον Ζαμπέτα. Και έκανε on camera μια μικρή επίδειξη όσων διδάχθηκε στο μουσικό σχολείο. Εξομολογήθηκε και κάποιες από τις νεανικές του «τρέλες».

Η επιτυχία δεν τον άλλαξε. Πριν από λίγο καιρό συμμετείχε στους αυτοσχέδιους αγώνες στίβου που διοργανώνει εδώ και μια δεκαετία ο παλιός δεκαθλητής, Γιώργος Δεμένεγας, στο κτήμα του στα Κάτω Μπάλανα – μια περιοχή του Γέρακα. Το σκάμμα ήταν μικρό, ο διάδρομος υποτυπώδης, κάτω από τα δένδρα, η βαλβίδα… προπολεμική, και οι κριτές, κάποιοι γείτονες που μετρούσαν τα άλματα με μεζούρες. Ενάμισι μήνα πριν, ο Τεντόγλου είχε στεφθεί παγκόσμιος πρωταθλητής, στη Βουδαπέστη. Κι όμως, αποδέχτηκε με χαρά την πρόσκληση να αγωνιστεί με τους ερασιτέχνες αθλητές. Δεν σκέφτηκε ούτε τα πόδια του, που αξίζουν χρυσάφι. Από την άλλη, περιφρόνησε τον τελικό του Ντάιαμοντ Λιγκ, που εκείνες τις μέρες διεξαγόταν στο Γουτζίν των ΗΠΑ, και θα του απέφερε 28.000 ευρώ.

Είναι μια από τις σημαντικότερες μορφές του σύγχρονου στίβου. Αλλά δεν θα ντραπεί να ομολογήσει ότι σε αυτή την ηλικία ακόμη διαβάζει κόμικς, δεν θα αποφύγει τον πειρασμό να σκαρώσει «πλάκες» σε ξένους συναθλητές του ή δημοσιογράφους, δεν τον νοιάζει αν «τσαλακώσει» τη δημόσια εικόνα του με οποιονδήποτε τρόπο. Είναι αυτός που είναι: ο αξιαγάπητος Μίλτος Τεντόγλου.