Μία από τις διαπιστωμένες και πιο εμφανείς στον πλανήτη επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής είναι η μεγάλη συρρίκνωση των θαλάσσιων πάγων, τόσο στην Αρκτική όσο και στην περιοχή της Ανταρκτικής. Παραδοσιακά, οι θαλάσσιοι πάγοι συρρικνώνονται στη διάρκεια του καλοκαιριού στις δύο περιοχές, αλλά στη συνέχεια ανακτούν τα αρχικά του επίπεδα. Ομως τις τελευταίες δεκαετίες το ποσοστό συρρίκνωσης είναι εξαιρετικά μεγάλο, σε σημείο να μην υπάρχει σχεδόν κανένα ίχνος θαλάσσιου πάγου σε πολλά σημεία των θαλασσών στην Αρκτική και στην Ανταρκτική, ενώ επιπλέον, μετά τη λήξη του καλοκαιριού τα επίπεδα των θαλάσσιων πάγων δεν επιστρέφουν στα προηγούμενα επίπεδα τους.
Είναι γνωστό ότι πολλά είδη ζώων που ζουν στα δύο πολικά οικοσυστήματα βασίζουν την ύπαρξή τους στους θαλάσσιους πάγους. Αλλα τους χρησιμοποιούν για να κυνηγήσουν την τροφή τους, άλλα τα χρησιμοποιούν ως καταφύγια από θηρευτές και για άλλα είναι τόπος ασφαλούς αναπαραγωγής και μεγαλώματος των μικρών τους. Οι πιγκουίνοι είναι ένα από τα ζώα που χρησιμοποιούν τους θαλάσσιους πάγους για τον τρίτο λόγο.
Σύμφωνα με τη Βρετανική Αποστολή της Ανταρκτικής (BAS), από την αρχή του χρόνου σημειώθηκε στη θαλάσσια περιοχή της δυτικής Ανταρκτικής συρρίκνωση των θαλάσσιων πάγων σε επίπεδα ρεκόρ, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους χιλιάδες νεοσσοί πιγκουίνοι.
Οπως αναφέρει η ιστοσελίδα Live Science, τέσσερις αποικίες αυτοκρατορικών πιγκουίνων στη δυτική Ανταρκτική βίωσαν δραματικές απώλειες.
Οι επιστήμονες μπορούν, χάρη σε δορυφορικές παρατηρήσεις, να πραγματοποιούν κατά καιρούς εκτιμήσεις για τους πληθυσμούς των πιγκουίνων, βασιζόμενοι κυρίως στις ποσότητες των γκουάνο, των αποσυντεθειμένων περιττωμάτων των χαριτωμένων πτηνών.
Οι ειδικοί της BAS εκτιμούν ότι τους τελευταίους έξι μήνες έχουν χάσει τη ζωή τους ίσως και 10.000 νεοσσοί αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι αυτών των τεσσάρων αποικιών. Η εξήγηση που δίνουν είναι ότι οι θαλάσσιοι πάγοι στους οποίους γεννήθηκαν οι νεοσσοί έλιωσαν, διασπάστηκαν και γενικότερα αποσταθεροποιήθηκαν, με αποτέλεσμα τα μικρά, που δεν είχαν αναπτύξει ακόμη τα φτερά τους και δεν μπορούσαν να κολυμπήσουν, να βρεθούν ξαφνικά μέσα στην κρύα θάλασσα και είτε να πνιγούν είτε να παγώσουν.
Σε δεύτερο επίπεδο, η απώλεια των θαλάσσιων πάγων εμποδίζει την ομαλή αναπαραγωγή των αυτοκρατορικών πιγκουίνων, μειώνοντας έτσι περαιτέρω τους πληθυσμούς τους.
Εχει παρατηρηθεί μια τάση προσαρμογής των αυτοκρατορικών πιγκουίνων στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται με την απουσία των θαλάσσιων πάγων: επιλέγουν νέα, πιο ασφαλή σημεία αναπαραγωγής. Σύμφωνα, όμως, με τους ειδικούς, πρόκειται για μια προσωρινή λύση και δεν αποτελεί βιώσιμη στρατηγική. Οι προβλέψεις της BAS είναι πως, εάν η κλιματική αλλαγή συνεχιστεί με τον σημερινό ρυθμό, στο τέλος του αιώνα οι αποικίες των αυτοκρατορικών πιγκουίνων θα έχουν καταρρεύσει σε ποσοστό 98%.