Ερευνα για «ύποπτες» μεταβιβάσεις πολυτελών ακινήτων που ολοκληρώθηκαν λίγο πριν εκδοθούν εντολές κατάσχεσης, έχουν ξεκινήσει οι τράπεζες. Πρόκειται για σπίτια σε κοσμοπολίτικα νησιά, μεγάλα πολυτελή διαμερίσματα και μεζονέτες σε ακριβά προάστια της Αθήνας ή ακόμα και βίλες φορολογικά επιμελώς κρυμμένες, που εμφανίζονται να έχουν αλλάξει χέρια λίγο πριν οι ιδιοκτήτες τους – στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων γνωστά ονόματα του επιχειρηματικού κόσμου- βρεθούν αντιμέτωποι με τη διαδικασία των αναγκαστικών μέτρων είσπραξης των οφειλών τους.
Όπως γράφει η «Καθημερινή της Κυριακής», επιχειρηματίες μεγάλης οικονομικής επιφάνειας που χρωστούν τεράστια ποσά στις τράπεζες έχοντας παράλληλα σταματήσει να εξυπηρετούν τα δάνειά τους, επιλέγουν υπό την απειλή του πλειστηριασμού της προσωπικής τους περιουσίας, να μεταβιβάζουν τα ακίνητά τους σε άλλα πρόσωπα (συγγενείς ή μη) σε μία απόπειρα να ξεφύγουν.
Η τεκμηρίωση ωστόσο της δόλιας μεταβίβασης δεν είναι πάντως εύκολη υπόθεση, δεδομένου ότι πολλοί εκ των ανωτέρω οφειλετών έχουν κάνει -και κυρίως ολοκληρώσει- τον σχετικό σχεδιασμό τους αρκετά έγκαιρα και πολύ πριν από την καταγγελία των δανείων τους.
Πέρα όμως από τις μεταβιβάσεις σε φίλους και συγγενείς – εικονικές ή μη- υπάρχουν και αυτοί που εγγράφουν προσημείωση στο ακίνητο για οφειλή σε τρίτο συνήθως φυσικό πρόσωπο. Με τον τρόπο αυτό αφενός δεν αποκρύπτουν το ακίνητο που θέλουν να προστατεύσουν, αφετέρου το δεσμεύουν για λογαριασμό άλλου έτσι ώστε η τράπεζα να μην μπορεί να το διεκδικήσει δικαστικά.
Ηδη, σύμφωνα πάντα με την «Καθημερινή της Κυριακής», έχουν εντοπιστεί πολλές τέτοιες περιπτώσεις εκ των οποίων αρκετές φιγουράρουν στη λίστα των προγραμματισμένων πλειστηριασμών που αναρτώνται στην ηλεκτρονική πλατφόρμα. Αντίστοιχα πολλές είναι και οι διαστικές προσφυγές των τραπεζών για την ακύρωση των εν λόγω μεταβιβάσεων.
Στη «φαρέτρα» των τραπεζών κατά των στρατηγικών κακοπληρωτών περιλαμβάνεται επίσης η δέσμευση λογαριασμών – καταθέσεων που διατηρούν οι συγκεκριμένοι οφειλέτες στο εξωτερικό. Τη δυνατότητα αυτή δίνει ο ευρωπαϊκός κανονισμός για την Ευρωπαϊκή Διαταγή Δέσμευσης Τραπεζικού Λογαριασμού που ισχύει εδώ και ενάμιση χρόνο (από τις 18/1/ 2017). Η διαδικασία μάλιστα είναι μονομερής καθώς δεν υπάρχει υποχρέωση ειδοποίησης του οφειλέτη εκ των προτέρων, ο οποίος έχει τη δυνατότητα να αμυνθεί μετά τη δέσμευση.
Την ίδια ώρα, άρση του τραπεζικού απορρήτου σε βάθος πενταετίας για όσους δανειολήπτες ζητούν να υπαχθούν στον νόμο Κατσέλη, προβλέπει το πολυνομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα της δ’ αξιολόγησης που κατατέθηκε στη Βουλή το βράδυ της Παρασκευής.
Συγκεκριμένα, όσοι εκ των οφειλετών επιθυμούν να ενταχθούν στις προστατευτικές διατάξεις, θα πρέπει να δώσουν «άδεια σε οποιοδήποτε τραπεζικό ίδρυμα να διαβιβάζει έως τη συζήτηση της αίτησής τους στους πιστωτές κατά των οποίων στρέφεται η αίτηση, την κίνηση των τραπεζικών του λογαριασμών και λοιπών τραπεζικών προϊόντων για τη χρονική περίοδο από πέντε έτη πριν την άσκηση της αίτησης έως την ημέρα της συζήτησης».
Αξιοσημείωτη επίσης είναι η αλλαγή στον νόμο Κατσέλη σύμφωνα με την οποία αν ο οφειλέτης καθυστερεί την πληρωμή τουλάχιστον τριών μηνιαίων δόσεων που ορίστηκαν για το διάστημα από την κατάθεση της αίτησης μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης, τότε αυτομάτως παύει να ισχυεί η αναστολή των καταδιωκτικών μέτρων.