Είναι πιο επιθετικοί και από τους ρινόκερους. Δεν φοβούνται κανέναν και τίποτα. Μεταφέρουν ανθεκτικά μικρόβια που μπορούν να προκαλέσουν ανθρώπινη επιδημία. Στη Ρώμη μπαίνουν μέσα στα σπίτια. Στη Βρετανία αρπάζουν σκυλιά, γάτες και λαγούς. Στην Αυστραλία σκορπίζουν τον τρόμο στις παραλίες. Στην Καβάλα πήραν την τυρόπιτα από το χέρι ενός τουρίστα. Μεγάλες εφημερίδες όπως οι New York Times και ο Guardian σχολιάζουν τα κατορθώματα από τα θαλασσοπούλια, που άλλοτε ήταν το σύμβολου του πελάγους και σήμερα έχουν μεταλλαχθεί σε αρουραίους του αέρα.
Οι ασημόγλαροι, που είναι πανταχού παρόντες, αναπαράγονται και αναπτύσσουν πληθυσμούς στις μεγαλουπόλεις, χάρη στην άφθονη τροφή που βρίσκουν στα σκουπίδια. Οι συγκεκριμένοι δεν επιτίθενται μόνο σε απορρίμματα που βρίσκονται σε κατοικημένες περιοχές, άλλα και σε άλλα θαλασσοπούλια, αρπάζοντας αυγά και νεοσσούς ή καταλαμβάνοντας τις καλύτερες θέσεις φωλιάσματος. Δεν διστάζουν να σκοτώσουν ούτε το ίδιο τους το είδος, προκειμένου να φάνε.
Αρπαγή σκύλου
Πριν από μερικές ημέρες, όπως αναφέρει ο Guardian, ένας γλάρος άρπαξε σκύλο από την αυλή του σπιτιού του στην πόλη Ντέβον της Βρετανίας. Το θαλασσοπούλι γάντζωσε το μικρόσωμο τσιουάουα στα νύχια και το ράμφος του. Μάλιστα, η ιδιοκτήτριά του Μπέκα Χιλ, έβαλε αγγελία και αναζητά τον σκύλο της. «Σήκωσε τον Γκίζμο και τον μετέφερε τόσο μακριά, που σε κάποια στιγμή χάθηκαν από τα μάτια μας. Δεν έχω ιδέα αν τον άφησε κάπου ή πού βρίσκεται τώρα», λέει η ίδια.
Ο σκύλος της Βρετανίδας δεν είναι ούτε το πρώτο, ούτε το τελευταίο μικρόσωμο θηλαστικό στο οποίο επιτίθεται γλάρος. Στην ίδια περιοχή έχουν αναφερθεί και άλλες περιπτώσεις επίθεσης σε σκύλους και γάτες.
Οι γλάροι έχουν μετατραπεί σε μεταμφιεσμένα γεράκια και αρπάζουν και καταπίνουν ζωντανά μικρόσωμα ζώα, όπως φαίνεται και στο βίντεο, όπου ο γλάρος καταπίνει σε μερικά δευτερόλεπτα ένα κουνέλι ολόκληρο.
Εισβολή σε σπίτια
Λερώνουν αγάλματα με περιττώματα, ορμούν και αδειάζουν τους κάδους από τα σκουπίδια και τώρα εισβάλλουν και στα σπίτια των κατοίκων της Ρώμης, όπως αναφέρουν σε ρεπορτάζ τους οι New York Times.
H εφημερίδα αναφέρει την περίπτωση της 24χρονης Εμανουέλα Τρίπι, στο σπίτι της οποία εισέβαλε ένας γλάρος και άδειασε τον κάδο τον απορριμμάτων στην κουζίνα. «Επιτέθηκε στη γάτα μου, εγώ του πετούσα πράγματα για να φύγει, αλλά αυτός δεν το κουνούσε από τα σκουπίδια. Δεν ήξερα τι να κάνω», σχολιάζει η ίδια.
Σύμφωνα με την εφημερίδα, ο πληθυσμός των γλάρων στη Ρώμη έχει αυξηθεί πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια, αλλά το χειρότερο είναι ότι συμπεριφέρονται σαν η πόλη να είναι δική τους. Επιτίθενται σε ανθρώπους για να τους πάρουν το φαγητό από τα χέρια, σε κότες, νυχτερίδες, αδειάζουν τους κάδους με τα σκουπίδια, μπαίνουν στα σπίτια…
Στην αρχαία Ρώμη οι σχηματισμοί των ψαρονιών στον ουρανό (όπως αλλιώς λέμε τους γλάρους) ήταν θεϊκό σημάδι και ένας τρόπος για να διαπιστωθεί η διάθεση των Θεών. Σήμερα όμως δεν αφήνουν κανέναν σε ησυχία. Και το ξεκαθάρισαν με ένα θεϊκό σημάδι… Πριν από λίγο καιρό ένας γλάρος επιτέθηκε σε ένα από τα «περιστέρια της ειρήνης» του Πάπα στην πλατεία του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό.
Επίθεση σε λουόμενους
Στο έλεος έξαλλων γλάρων βρέθηκαν την περασμένη εβδομάδα και λουόμενοι σε παραλία του Ντόρσετ της Βρετανίας. Οι άνθρωποι, λόγω των υψηλών θερμοκρασιών που καταγράφονται, συρρέουν στις παραλίες για να δροσιστούν, όμως δέχονται επιθέσεις από γλάρους.
Στις φωτογραφίες που δημοσιεύει η Daily Mail, τα πουλιά αιφνιδίασαν τους λουόμενους που έκαναν ηλιοθεραπεία και έτρεχαν να γλιτώσουν.
Πρόσφατη δημοσκόπηση κατέγραψε ότι το 44% των Βρετανών τάσσεται υπέρ της θανάτωσης των γλάρων. Ωστόσο, ο Μάρτιν Κέιν, διακεκριμένος βρετανός ορνιθολόγος, υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι ευθύνονται για την όλο και πιο επιθετική συμπεριφορά των γλάρων.
Ανθεκτικά μικρόβια και βακτήρια
Υπάρχει μια άκρως ανησυχητική μελέτη από πανεπιστήμιο του Περθ στην Αυστραλία για την εξέλιξη των βακτηρίων και τη μεταφορά τους μέσω των πουλιών στον άνθρωπο. Τα πουλιά που ενοχοποιούνται είναι τα γνωστά, άκακα, περιστέρια και οι επιθετικοί γλάροι. Τα εν λόγω μικρόβια δεν αντιμετωπίζονται με τα αντιβιοτικά και προκαλούν ισχυρές και ανθεκτικές λοιμώξεις στον άνθρωπο. «Χτυπούν» κυρίως το ουροποιητικό σύστημα και προκαλούν σήψη και θάνατο.
Η έρευνα διαπίστωσε ότι οι γλάροι της Αυστραλίας έχουν μολυνθεί από «ανθεκτικά αντιμικροβιακά βακτήρια και πάνω από το 20% του πληθυσμού τους έχει τις μεταδιδόμενες στον άνθρωπο ασθένειες. Τα πουλιά κολλάνε τα σούπερ βακτήρια από τα σάπια σκουπίδια που καταναλώνουν στις χωματερές και ακολούθως τα μεταδίδουν στον άνθρωπο.
Επιθέσεις και στην Ελλάδα
Σοκ έπαθε ένας τουρίστας στην Καβάλα, όταν γλάρος του επιτέθηκε και του άρπαξε την τυρόπιτα από το χέρι, σύμφωνα με την εφημερίδα «Πρωινή». Οι επιθέσεις στην Ελλάδα δεν είναι συνηθισμένες, αλλά όπως σε όλο τον κόσμο, ο ασημόγλαρος ως λάτρης των σκουπιδιών, αναπτύσσεται και εξελίσσεται. Στην Ελλάδα ο πληθυσμός των συγκεκριμένων είναι περίπου 200.000, σύμφωνα με την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία.
Τα είδη των γλάρων στην Ελλάδα
Μόνο στην Ελλάδα υπάρχουν έξι είδη γλάρων. Ως θαλασσοπούλια, τα περισσότερα ζουν κοντά στις ακτές ή σε νησιά. Κάποια είναι καθαρά, κάποια αγαπούν τα σκουπίδια. Δεν παύουν όμως να είναι κατάλευκα και γοητευτικά πουλιά.
Αιγαιόγλαρος: ο παραδοσιακός νησιώτης
Ο κατεξοχήν γλάρος του πελάγους αναγνωρίζεται από το σκουρόχρωμο κόκκινο ράμφος. Αποφεύγει τα κατοικημένα νησιά, προτιμώντας να ψαρεύει στην ανοιχτή θάλασσα και να φωλιάζει ομαδικά στις ακατοίκητες νησίδες. Οι περισσότερες αποικίες Αιγαιόγλαρου στην Ελλάδα βρίσκονται στο νότιο και το ανατολικό Αιγαίο.
Θαλασσοκόρακας: ο επίμονος δύτης
Ο Θαλασσοκόρακας δεν ταυτίζεται με την κλασσική εικόνα των θαλασσοπουλιών. Συνήθως συναντάται σαν μια μαύρη φιγούρα που κάθεται στα βράχια της ακτής ή να κολυμπά μισοβυθισμένος στο νερό. Ψαρεύει κολυμπώντας κάτω από την επιφάνεια και γι’ αυτό μπορεί να πιαστεί και να πνιγεί σε δίχτυα ή να προσβληθεί από πετρελαιοκηλίδες. Υπάρχει παντού στις ελληνικές θάλασσες, αλλά σε μικρούς αριθμούς και είναι πιο κοινός στο κεντρικό και το βόρειο Αιγαίο.
Ασημόγλαρος: ο πανταχού παρών
Ο γνώριμος γλάρος πίσω από τα πλοία και πάνω από τη στεριά. Χάρη στην άφθονη τροφή που βρίσκει στους σκουπιδότοπους, έχει πολλαπλασιαστεί υπερβολικά με αποτέλεσμα να επιβαρύνει άλλα θαλασσοπούλια, αρπάζοντας αυγά και νεοσσούς ή καταλαμβάνοντας τις καλύτερες θέσεις φωλιάσματος.
Αρτέμης: ο θαλασσοπόρος
Παρόλο που εξωτερικά μοιάζει με τους γλάρους, ο Αρτέμης δεν συγγενεύει μ’ αυτούς. Ανήκει στην ίδια τάξη με τα άλμπατρος, τα όμορφα αυτά θαλασσοπούλια των ωκεανών του νότου, κάτι που φαίνεται και στο καλοζυγισμένο και άνετο πέταγμά του. Νιώθει άνετα μόνο στην ανοιχτή θάλασσα και μπορεί να διανύσει καθημερινά εκατοντάδες χιλιόμετρα. Έχει προσαρμοστεί άριστα να ζει μακριά από τις ακτές, αφού τρέφεται, ζευγαρώνει και κοιμάται στο ανοιχτό πέλαγος!
Μύχος: ο βιαστικός
Διαπλέοντας το Αιγαίο, συχνά συναντά κανείς ομάδες κομψών πουλιών που γλιστρούν πάνω στα κύματα αποκαλύπτοντας με ταχύτατη εναλλαγή το σκούρο της ράχης και το λευκό της κοιλιάς. O Μύχος είναι αγελαίο θαλασσοπούλι που μπορεί να απαντηθεί σε κοπάδια που αριθμούν μερικές χιλιάδες άτομα (πιο μεγάλα και πυκνά από του Αρτέμη). Λίγες, ωστόσο, είναι οι γνωστές θέσεις φωλιάσματος, επειδή φωλιάζει νωρίς την άνοιξη.
Τρέφεται στο ανοιχτό πέλαγος και μπορεί να περιπλανηθεί πολύ ακολουθώντας μεγάλα κοπάδια ψαριών. Αντίθετα από τον Αρτέμη, παραμένει στη Μεσόγειο όλο το χρόνο.
Υδροβάτης: ο μυστηριώδης
Μικρός σαν χελιδόνι, είναι ένα από τα μικρότερα θαλασσοπούλια στον κόσμο. Σπάνια πλησιάζει σε πλοία, στη στεριά ή σε άλλα θαλασσοπούλια. Λόγω μικρού μεγέθους και πληθυσμού στην Ελλάδα, δύσκολα παρατηρείται και ο τρόπος ζωής και οι αποικίες του παραμένουν ένα μυστήριο. Μέχρι σήμερα παραμένει ένα από τα πιο μυστηριώδη πουλιά του Αιγαίου, καθώς έχει βρεθεί μόνο μια αποικία, ανοιχτά της Εύβοιας. Ο Υδροβάτης σπάνια πλησιάζει τη στεριά και τα πλοία, ούτε πηγαίνει κοντά σε άλλα θαλασσοπούλια.