«Η ευρωπαϊκή κοινωνία σήμερα χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε τη συμβολή των πανεπιστημίων ώστε να διαμορφώσει βιώσιμες και ανθεκτικές οικονομίες και να καταστήσει την Ευρωπαϊκή Eνωση πιο πράσινη και πιο ψηφιακή, χωρίς αποκλεισμούς».
Μα, «τι άγια λόγια είναι αυτά, λόγια της Κομισιόν» σχολίασε ενθουσιαστικά και η Ορσολα Ρίβα της Corriere della Sera, παρουσιάζοντας στο κοινό του ιταλικού Μέσου το πρότζεκτ των Βρυξελλών για το πανεπιστήμιο του μέλλοντος. Πρόκειται για «φιλόδοξο πρόγραμμα» που θα τρέξει από τώρα έως το 2024 ώστε να ενισχύσει τις διαπανεπιστημιακές επαφές διπλασιάζοντας τον αριθμών των συμμετεχόντων σε αυτές.
Το πρότζεκτ θα επεξεργαστεί τη δυνατότητα δημιουργίας ενός νομικού πλαισίου που θα επιτρέπει στα ΑΕΙ να συγκεντρώνουν πόρους, επίσης όμως και τη δυνατότητα θεσμοθέτησης του κοινού ευρωπαϊκού διπλώματος με το οποίο θα αναγνωρίζεται στον τίτλο του πτυχίου και η αξία των εκπαιδευτικών εμπειριών που απέκτησαν οι φοιτητές στο εξωτερικό.
Οι Βρυξέλλες θα ασχοληθούν και με την ενίσχυση της «ευρωπαϊκής φοιτητικής κάρτας» με στόχο να διευκολυνθεί η «κινητικότητα των νέων».
Το χρήμα που θα απορροφήσει το πρότζεκτ της Κομισιόν είναι 1,1 δισ. ευρώ, ενώ οι «κοινοπραξίες» των διασυνδεδεμένων μεταξύ τους πανεπιστημίων θα γίνουν 60 (από 41 που είναι σήμερα, στις οποίες συμμετέχουν 500 πανεπιστήμια από τα 5.000 όλης της Γηραιάς Ηπείρου).
Με το νέο εκπαιδευτικό πρόγραμμά της, συνεπώς, η Κομισιόν προωθεί την ιδέα της ευρωπαϊκής διάστασης της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, παρά τη δεδομένη ανισότητα των προϋπολογισμών των ευρωπαϊκών κρατών όσον αφορά τη συγκεκριμένη εκπαιδευτική βαθμίδα.
Η Ρίβα έδωσε μερικά παραδείγματα, ώστε να γίνει αντιληπτό το πρόβλημα της έλλειψης των εθνικών πόρων: «Η Ιταλία δαπανά περί το 1% του ΑΕΠ της στα πανεπιστήμια, ενώ η Γερμανία 1,2% και η Γαλλία 1,5%». Τα ανάλογα σημείωσε για τα διαφορετικά ποσά με τα οποία χρηματοδοτείται η πανεπιστημιακή έρευνα σε κάθε χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και επισήμανε ότι ο κίνδυνος διαρροής φοιτητικών εγκεφάλων από τις φτωχότερες χώρες προς εκείνες με τις υψηλότερες χρηματοδοτήσεις, κυρίως στην έρευνα, παραμένει.
Κατακλείδα στο κείμενο της Ρίβα, και εν είδει υστερογράφου, είναι μία αναφορά στην Ουγγαρία του Βικτόρ Ορμπαν: εκεί ο ακροδεξιός πρωθυπουργός έκλεισε και εξεδίωξε από τη χώρα ΑΕΙ που χρηματοδοτούσε ο Τζορτζ Σόρος, όμως φρόντισε να «εκχωρήσει» τη λειτουργία των υπολοίπων σε φιλικά προς τον ίδιο και το κόμμα του ιδρύματα, έγραψε, υπαινισσόμενη το πολιτικό πρόβλημα που σοβεί εντός της ΕΕ.