Η αποτυχημένη προεκλογική συγκέντρωση του Ντόναλντ Τραμπ στην Τάλσα της Οκλαχόμα δέχθηκε και ένα μάλλον απρόσμενο και ιδιαίτερο πλήγμα: οι συγγενείς του μακαρίτη αμερικανού τραγουδιστή Τομ Πέτι έγραψαν ένα τουίτ διαμαρτυρίας για τη χρήση του τραγουδιού «I Won’t Back Down» στην εν λόγω συγκέντρωση.
«Ο Τραμπ δεν είχε καμία άδεια να χρησιμοποιήσει αυτό το τραγούδι για να προωθήσει μία καμπάνια που αγνοεί πάρα πολλούς Αμερικανούς αλλά και την κοινή λογική. Ο Τομ πίστευε, και εμείς μαζί του, στην Αμερική και στη δημοκρατία, αξίες τις οποίες ο πρόεδρος δεν αντιπροσωπεύει» είπαν οι κληρονόμοι του Πέτι.
Δεν είναι μοναδικό το φαινόμενο αυτό, δηλαδή οι τραγουδιστές να διαμαρτύρονται και να ζητούν αποζημιώσεις όταν κάποιος αμερικανός πολιτικός παίζει τραγούδια τους στο κομματικό κοινό του. Ας θυμηθούμε μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις από την αμερικανική και ευρωπαϊκή πολιτικοκαλλιτεχνική σκηνή των σχετικών καβγάδων, συνήθως σε προεκλογικό χρόνο.
Σπρίνγκστιν εναντίον Ρίγκαν
Το 1984 ο ρεπουμπλικανός πρόεδρος που αναζητούσε την επανεκλογή του έπαιξε στο κομματικό ακροατήριο το τραγούδι «Born in the USA» του τραγουδιστή, το οποίο ανήκε στο ολόφρεσκο άλμπουμ που μόλις είχε κυκλοφορήσει. Επειδή ο Ρίγκαν προσπάθησε να το χρησιμοποιήσει σε όλη την εκστρατεία του, θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο Σπρίγκστιν είχε τη μοναδική ευκαιρία να διαφημίσει το προϊόν του τζάμπα. Ε, την έχασε. Με την αντίδρασή του κέρδισε όμως τον σεβασμό των αντιπάλων του Ρίγκαν. Και έκτοτε είναι οπαδός των Δημοκρατικών. Το τραγούδι, δε, έχει αντιπολεμικό περιεχόμενο, εστιάζοντας στο Βιετνάμ και στους βετεράνους του – τους Αμερικανούς, φυσικά.
Abba εναντίον ΜακΚέιν
Το 2008, όταν ο τότε ρεπουμπλικανικός υποψήφιος χρησιμοποίησε το τραγούδι «Take a Chance on Me», το σουηδικό ποπ συγκρότημα τον προειδοποίησε να μην επαναλάβει την… αποκοτιά. Ο Μακ Κέιν σεβάστηκε την επιθυμία τους, και το θέμα θεωρήθηκε λήξαν.
Mgmt εναντίον Σαρκοζί
Το τραγούδι «Kids» της αμερικάνικής ποπ μπάντας Mgmt, στο οποίο περιέχεται και ο σαφέστατος στίχος «δεν υπάρχει χρόνος για να σκεφτούμε τις συνέπειες, πάρτε μόνο ό, τι χρειάζεστε», χρησιμοποίησε και ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί για μουσική επένδυση σε κομματικό συνέδριο. Χωρίς την άδεια των Αμερικανών, φυσικά. Το κόμμα αντιμετώπισε την απειλή αγωγής και τον κίνδυνο καταβολής αποζημίωσης στους τραγουδιστές. Τελικά βρήκαν φόρμουλα συμβιβασμού, καθώς ο Σαρκοζί πλήρωσε 30.000 ευρώ αποζημίωση. Από πλευράς τους οι αμερικανοί καλλιτέχνες εισέπραξαν, αλλά αμέσως απέδωσαν: τα λεφτά δόθηκαν σε κάποια οργάνωση για τα δικαιώματα των καλλιτεχνών.
Το κόμμα του Σαρκοζί είχε παραδεχθεί ότι το τραγούδι χρησιμοποιήθηκε μεν άνευ αδείας, όχι όμως σκοπίμως! Είχε φροντίσει κιόλας να καταβάλει ένα τυπικό τέλος 53 ευρώ στον γαλλικό οργανισμό για την προστασία της μουσικής (SACEM), κάτι που όμως δεν το κάλυπτε από νομικής απόψεως. Ηταν μία ιστορία του 2009.
Talking Heads εναντίον Κριστ
Οι Talking Heads στράφηκαν κατά του πολιτικού Τσάρλι Κριστ ο οποίος διετέλεσε και κυβερνήτης στη Φλόριντα. Είχε παίξει και αυτός κάποιο τραγούδι τους άνευ αδείας (το «Road to Nowhere» συγκεκριμένα). Τη μήνυση υπέβαλε ο επικεφαλής της μπάντας Ντέιβιντ Μπερν για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων. Ετσι ο Κρίστι πλήρωσε ένα απροσδιόριστο ποσό στην μπάντα, ενώ επιπροσθέτως τους ζήτησε και συγγνώμη μέσω του YouTube.
Sam & Dave εναντίον Ομπάμα
Ακόμη και ο Μπαράκ Ομπάμα ζήτησε συγγνώμη από τον Σαμ Μουρ του ντουέτου σόουλ μουσικής Sam & Dave, όταν το 2008 είχε παίξει ένα τραγούδι τους. Ο Μουρ του είχε ζητήσει να μην ξαναπαίξει το «Hold On I Αm Coming». Ηταν σπάνια περίπτωση η εναντίωση σε έναν Δημοκρατικό. Μάλιστα ο Μουρ συνόδευσε τη δήλωσή του με σχόλια περί του ότι η ψήφος είναι ιδιωτική υπόθεση κ.λπ. Πρόσθεσε, ωστόσο, κάτι που του άνοιξε την πόρτα του Λευκού Οίκου για κατοπινή εμφάνιση: «Βρίσκω συναρπαστικό το ότι βλέπω έναν έγχρωμο άνδρα να αγωνίζεται για την προεδρία». Ετσι, όταν ο Ομπάμα έγινε πρόεδρος, ο Μουρ έπαιξε και μέσα στον Λευκό Οίκο.