Ενώ είναι αρχιτέκτονες σταρ, αποδεδειγμένα, η συμπεριφορά τους είναι αντιστάρ. Πρόκειται για τρεις Καταλανούς: Ραφαέλ Αράντα, Κάρμε Πιζέμ και Ραμόν Βιάλτα τα ονόματά τους οι οποίοι εργάζονται για το RCR Arquitectes. Αυτοί είναι οι νικητές του φετινού βραβείου Pritzker, το οποίο θεωρείται για την Αρχιτεκτονική το αντίστοιχο ενός βραβείου Νομπέλ ή ενός Οσκαρ.
Αυτή είναι η πρώτη φορά που απονέμεται σε τρία πρόσωπα από κοινού αυτό το βραβείο, το οποίο δημιουργήθηκε το 1979 και απονέμεται για την εργασία ενός αρχιτέκτονα εν ζωή. Τρεις, εν προκειμένω.
Εχοντας δημιουργήσει το γραφείο τους στη μικρή πόλη του Ολότ το 1988, οι τρεις τους φημίζονται για την ανάδειξη του τόπου τους μέσα από projects που αναδεικνύουν τη φύση, αλλά και την κουλτούρα της περιοχής τους. Δεν μιλούν σε συνεντεύξεις, δεν πηγαίνουν σε εκπομπές, αλλά προτιμούν να εκφράζονται μέσω της δουλειάς του. Τα υλικά τους παιχνιδίζουν με τα στοιχεία του φωτός, των σκιάσεων, στην τέχνη τους ενσωματώνουν άλλοτε σκληρά, άλλοτε εύθραυστα υλικά, ενώ κάποιες φορές μπορούν και τα «παντρεύουν». Το πορτφόλιό τους περιλαμβάνει μεταξύ άλλων θέατρα, κοινόχρηστους χώρους, μουσεία, κατοικίες και κτίρια εκπαιδευτικής χρήσης.
«Η συμμαχία τους έχει ως αποτέλεσμα αρχιτεκτονήματα ρηξικέλευθα και ποιητικά», ανακοίνωσε ο Γκλεν Μαρκάτ, αυστραλός αρχιτέκτονας και πρόεδρος της κριτικής επιτροπής των βραβείων.
«Πάντα προσπαθούμε να απέχουμε από τις τάσεις και τη μόδα», σχολίασε ο Βιάλτα σε συνέντευξή του στην Εl Pais. «Οπου και αν βρεθούμε πρέπει να αντιληφθούμε τα πάντα. Τον χώρο, τον τόπο, τους ανθρώπους. Αν αυτά δεν μας γίνουν γνωστά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα», σχολίασε ο Αράντα. «Οταν αρχίζουμε ένα έργο, μας ενδιαφέρει να επισκεφθούν τον τόπο», λέει η Πιζέμ. «Εχουμε συνηθίσει να κάνουμε “ανάγνωση” του τόπου, σαν να μιλούσε σε μας με τη δική του αλφάβητο», προσθέτει. «Είναι επίσης πολύ σημαντικό να μελετήσουμε αυτό που θέλουμε να κάνουμε εκεί. Δεν θέλουμε να ξεκινάμε κάτι με τυπολογίες και υποθέσεις» ή παραδοχές», καταλήγει.
Το βραβείο θα παραδοθεί στους τρεις νικητές, σε ειδική τελετή, στο Τόκιο στις 20 Μαΐου. Και όπως βλέπετε στις φωτογραφίες είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι τους αξίζει. Βασικά για την κοσμοθεωρία που έχουν, αλλά και για το ότι ξέρουν να μιλούν με τα έργα τους.