Η Θεοδοσία Τσάτσου θα εμφανιστεί το Σάββατο, 2 Μαΐου, στο Ρυθμός Stage. Μετά από έναν χρόνο απουσίας, επιστρέφει καλώντας μας να συνταξιδέψουμε στους soul, funky και blues ρυθμούς της με rock διάθεση. Μια βραδιά γεμάτη μουσικές εκπλήξεις. Μαζί με καινούρια τραγούδια και ήχους. Μια καλλιτέχνης με σπάνιο φωνητικό εύρος και σκηνική παρουσία που δεν ξεχνάς εύκολα. Δείτε τι μας είπε η ίδια.
Πριν από τέσσερα χρόνια θέλατε να μάθετε τσέλο και φλάουτο. Τα καταφέρατε;
Θεοδοσία Τσάτσου: Ναι! Με το φλάουτο ασχολούμαι κατά κάποιο τρόπο και το τσέλο είναι να το παραλάβω όπου να 'ναι. Και μου το κάνουν δώρο! Και έτσι, έσκασε από το πουθενά. Ξέρεις, μερικές φορές αν έχεις έναν έρωτα και ξέρεις ότι δεν μπορείς να τον προσεγγίσεις εύκολα για διάφορους λόγους, έρχεται και σε βρίσκει αν το αγαπάς αληθινά. Ό,τι έρωτας και αν είναι αυτός. Από την σοκολάτα μέχρι το τσέλο.
Πώς σας βγήκε αυτή η ανάγκη για το φλάουτο και το τσέλο; Ήταν κάτι που θέλατε από μικρή;
Θ.Τ.: Όχι. Εξελίσσεται αυτό. Δηλαδή από μικρή μου άρεσε το πιάνο, μετά έμαθα την κιθάρα, αργότερα μπήκα στην ηλεκτρική κιθάρα. Ανακάλυψα στην συνέχεια τα κρουστά. Η άρπα, το τσέλο και το φλάουτο είναι τρεις αδυναμίες μου. Το φλάουτο είναι αυτό που ησυχάζει κάθε εγκεφαλικό μου κύτταρο γιατί το έχει ανάγκη. Και με πάει σε παραμυθένιες χώρες, σε εξωτικές ομορφιές. Το τσέλο είναι κάτι που εναρμονίζει τη Γη μου, σα γυναίκα, και παντρεύει το αρσενικό και θηλυκό κομμάτι μου. Έναν Ουρανό και Γη παίζοντάς το. Και η άρπα με εξαφανίζει. Οπότε για αυτό τα θέλω. Πλεονασμός λες;
– Ό,τι μας κάνει ευτυχισμένους και δεν ενοχλεί άλλους…
– Μα πώς να ενοχλεί η μουσική; Είναι το μόνο πράγμα που μας έχει μείνει ακέραιο (02:20) που έχει κάποια αξία.
– Εγώ σκεφτόμουν τους γείτονες, όσο μαθαίνει για παράδειγμα κάποιος τύμπανα (ντραμς).
– Δεν συμφωνώ. Πολύ καλά είναι για τα αυτιά τους. Ξέρεις τι ηλίθιους θορύβους ακούμε καθημερινά; Καλύτερα να ακούς ένα παιδί που προσπαθεί να μάθει μουσική παρά να ακούς τον συναγερμό που σκάει μύτη κάθε πέντε λεπτά.
Τι κάνετε αυτήν τη στιγμή στη ζωή σας; Πέρα από τον δίσκο που ετοιμάζετε.
Θ.Τ.: Να σου πω την αλήθεια δεν έχω μιλήσει σε κάποιον για πολύ καιρό. Δεν ήμουν καθόλου καλά. Περνούσα μια πολύ δύσκολη φάση στη ζωή μου και επειδή δεν γίνεται να λέμε και ψέματα, να καλύπτουμε τις καταστάσεις δηλαδή. Να λέμε, ξέρεις, ήμουν ένα ταξίδι αναψυχής… Είναι ένας χρόνος που παιδεύομαι με κάτι και σηκώνομαι σιγά-σιγά. Απλά με παίδεψε και άργησα να το παραδεχτώ για να το λύσω. Αντιστάθηκα πολύ. Και όταν έρχεται κάτι, είναι σοφό να παραδίνεσαι.
Η δημιουργία του νέου σας δίσκου, σας βοήθησε σε αυτή σας την προσπάθεια;
Θ.Τ.: Όχι. Δεν ασχολήθηκα καθόλου με τη μουσική για έναν χρόνο. Ήταν σαν να παραιτήθηκα από αυτήν, από μια αγάπη. Ίσως επειδή χρειαζόταν και αυτό. Έχω ένα μήνα που έχω ξεκινήσει. Θα βγάλω το καινούριο μου τραγούδι, «για τα αυτιά σας» που έγραψε ο Γιώργος Μίχας. Περίπου σε δέκα μέρες θα το ακούσετε.
Η Θεοδοσία πόσο έχει ωριμάσει στα θέλω της;
Θ.Τ.: Πάρα πολύ. Αναγκαστικά. Μέσα σε έναν χρόνο απέκτησα διάθεση να θέλω όλο και λιγότερα. Γιατί ανακάλυψα ότι τα θέλω μου με οδήγησαν σε καταστάσεις ζωής, που δεν μπόρεσα να τις ελέγξω. Οπότε άρχισα να γίνομαι πιο συνειδητή με αυτά που θέλω, όχι με αυτά που δεν θέλω. Το δεν, πώς να στο πω, είναι ένα στερητικό που κουνάει το μυαλό και τις σκέψεις μας. Είναι σαν να του δίνουμε εντολή. Δεν πρέπει, δεν θέλω. Σταμάτησα να θέλω και να μην θέλω. Έφτασα απλά εκεί.
Γυρίζω στην μουσική. Μιλήστε μου για τον νέο σας δίσκο. Τι θα περιλαμβάνει;
Θ.Τ.: Σιγά μην στα πω τώρα! Αλλά θα σου πω το εξής. Αυτός ο δίσκος έχει τραγούδια που μου τα έχει γράψει ο Γιώργος Μίχας και τα έχω ηχογραφήσει πριν από δύο χρόνια περίπου, μαζί του. Έχει και καινούρια πράγματα δικά μου. Νέες συνεργασίες που πιστεύω ότι θα εκπλήξουν πολλούς. Έχει υπερβατικά μουσικά στιγμιότυπα, καινούρια στο αυτί. Χαίρομαι πολύ που συντονίζομαι για άλλη μια φορά με όλο αυτό το έργο. Και ευχαριστώ τους ανθρώπους γύρω μου, οι μουσικοί μου, οι συνεργάτες μου, ξέρεις, οι φίλοι μου. Νιώθω μεγάλη ανάγκη να το πω αυτό, που είναι δίπλα μου, έτσι γιατί γουστάρουν. Είναι τόσο ωραίο το συναίσθημα που νιώθω.
Σας λείπει όπως λέει και το τραγούδι η «χώρα από κάτω» (Αυστραλία);
Θ.Τ.: Σαφέστατα μου λείπει. Είχα όλη μου την εφηβεία εκεί και ήρθα εδώ όταν τελείωσα το Λύκειο. Μου λείπει πάρα πολύ όλο αυτό που λέμε, κάνω κάτι χωρίς πολύ μεγάλη προσπάθεια απλά γιατί το γουστάρω και δεν με απορρίπτει κανείς. Είτε κάνω μουσακά, είτε κάνω τραγούδι, είτε κάνω μια φιλία. Είναι απλά πιο ξεκάθαρα τα πράγματα σε αυτήν τη χώρα. Αλλά λείπει κάτι πολύ σημαντικό. Η ομορφιά, λείπει αυτό το αιώνιο παραμύθι που ζεις μέσα στο φως και μέσα στα χρώματα αυτής της χώρας. Αυτού του τόπου. Δεν το αλλάζω με τίποτα. Ήταν και μια σκληρή απόφαση γιατί ήταν να φύγω. Το σκεφτόμουν πολύ σοβαρά και δεν ήθελα κιόλας. Υπάρχουν πολλές, πολλές ευκαιρίες στην Αυστραλία άμα είσαι διατεθειμένος να δουλέψεις. Καθαρά πράγματα. Και τελικά έμεινα πάλι πίσω. Λέω δε γαμείς, δεν πάω. Την αγαπώ αυτήν τη χώρα. Έχει πολλή αγάπη να δώσει. Και είναι κρίμα που της στερείται τόση αγάπη αυτήν την εποχή. Κυρίως ο ένας στον άλλον και κατά επέκταση στην ίδια τη χώρα.
Με τα πολιτικά πώς τα πάτε;
Θ.Τ.: Αχ, δεν ξέρω, δεν έχω ιδέα. Τον τελευταίο καιρό με αυτόν τον τύπο, ας πούμε τον «high», τον «gladiator» (μονομάχο) Βαρουφάκη, να βγαίνει παντού και να λέω «ουάου, τι τύπος είναι αυτός». Δεν έχω καμία απολύτως σχέση με την πολιτική. Παρόλα αυτά όμως, σέβομαι ολοκληρωτικά τον καθέναν μέσα σε αυτόν τον χώρο και ας κάνουνε χοντράδες. Δεν έχω άποψη όμως, καμία.
Η αγγλική φιλολογία πώς προέκυψε;
Θ.Τ.: Ήταν το πιο εύκολο για εμένα αφού ήρθα από την Αυστραλία. Είχα καλύψει και πολλά από τα μαθήματα που έκαναν στο πρώτο έτος εδώ, από την 3η Λυκείου. Οπότε ήταν εύκολο να δώσω εξετάσεις και να μπω. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι ο πατέρας μου με τράβηξε και με έγραψε εκεί. Για να μην ξεφύγω και γίνω κάτι άλλο. Ροκ σταρ ας πούμε. Αλλά πάλι του ξέφυγα, κατάλαβες; Εκείνος φοβούμενος μην τη χάσει την Θεοδοσία εδώ πέρα, αποφάσισε ότι πρέπει να τη βάλει σε 12ωρη παρακολούθηση όλη μέρα. Βρε τι λες! Σε οχτώ χρόνια το πήρα το πτυχίο. Παλεύω τώρα για του στραβού το δίκιο. Δεν ήμουν κάποιο παιδί που πήγα να μορφωθώ. Ο Τσάτσος ήταν λίγο άγρια περίπτωση. Ξέρεις ο πατέρας.
Η έμπνευση των καινούριων τραγουδιών σας από πού πηγάζει;
Θ.Τ.: Από τη ζωή μου. Τα καινούρια όπως και τα προηγούμενα τραγούδια που έβγαλα με τον δίσκο «Α γαπήσου» ήταν αυθεντικά βιώματα. Μόνο έτσι γίνονται τραγούδια οι στιγμές. Και μετά, αν είμαι τυχερή, μπορώ να τα μοιραστώ και με άλλους.
Στον νέο δίσκο θα ακούσουμε και τις νέες σας αγάπες; Δηλαδή θα έχει φλάουτο, άρπα;
Θ.Τ.: Ναι, ναι. Βέβαια θα έχει και άλλα πολλά που ποτέ δεν τα είχα σε δίσκο. Πειραματίζομαι με πάρα πολλά διαφορετικά όργανα. Και ελληνικά όργανα. Στον προηγούμενο πειραματίστηκα με το μπουζούκι. Σε μία έτσι πιο τζαζ μορφή. Μου ήταν απαραίτητο. Γιατί ήθελα να απεικονίσω τη διαδρομή μου σε αυτήν τη χώρα με το «Α γαπήσου». Οπότε το μπουζούκι δεν γινόταν να λείπει. Σε αυτόν τον δίσκο θα πειραματιστώ με όλα τα όργανα που έχω αγαπήσει. Όλα όμως. Γιατί, ευτυχώς, μου δίνεται αυτή η δυνατότητα. Μου προσφέρεται κατά κάποιο τρόπο η δυνατότητα να πειραματιστώ με πολλά όργανα από εξαιρετικούς μουσικούς αυτής της χώρας και κάποιες εξαιρετικές φωνές.
Οπότε στον Ρυθμό στις 2 Μαΐου θα έχουμε την παλιά Θεοδοσία και πολύ από την καινούρια;
Θ.Τ.: Όχι. Θα έχετε μόνο την καινούρια Θεοδοσία σε «απ' όλα στιγμές».
Με την εμπειρία σας και με όλη τη μουσική διαδρομή στην πλάτη σας, τι θα συμβουλεύατε κάποιον που θέλει να ασχοληθεί με το τραγούδι, τη μουσική στην Ελλάδα. Να δοκιμάσει σε κάποιο τηλεοπτικό φυτώριο, να προσπαθήσει μόνος του;
Θ.Τ.: Η γνώμη μου είναι να μην σταματάει ποτέ. Να τραγουδάει, είτε ακούγεται, είτε όχι. Να είναι διαρκώς συντονισμένος με τον ρυθμό της καρδιάς του. Να σκέφτεται όσον το δυνατόν λιγότερο και να μην ασχολείται τόσο πολύ με τους άλλους και τα γύρω-γύρω. Να ’ναι συντονισμένος/η σε αυτό που δονείται μέσα του/της. Στην «καύλα» αυτή. Και τα υπόλοιπα θα εμφανιστούν.
Θα ήθελα να μου πείτε μια στιγμή που έχει μείνει στη μνήμη σας. Αστεία, παράξενη, οποιαδήποτε.
Θ.Τ.: Μια φορά, την ώρα που τραγουδούσα δεν είδα ότι τελειώνει η σκηνή και έπεσα κάτω στον κόσμο. Έπεσα πάνω στο τραπέζι. Κεραυνοβολήθηκα κανονικά. Αλλά εντυπωσιάστηκα που σηκώθηκα με τη μία, παρόλα τα αίματα, και συνέχισα να τραγουδάω. Εξαφανίστηκα από τη σκηνή και νόμιζαν ότι έγινε κάποιο μαγικό. Με έχασαν οι μουσικοί και οι ηχολήπτες κανονικά. Στο πρώτο τραπέζι, βουτιά κανονική. Λίγο Πίτερ Σέλερς, Ροζ Πάνθηρας.
Τι σας χαλάει;
Θ.Τ.: Το δήθεν. Αλλά το αντέχω, τι να κάνω.
Τι σας φτιάχνει;
Θ.Τ.: Το όμορφο χαμόγελο και η ζεστή καρδιά.
Ποια είναι τα σχέδια σας για το καλοκαίρι;
Θ.Τ.: Προγραμματίζονται συναυλίες σε όλη την Ελλάδα. Γενικώς, πάει καλά το έργο. Από έξω, γύρω-γύρω, γουστάρω. Στα νησιά. Θα πάω να παίξω σε φάσεις, έτσι, χαλαρές, δροσερές.
Περισσότερες πληροφορίες:
Ρυθμός Stage
Είσοδος στο μπαρ:12€ με μπύρα ή κρασί
Ώρα έναρξης: 22.30
Μαρίνου Αντύπα 38, Ηλιούπολη
Τηλ:210 9750060
*Ο Αίαντας Αρτεμάκης γεννήθηκε το 1982 και είναι δημοσιογράφος και «κομπιουτεράς». Πουλάει κομπιουτεράκια στην Ομόνοια, με προτίμηση στα γιαπωνέζικα. Του αρέσει να διαβάζει και να ονειρεύεται μια γερή δημοκρατία. Παντρεύτηκε το 1989 τον καλό του φίλο, Amstramd 1512. Δυστυχώς από τότε, έχει αλλάξει πολλούς αγαπημένους. Τώρα συζεί με έναν Z800 HP.