Ευτυχώς, θα έχουμε πάντα τα βιβλία. Εμένα τουλάχιστον, τίποτα άλλο δεν μπορεί να με παρηγορήσει σ' αυτήν την στυφή, βαριά και “τυφλή” εποχή που βρισκόμαστε. 

Όπου και να γυρίσεις σκοντάφτεις σε “ελλείμματα” οικονομικά, πολιτικά, συναισθηματικά. Πόσο ακόμα να αναμασήσουμε λάθη, ενοχές, αγωνίες, φόβους, απέχθεια, λογικές εξηγήσεις και παράλογες ελπίδες; Στομώσαμε. Δεν γίνεται τίποτα. Ούτε μπρος ούτε πισω, “…πολύ μιλήσαμε, στο εξής θα παίζουμε σ' αυτό το θίασο μόνο ως φαντάσματα”.

Παντού βλέπεις σαστισμένα πρόσωπα. Μουδιασμένοι όλοι. Φθάσαμε στο σημείο απλώς να μετράμε για στατιστικούς λόγους τις αυτοκτονίες, να τις ερμηνεύουμε ως ερασιτέχνες κοινωνιο-ψυχαναλυτές και μετά πάμε παρακάτω. Απαριθμούμε τη ζοφερή σοδειά της εγκληματικότητας και μετά πάμε παρακάτω, πιστεύοντας ενδόμυχα ότι κάτι θα γίνει. 

Γι' αυτό σας λέω, μεγάλη παρηγοριά τα βιβλία σαν αυτά που διάβασα προσφατα. Τύχη αγαθή έφερε στα χέρια μου δυο λιανά τομίδια που με ενθουσίασαν. Και τα δυο των εκδόσεων Νεφέλη. Το ένα έχει τιτλο “Κισμέτ-δεκατρείς ιστορίες αγάπης” του υπαρξαντος Rainer Maria Rilke και το δεύτερο “Η σεξουαλική ζωή του Καντ” του εφευρημένου Jean-Baptiste Botul. Τα διάβαζα και δεν ήθελα να τελειώσουν. Τι ωραίο πράγμα τα αστραφτερά πνεύματα. Δεν θα σας πώ περισσότερα, αξίζει να τα ανακαλύψετε και να απολαύσετε σελίδα τη σελίδα τα ωραία κείμενα. Περιμένω εντυπώσεις.

Υ.Σ Φανταζομαι ήδη τις ενστάσεις ορισμένων: υπάρχει οικονομική στενότητα, δεν περισσεύουν για βιβλία. Για να σας προλάβω, σπεύδω να πώ ότι η ζωή θα ήταν αφόρητη αν όλος ο αγώνας ήταν μόνο για ψωμί. Χρειάζονται και τα τριαντάφυλλα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News