Μια ιδιωτική συλλογή με κινεζικά αγγεία, αξίας περίπου 1 δισ. λιρών (1,20 δισ. ευρώ), δωρίστηκε στο Βρετανικό Μουσείο. Η συλλογή, που περιλαμβάνει 1.700 πορσελάνινα κομμάτια τα οποία χρονολογούνται από τον 3ο έως τον 20ο αιώνα ανήκε στο Ιδρυμα Κινεζικής Τέχνης «Σερ Πέρσιβαλ Ντέιβιντ». Ηταν δάνειο προς το εμβληματικό μουσείο του Λονδίνου από το 2009 και πλέον του έχει παραχωρηθεί οριστικά από τους διαχειριστές του Ιδρύματος.
Αυτό σημαίνει ότι το Βρετανικό Μουσείο κατέχει πλέον τη μεγαλύτερη και σημαντικότερη συλλογή κινεζικής πορσελάνης από κάθε άλλο άλλο δημόσιο ίδρυμα –εκτός της κινεζικής επικράτειας–, με περίπου 10.000 αντικείμενα.
Ο πρόεδρος του μουσείου, Τζορτζ Οσμπορν, δήλωσε ενθουσιασμένος με αυτή την «απόφαση-υπερπαραγωγή», όπως αναφέρει στον Guardian η Νάντια Κομάμι. «Αυτό είναι το μεγαλύτερο κληροδότημα του Βρετανικού Μουσείου στη μακρά ιστορία μας. Είναι μια πραγματική ψήφος εμπιστοσύνης για το μέλλον μας και έρχεται σε μια πολύ σημαντική στιγμή για εμάς, καθώς ξεκινάμε την πιο σημαντική πολιτιστική ανάπλαση του μουσείου που έχει γίνει ποτέ» τόνισε.
Η πορσελάνη κατασκευάστηκε για πρώτη φορά στην Κίνα περίπου το 600 μ.Χ. Τα κινεζικά αγγεία από πορσελάνη, μακράν τα πιο προηγμένα παγκοσμίως, παράγονταν για την αυτοκρατορική αυλή, για την εγχώρια αγορά ή για εξαγωγή.
Ο Πέρσιβαλ Ντέιβιντ, που γεννήθηκε στη Βομβάη το 1892 και πέθανε το 1964, ήταν ένας οραματιστής βρετανός επιχειρηματίας με πάθος για την Κίνα, το οποίο και τον ενέπνευσε να δημιουργήσει τη συλλογή του. Σε όλη του τη ζωή, λοιπόν, συνέλεγε πορσελάνες από την Ευρώπη, την Ιαπωνία, το Χονγκ Κονγκ και την Κίνα. Και ήταν αποφασισμένος να εκθέτει τη συλλογή του σε κοινή θέα, ώστε να ενημερώνει και να εμπνέει τους ανθρώπους.
Γράφοντας στο περιοδικό The Transactions of the Oriental Ceramic Society το 1952, δήλωνε: «Ο ιδιώτης συλλέκτης δικαιολογεί την ύπαρξή του παρέχοντας πολύ απαραίτητη “τροφή” στον κριτικό τέχνης και στον ειδικό της τέχνης. Στον δικό μας συγκεκριμένο τομέα, αυτό θα μπορούσε να ανοίξει την πνευματική όρεξη για “προβληματικά κομμάτια”, κομμάτια που μπορεί κάποια μέρα να αποδειχθούν μικρής αξίας ή να εμφανιστούν ως βασικά δείγματα κάποιας νέας κατηγορίας ειδών μεγάλης σημασίας».
Στα πιο σημαντικά κομμάτια της συλλογής του, αναφέρει ο Guardian, περιλαμβάνονται τα «Βάζα του Δαβίδ» της δυναστείας Γιουάν, από το 1351, η ανακάλυψη των οποίων έφερε επανάσταση στη χρονολόγηση των γαλανόλευκων αγγείων από πορσελάνη.
Περιλαμβάνεται επίσης ένα «μπολ με κοτόπουλο» ζωγραφισμένο με την τεχνική Doucai, που χρησιμοποιήθηκε τον 15ο αιώνα για να σερβίρεται κρασί στον αυτοκράτορα Τσενγκούα, και πολύ σπάνια κεραμικά Ru, που κατασκευάστηκαν περίπου το 1086, για την αυλή της δυναστείας του Βορείου Σονγκ.
Ο καλλιτέχνης Εντμουντ ντε Βάαλ, γνωστός για τις εγκαταστάσεις του με μεγάλης κλίμακας πορσελάνινα αγγεία, δήλωσε ότι η γνωριμία με τη συλλογή του Ντέιβιντ ήταν «θεμελιώδης εμπειρία» για γενιές αγγειοπλαστών, ακαδημαϊκών και φοιτητών.
Πρόσθεσε ότι ο ίδιος είδε για πρώτη φορά τα αγγεία σε ηλικία 16 ετών και παρέμειναν στη μνήμη του για περισσότερες από τρεις δεκαετίες. «Ποιος ξέρει τι είναι αυτό που θα αλλάξει τη ζωή του στο μέλλον» παρατήρησε.
Η σύνδεση του Ντέιβιντ με το Βρετανικό Μουσείο χρονολογείται από το 1929, όταν δώρισε έναν χρονολογημένο βωμό της δυναστείας των Μινγκ.
Ο Κόλιν Σιφ, πρόεδρος του Ιδρύματος Κινεζικής Τέχνης «Σερ Πέρσιβαλ Ντέιβιντ», δήλωσε: «Εχουν περάσει ακριβώς 100 χρόνια από τότε που ο σερ Πέρσιβαλ Ντέιβιντ έκανε την πρώτη του επίσκεψη στην Κίνα. Εκείνο το πρώτο ταξίδι τού προκάλεσε μια δια βίου αγάπη για την τέχνη και τον πολιτισμό της απέραντης χώρας, ειδικά για τις αυτοκρατορικές πορσελάνες που κατασκευάστηκαν για χρήση του αυτοκράτορα και της αυλής του, οι οποίες τον ενέπνευσαν να δημιουργήσει την απαράμιλλη ιδιωτική συλλογή του».
Και πρόσθεσε: «Είναι απολύτως ταιριαστό, λοιπόν, αυτόν τον αιώνα, οι διαχειριστές του ιδρύματός του να αποφασίσουν ότι η καταλληλότερη μόνιμη κατοικία για τη συλλογή του είναι το Βρετανικό Μουσείο, όπου –ως δάνειο επί 15 χρόνια– προσελκύει εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο, εκπληρώνοντας όλους τους φιλανθρωπικούς σκοπούς του ιδρύματος».