Για 2 εμφανίσεις επισκέπτονται τη χώρα μας οι Sol Invictus, Tony Wakeford και Clive Giblin, τον Νοέμβριο: στις 14 (Αθήνα) και 15 (Θεσσαλονίκη). Ενεργοί μουσικά για σχεδόν 30 χρόνια δίχως διακοπές, με πλούσια δισκογραφία, κατατάσσονται στις πιο ενεργές μπάντες του είδους τους. Από τη δημιουργία τους, οι Sol Invictus αποτελούν δημιούργημα του πολυτάλαντου Tony Wakeford ο οποίος είναι και το μοναδικό σταθερό μέλος της μπάντας. Κατά καιρούς μια πληθώρα αξιόλογων μουσικών έχουν ενταχθεί στο σχήμα. Ξεκινώντας από το πολιτικό punk των Crisis και από κει στους Death in June, το 1987 αποφάσισε να ακολουθήσει το προσωπικό του μονοπάτι έκφρασης μέσω των Sol Invictus. Δείτε τι μας είπε ο ίδιος.
Οι Sol Invictus (Ο ήλιος που δεν κατακτιέται, στα λατινικά) ως εγχείρημα, δείχνει ότι προχωράτε τη μουσική αναζήτησή σας στο επόμενο στάδιο. Από το μπάσο που αγαπήσαμε σε ένα εντελώς νέο κόσμο (σας ευχαριστώ για αυτό). Τι σας ώθησε να κάνετε αυτήν την αλλαγή;
Tony Wakeford: Θα έλεγα ότι δεν υπάρχει νόημα να ηχογραφείς το ίδιο άλμπουμ ξανά και ξανά, ακόμη και με κίνδυνο να αποξενώσω κάποιους ακροατές, προτιμώ να προχωρώ, αν όχι προς τα εμπρός τουλάχιστον πλαγίως.
Μόλις κυκλοφορήσατε το νέο σας δίσκο «Once Upon a Time». Τι μπορείτε να μας πείτε για αυτό;
T.W.: Είναι ένα νεύμα προς την κατεύθυνση της Prog, ενός είδους μουσικής που μέχρι πρόσφατα δεν τολμούσαμε να πούμε το όνομά της. Είναι επίσης το πρώτο άλμπουμ που χρησιμοποιώ έναν κιθαρίστα εκτός του συγκροτήματος, τον Don Anderson από τους Aggoloch.
Τι θα ακούσουν οι Έλληνες θαυμαστές σας την Παρασκευή 14 Νοεμβρίου στη σκηνή της Death Disco;
T.W.: Θα είμαι εγώ μαζί με την ικανή υποστήριξη του Clive Giblin, που είναι ο νέος κιθαρίστας των Sol Invictus. Και που ήταν και μέλος μας πολλά χρόνια πριν. Κάνουμε μια σειρά από συναυλίες σόλο, σαν αυτή. Θα είναι κυρίως ένα ταξίδι σε τραγούδια που ως μια μπάντα δεν έχουμε παίξει αρκετό καιρό τώρα.
Το τραγούδι «In a Garden Green» ίσως είναι ένα από τα καλύτερα που έχετε γράψει ως τώρα, τουλάχιστον για μένα. Αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω πως ξανά έγινα θαυμαστής καθώς άκουσα το «An English Garden'», και αργότερα το «Mr Cruel». Και γεμάτος δέος με το «The Path Less Travelled». Από πού πηγάζει αυτή η έμπνευση;
T.W.: Δεν έχω ιδέα για να είμαι ειλικρινής. Είναι αυτό που κάνω. Προσπαθώ να μην αναλύω πάρα πολύ τη δουλειά μου, στην περίπτωση που σταματήσει αυτή η ροή που το κάνει να συμβαίνει. Άλλοι είναι φυσικά ελεύθεροι να το αναλύουν όσο θέλουν.
Μου αρέσουν τα πουλιά και ειδικά λατρεύω τη χρήση των κοράκων. Είναι μερικά από τα πιο έξυπνα πουλιά που έχει χαρίσει η φύση στον κόσμο μας. Τα χρησιμοποιείτε και στους Sol Invictus αλλά και σε άλλα μουσικά σας εγχειρήματα. Τι σας τραβάει σ’ αυτά; Ή ισχύει ότι τα κοράκια είναι οι καλύτεροι φίλοι των ποιητών;
T.W.: Λατρεύω τα πουλιά και έχουμε έναν παπαγάλο διάσωσης στο σπίτι. Είναι ένα δώρο από τον Θεό ή τη φύση ή ο,τιδήποτε άλλο. Ένας κόσμος χωρίς πουλιά θα είναι ένα τρομακτικό μέρος. Σιχαίνομαι τους ανθρώπους που τα κυνηγούν για «αθλητισμό» ή χόμπι.
Έχετε βαρεθεί να σας ρωτάνε για τους Death in June ή τους Current 93 και αν πρόκειται να υπάρξει επανένωση;
T.W.: Ναι. Και δεν πρόκειται… ποτέ!
Ποιες είναι οι σκέψεις σας για την Ευρωπαϊκή Ένωση ως σύνολο;
T.W.: Δεν είμαι μεγάλος θαυμαστής της για να πω την αλήθεια, αλλά οι εναλλακτικές δεν με γεμίζουν με χαρά.
Βρίσκετε κάτι νέο, φρέσκο και ενδιαφέρον στη σκηνή που εσείς δημιουργήσατε στην ουσία;
T.W.: Δεν είμαι σίγουρος ότι αξίζω ή και θέλω αυτόν τον τίτλο. Υπάρχουν κάποιοι καλλιτέχνες που κάνουν ενδιαφέροντα πράγματα και αρκετοί που είναι σχεδόν σαν παρωδία. Το Neo-folk είναι ενδιαφέρον είδος για να ’ναι η εκκίνηση κάποιου, αλλά όχι αν είναι ο προορισμός του.
Ποιος θα είναι ο επόμενος προορισμός σας; Πού ταξιδεύετε μετά την Ελλάδα;
T.W.: Αν μιλάμε με όρους γεωγραφίας, πηγαίνω στην αγαπημένη φίλη της Ελλάδας, τη Γερμανία. Αυτό θα γίνει τον Μάιο. Πιο πριν θα κάνουμε περιοδεία στην Ιταλία, όπως έχει σχεδιαστεί. Μουσικά, δουλεύω πάνω στο νέο δίσκο για το σχήμα Sol Invictus, με προσωρινό τίτλο, «Necropolis».
Περισσότερες πληροφορίες:
Μαζί με Sieben.
Supporting Act: Manos Six and the Muddy Devils
Death Disco, Ψυρρή, Ωγύγου 16 και Λεπενιώτου.
Ώρα έναρξης 21:00 και είσοδος 18€
Πάρτε μια γεύση από το παρακάτω βίντεο:
*Ο Αίαντας Αρτεμάκης γεννήθηκε το 1982 και είναι δημοσιογράφος και «κομπιουτεράς». Πουλάει κομπιουτεράκια στην Ομόνοια, με προτίμηση στα γιαπωνέζικα. Του αρέσει να διαβάζει και να ονειρεύεται μια γερή δημοκρατία. Παντρεύτηκε το 1989 τον καλό του φίλο, Amstramd 1512. Δυστυχώς από τότε, έχει αλλάξει πολλούς αγαπημένους. Τώρα συζεί με έναν Z800 HP.