Υπάρχουν μουσικοί και μπάντες, ελληνικές και ξένες, που θέλουν να κάνουν διεθνή καριέρα. Να βγάλουν πολλά λεφτά και να αποκτήσουν εκατοντάδες χιλιάδες οπαδούς. Να οδηγούν πανάκριβα αυτοκίνητα ή να μετακινούνται με λιμουζίνες. Να βγαίνουν και να συνάπτουν σχέσεις με μοντέλα. Να παίζουν σε τεράστιες αρένες και να διαφημίζουν από τσίχλες μέχρι γιαούρτια και αναψυκτικά. Μουσικοί και “καλλιτέχνες” οι οποίοι συνθέτουν, αν τα συνθέτουν αυτοί και όχι διάφοροι παραγωγοί, τραγούδια “για να ευχαριστήσουν το κοινό τους”.
Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι οι οποίοι αγνοούν επιδεικτικά όλα τα παραπάνω. Τη δόξα, το στρας, τον εύκολο εντυπωσιασμό και τα ακριβά ρούχα των σχεδιαστών μόδας. Μουσικοί, οι οποίοι παίζουν και γράφουν αυτά που θέλουν αυτοί και όχι αυτά που τους επιβάλλουν οι παραγωγοί των δισκογραφικών εταιριών ή αυτό που “θέλει το κοινό τους”. Τα mainstream, μουσικά και όχι μόνο, media παγκοσμίως τους αγνοούν επιδεικτικά. Δεν μιλάει κανείς γι’ αυτούς σε πρωινές, μεσημεριανές και απογευματινές lifestyle-celebrities εκπομπές. Αθεράπευτα ρομαντικοί; Εκτός τόπου και χρόνου; Ίσως. Παρ' όλα αυτά, οι περισσότεροι από αυτούς έχουν να επιδείξουν φανατικούς οπαδούς σε πολλές χώρες του κόσμου. Ανάλογη περίπτωση είναι και οι Siena Root από την Σουηδία.
Οι Siena Root (βασικός πυρήνας το τρίο κιθάρα, μπάσο και drums) έχουν εξαιρετική μουσική κατάρτιση. Επίσης, όπως οι περισσότεροι συμπατριώτες τους μουσικοί, έχουν ένα μοναδικό ταλέντο στο να γεννούν υπέροχες μελωδίες. Μελωδίες, τις οποίες πάντα ερμηνεύει ένας σούπερ χαρισματικός σε φωνητικές ικανότητες frontman-τραγουδιστής (στο παρελθόν είχαν και τραγουδίστρια). Οι τέσσερις ψηλοί, μαλλιάδες και μουσάτοι Σουηδοί έκαναν ένα πολύ μεγάλο δώρο στο -λιγοστό αλλά ηρωικό- αθηναϊκό κοινό που τους απόλαυσε την Πέμπτη το βράδυ στο ΑΝ Club.
Μέσα στη μαυρίλα των ημερών μας (Βοστώνη, Μανωλάδα κ.λπ.) με το heavy rock τους, έστω και για δυο ώρες, κατάφεραν και «άδειασαν» τα κεφάλια μας απ’ όλα αυτά που μας βασανίζουν καθημερινά. Γράφω σε πρώτο πληθυντικό γιατί όλος ο κόσμος, όπως και εγώ, χάρηκε τόσο πολύ τη συναυλία που, όσο και να “χτυπηθήκαμε”, άνετα καθόμασταν για άλλες δυο ώρες! Η αποκάλυψη της βραδιάς, για μένα προσωπικά, ήταν ο τραγουδιστής Jonas Ahlen. Μια από τις καλύτερες rock-blues φωνές που έχω ακούσει σε live τα τελευταία χρόνια. Ένα πραγματικό “διαμάντι”, ίδιας αξίας με το “διαμάντι” της φωνής του D. Coverdale τη δεκαετία του 1970. Ευχαριστούμε, Siena Root και ελπίζουμε σύντομα να ζήσουμε μια ανάλογη μουσική εμπειρία.