Παρασκευή βράδυ, είμαι στον καναπέ μετά από μια κουραστική μέρα στο γραφείο και στους δρόμους. Εχω ανοιχτό το laptop και θέλω να ακούσω το «All I ask» από το «25», τον καινούργιο δίσκο της Adele. Αυτό το συγκλονιστικό -για μένα- τραγούδι. Ομως, το τραγούδι δεν υπάρχει στο youtube, στο spotify και σε καμία άλλη streaming υπηρεσία. Πού το άκουσα, θα αναρωτηθείτε εύλογα. Μα, όλη την ημέρα το ακούω στο γραφείο από το cd της (ξέρετε, εκείνο το παλιό, το χειροπιαστό, που χρησιμεύει και για καθρεφτάκι, ή για να απομακρύνονται τα περιστέρια από τις βεράντες λόγω της αντανάκλασης του φωτός). Ολη την ημέρα στο repeat, λοιπόν, και, σχεδόν, αχόρταγα. Από την αρχή ξεχώρισα το προαναφερθέν άσμα. Και τώρα, δεν το έχω εύκαιρο. Ή μάλλον, δεν το έχω εύκολο. Οπότε; Τι κάνω; Σηκώνομαι, βάζω το cd στο στερεοφωνικό και ακούω τη μουσική όπως παλιά. Οχι από τον υπολογιστή, σερφάροντας, chatάροντας και χαζεύοντας ταυτόχρονα, αλλά με την προσοχή μου στο τραγούδι και στις ανατριχίλες που μου προκαλεί. Επιπροσθέτως, σε καλή ποιότητα ήχου και ανεβασμένη ένταση. Δεν το λες και άσχημο.
Σκέφτομαι πως μια ενδεχόμενη απαγόρευση του streaming στα πρώτα βήματα μιας δισκογραφικής δουλειάς ίσως και να οδηγούσε στην επανεκτίμηση της μουσικής σαν προϊόν από το ευρύ κοινό. Το ίδιο ισχύει και για τις κυκλοφορίες νέων δίσκων μέσω εφημεριδών. Θα γυρνούσαμε, ίσως, σε εκείνο το παλιό: «μου το αντιγράφεις;» Ή έστω σε ένα: «μου το στέλνεις;» Πόσο κακό θα ήταν κάτι τέτοιο;
Η Adele, σαν case study, δείχνει το δρόμο. Φήμες αναφέρουν ότι ένα διαφαινόμενο deal μεταξύ της Apple και της τραγουδίστριας, για αποκλειστική διάθεση του cd της σε φυσικό φορέα από τα apple stores, έπεσε στο κενό, καθώς η εταιρεία από τη μια αρνείτο να βάλει στα καταστήματά της μια ξεπερασμένη τεχνολογία σαν αυτή του cd και η Adele από την άλλη επέμενε για τη διάθεση του υλικού φορέα. Δίκιο είχαν αμφότεροι από τη δική τους σκοπιά, όμως, όπως στην πράξη αποδεικνύεται, η Adele δεν έχασε κάτι. Γιατί οι fans της, σχεδόν όλος ο πλανήτης δηλαδή (το μαρτυρούν τα ρεκόρ που καταρρίπτει και αυτή η νέα της κυκλοφορία), έσπευσαν να βρουν το δισκάκι. Μα σε δισκοπωλείο, μα σε κάποιο φίλο, μα σε ένα downloading site, έσπευσαν και το βρήκαν, πληρώνοντας τις περισσότερες φορές ένα λογικό αντίτιμο.
Ολα τα παραπάνω με κάνουν να σκέφτομαι και να «διασκευάζω» την κλασική πια ατάκα του Νίκου Κούρκουλου από την κινηματογραφική ταινία «Ορατότης Μηδέν», αναφωνώντας: σταματήστε το streaming! Οχι άλλο streaming!
Υ.Γ.: Προς Θεού, δεν προτείνω την ολοκληρωτική κατάργηση της υπηρεσίας του streaming για τις νέες κυκλοφορίες. Μόνο τον περιορισμό της στη διάθεση παλαιοτέρων. Κάθε νέα κυκλοφορία, μετά από ένα αρχικό χρονικό διάστημα όπου θα διατίθεται για αγορά, είτε ηλεκτρονική (μέσω downloading), είτε φυσική (το παλιό καλό cd), θα μπορεί να προσφέρεται και μέσω streaming ή εν είδει κυριακάτικης ακρόασης.