Αυτό που με εντυπωσιάζει στην Αντρια Θωμαΐδα Παπαδοπούλου, ύστερα από μία πρώτη συνάντηση μαζί της, είναι η σχέση της με τη λεπτομέρεια. Η λεπτομέρεια σε ένα απλό σχέδιο, σε ένα αέρινο ντραπέ, σε ένα απλό φόρεμα που θα του δώσει το προσωπικό της στίγμα, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στην ποιότητα των διαφορετικών υφασμάτων που επιλέγει –το αγαπημένο της είναι το μετάξι- οι ιδιαιτερότητες στο ανθρώπινο σώμα, στο καθημερινό ντύσιμο μιας γυναίκας και σε κάθε στοιχείο της καθημερινής συμπεριφοράς.
Για μια τόσο σχολαστική καλλιτέχνιδα, το πρότζεκτ που έχει αναλάβει είναι ιδανικό. Κρατά στα χέρια της έναν φάκελο με σχέδια κοσμημάτων. Πρέπει να ταιριάξει κοσμήματα από 65 διαφορετικούς έλληνες καλλιτέχνες σε ρούχα που έχει σχεδιάσει για τη συλλογή της άνοιξης και του καλοκαιριού του 2016. «Εχει πολύ ενδιαφέρον για μένα αυτή η συνεργασία, μου αρέσει πολύ να συνεργάζομαι με άτομα που έχουν όραμα», μου λέει εκείνη. Τα ρούχα και τα κοσμήματα θα επιδείξουν τρεις ελληνίδες ολυμπιονίκες και 20 μοντέλα το Σάββατο 27 Φεβρουαρίου στο «Α Jewel Made in Greece», ενώ τα έσοδα θα διατεθούν για τους σκοπούς του Πανελληνίου Αθλητικού Σωματείου Γυναικών «ΚΑΛΛΙΠΑΤΕΙΡΑ».
Τα τελευταία -σχεδόν είκοσι είναι πια- χρόνια που δραστηροποιείται στο χώρο της μόδας, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, η κυρία Παπαδοπούλου έχει δείξει ότι είναι πάντα πρόθυμη να συμμετέχει σε διαφορετικές ιδέες. Πιο πρόσφατα, τον Φεβρουάριο του 2015, δημιούργησε ένα νέο φουλάρι για τον Σύλλογο Γυναικών με καρκίνο του μαστού «Αλμα Ζωής», ενώ λίγους μήνες νωρίτερα, τον Νοέμβριο του 2014, σχεδίασε δύο ετικέτες για τη σειρά κρασιού F- εὖ, του Νίκου Λαζαρίδη.
Πάντως, το αγαπημένο κομμάτι της εργασίας της είναι ο σχεδιασμός ρούχων της καθημερινότητας. «Είναι και το πιο δύσκολο κομμάτι», όπως μου αποκαλύπτει η ίδια. Πιο δύσκολο και από το design νυφικών, που είναι άλλος ένας τομέας στον οποίο έχει διακριθεί η ίδια. «Είναι απαιτητικό να ντύνεσαι κάθε μέρα προσεγμένα και ακόμη πιο δύσκολο να έχεις το προσωπικό σου στιλ», τονίζει. Υπάρχουν πολλές γυναίκες του δημοσίου χώρου που δεν έχουν στιλ. Και η ίδια σε ποια γυναίκα απευθύνεται; «Καταρχήν στις γυναίκες του δυτικού κόσμου. Και συγκεκριμένα στην απαιτητική γυναίκα, που ζητά την ποιότητα, τις ωραίες γραμμές. Τη γυναίκα που είναι δυναμική, που πιθανότατα εργάζεται, που έχει απαιτήσεις από τον εαυτό της κάθε μέρα», περιγράφει η ίδια αναφερόμενη στις πελάτισσές τις. Τα ρούχα της είναι sur mesure, προσαρμοσμένα, δηλαδή, στο ύφος, το σώμα και τις προτιμήσεις της κάθε γυναίκας που εξυπηρετεί και το είδος του design που υπηρετεί είναι το «prêt-à-porter-de luxe».
Η μόδα για την ίδια είναι ένας τρόπος ζωής. Δεν είναι μόνο οι τάσεις της μόδας ή η καλλιτεχνική πλευρά του design. Είναι η καθημερινή συμπεριφορά του ανθρώπου που καθορίζει το «fashion». Αυτό σημαίνει ότι τα πάντα παίζουν ρόλο στον σχεδιασμό ρούχων. «Οι οικονομικές συνθήκες, ασφαλώς, οι κοινωνικές αλλαγές, η συνολική ψυχοσύνθεση της κοινωνίας, η μουσική», σύμφωνα με την ίδια. Και πώς τα διαχειρίζεται όλα αυτά ένας σχεδιαστής; «Μελετώ. Διαβάζω αναφορές χρηματιστηρίου, εκθέσεις ψυχολόγων ή κοινωνιολόγων, παρακολουθώ αναλύσεις της επικαιρότητας», μου απαντά η κυρία Παπαδοπούλου, κι έτσι καταλαβαίνω γιατί επέλεξε να σπουδάσει Καλές Τέχνες, Σημειολογία και Ψυχολογία στη Σχολή Chambre Syndicale de la Couture Parisienne.
Από εκεί –από την καθημερινή μελέτη στην ίδια σχολή στην οποία φοίτησαν μεγάλα ονόματα όπως ο Ιβ Σαιν Λοράν, ο Αϊσι Μιγιάκε και ο Ζαν Πολ Γκοτιέ και από την πρακτική της άσκηση και εργασία στον οίκο Κριστιάν Ντιόρ- προέρχεται, λοιπόν, η γνώση. Και η έμπνευση; Η έμπνευση βρίσκεται, για την ίδια, πάνω απ’ όλα στο περιβάλλον του σχεδιαστή. «Επηρεάζομαι θετικά ή αρνητικά από τον χώρο γύρω μου. Αλλωστε γι’ αυτό δεν παρακολουθώ τηλεόραση, θέλω να παραμένω αισιόδοξη, θέλω να φιλτράρω τα ερεθίσματα που δέχομαι, να προστατεύομαι», μου εξηγεί. Αυτόν τον καιρό αλλάζει τρεις διαφορετικούς χώρους. Ταξιδεύει ανάμεσα στην Αθήνα, το Παρίσι και το Μανχάταν.
Πάντα εργαζόταν και στο εξωτερικό. Ακόμη και όταν άνοιξε το πρώτο της ατελιέ, το 1999, στη Θεσσαλονίκη -απ’ όπου και κατάγεται- και ύστερα στην Αθήνα, η κυρία Παπαδοπούλου ταξίδευε για τη δουλειά της στο εξωτερικό. Αλλά οι συνθήκες την έχουν αναγκάσει να ανοίξει ένα κατάστημα στο Μανχάταν και να μοιράσει τον χρόνο της ανάμεσα σε τρεις χώρες. Δεν είναι μόνο η επιβολή των capital controls που δυσκόλεψαν σημαντικά την εισαγωγή υφασμάτων. «Στον χώρο μου έχουμε αυστηρές παραδόσεις, συνεργασία με διαφορετικούς επαγγελματίες, κάθε καθυστέρηση έχει αντίκτυπο στη συνέχεια της δουλειάς μας», μου εξηγεί η ίδια.
Οι παγκόσμιες οικονομικές συνθήκες έχουν σίγουρα επηρεάσει τη βιομηχανία της μόδας γενικότερα. Ενα brand, όμως, δεν εξαρτάται μόνο από την αγορά ή το χρηματιστήριο. Μειώσεις μπορεί να προκύψουν από μεμονωμένα επεισόδια. Οι τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι ήταν ένα επεισόδιο που φυσικά προκάλεσε μεγάλες ζημιές στα brands της πρωτεύουσας, ενώ υπάρχει και μία γενικότερη κοινωνική μετάλλαξη που έχει αντίκτυπο στις επιδόσεις διαφορετικών brands. «Ο σταδιακός αφανισμός της μεσαίας τάξης σημαίνει ότι τα brands που απευθύνονται αποκλειστικά σε αυτήν την τάξη έχουν πρόβλημα», επισημαίνει η ίδια. Παρ’ όλα αυτά, τονίζει, η βιομηχανία της μόδας παραμένει ένας εξαιρετικά ανταγωνιστικός χώρος -«μιλάμε για το εξωτερικό, φυσικά», σπεύδει να διευκρινίσει- που αποφέρει μεγάλα κέρδη για τα κράτη.
Ενα είναι το αρνητικό αυτής της βιομηχανίας, σύμφωνα με την ελληνίδα σχεδιάστρια. «Η μόδα ορίζεται από τις πρώτες ύλες. Υπάρχουν ανά καιρούς τάσεις για τη χρησιμοποίηση υλικών που είναι φιλικά προς το περιβάλλον, αλλά είναι αδύνατον να παραχθούν οι τόνοι που χρειάζεται η βιομηχανία. Το αποτέλεσμα είναι να παράγουμε εκατομμύρια τόνους ρούχων που καταλήγουν σε κάποια φάση στα σκουπίδια», επισημαίνει η ίδια. Και ένα συνθετικό ύφασμα που καταλήγει στα σκουπίδια είναι όσο επιβλαβές για το περιβάλλον είναι και το πλαστικό. Η λύση προς το παρόν είναι μονάδες ανακύκλωσης ρούχων σε ίνες που επαναχρησιμοποιούνται για την παραγωγή ρούχων, κάτι που υπάρχει, για παράδειγμα στην Ιταλία. Και αυτό είναι ένα ζήτημα που απασχολεί ιδιαίτερα την ελληνίδα σχεδιάστρια, η οποία θλίβεται με το γεγονός ότι η σύγχρονη κοινωνία χαρακτηρίζεται από έναν άκρατο καταναλωτισμό.
Επόμενος σταθμός για την ίδια, ύστερα από την επίδειξη του Σαββάτου, είναι το Παρίσι, όπου και θα παρουσιάσει τη συλλογή της για το φθινόπωρο και τον χειμώνα του 2016. Κι ύστερα θα αρχίσει να σχεδιάζει τη συλλογή για την άνοιξη και το καλοκαίρι του 2017. «Ηδη ολοκληρώνοντας μία συλλογή έχω κάτι στο νου μου για την επόμενη. Δημιουργείται, δηλαδή, ένας ιστός. Με βάση την αποδοχή των ρούχων από τους πελάτες, ύστερα από συζητήσεις, παρατηρώντας την αντίδρασή τους, επιμελούμαι το επόμενο». Οι δύο λέξεις κλειδιά για έναν σχεδιαστή μόδας είναι η συνέχεια και η συνέπεια. Και το αντικείμενο της μελέτης της είναι ο άνθρωπος. «Αγαπώ τους ανθρώπους», μου λέει η ίδια.