Σήμερα ανοίγει την αυλαία του το 16ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Τι κι αν το Φεστιβάλ Κινηματογράφου μετράει περισσότερα χρόνια ιστορίας, τι κι αν θεωρείται το μεγαλύτερο ετήσιο πολιτιστικό γεγονός της πόλης, το «αδελφάκι» του έχει κι αυτό να προσφέρει εμπειρίες στο κοινό. Για την ακρίβεια, αν το πρώτο, μέσω της διαφορετικής θεματολογίας και της πολυπολιτισμικής του διάστασης, σε βοηθάει να συνειδητοποιήσεις ότι η έβδομη τέχνη είναι η ζωή μας σε μικρογραφία, το δεύτερο λειτουργεί ακριβώς αντίστροφα: σου αποκαλύπτει πτυχές του πλανήτη που εσύ, χαμένος στον μικρόκοσμο σου, αγνοείς. Άρα, ρίχνοντας φως σε άγνωστα ζητήματα, όχι μόνο σου γρατζουνάει τη σκέψη, αλλά ενδεχομένως να σου αλλάξει και τη ζωή. Γιατί να αφήσω μια τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη;
Ρίχνω μια γρήγορη ματιά στο πρόγραμμά του: ντοκιμαντέρ από όλο τον κόσμο. Ένα αγόρι ταξιδεύει από τη Ρωσία στην Ιταλία για μεταμόσχευση καρδιάς. Ένας μελισσοκόμος που έχασε την οικογένεια του από την αναταραχή του τουρκικοκουρδικού πολέμου, χτίζει μια καινούργια ζωή στην Ελβετία. Ένας εφευρέτης στο Τέξας προσπαθεί να απαντήσει στο ερώτημα πώς ο Ολλανδός ζωγράφος, Γιοχάνες Βερμέρ ζωγράφισε φωτορεαλιστικά, 150 χρόνια πριν την ανακάλυψη της φωτογραφίας. Μια διαδήλωση 400 χιλιομέτρων από φτωχούς Ινδούς που διεκδικούν το δικαίωμά τους στη ζωή και οι 128 μέρες των επεισοδίων στην Κερατέα. Όλες μαζί οι εικόνες γυρνούν ήδη στο μυαλό μου, σαν πολύχρωμο καρουσέλ σε λούνα παρκ. Μόνο που δε ξέρω σε ποιο αλογάκι να ανέβω πρώτα.
Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, που θα διαρκέσει μέχρι τις 23 Μαρτίου, εκτός από τα ειδικά αφιερώματα (στον Πίτερ Ουιντόνικ και στον Νικολά Φιλιμπέρ) και τις προβολές, συνοδεύεται και από μια σειρά παράλληλων εκδηλώσεων. Καταρχήν, την έκθεση του αλβανού φωτογράφου Ένρι Τσανάι, με τίτλο «Στην κόψη του κάδρου», στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης. Την «Αγορά Ντοκιμαντέρ» στο ξενοδοχείο Electra Palace και το «Docs in Thessaloniki/Pitching Forum» (σε συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Ντοκιμαντέρ ΕDN), το οποίο μέσω εκπαιδευτικών συναντήσεων θα δώσει τη δυνατότητα στους Έλληνες παραγωγούς να προωθήσουν τη δουλειά τους σε τηλεοπτικά δίκτυα του εξωτερικού. Αν μη τι άλλο, η σύνδεση με την αγορά είναι αναγκαία. Δίνει προοπτική στους ταλαντούχους Έλληνες δημιουργούς και συμβάλλει στον κινηματογραφικό διάλογο, καθώς πέρα από το ενδεχόμενο συνεργασίας, στις κουβέντες αναπτύσσονται και ζητήματα τεχνικής φύσεως.
Ραντεβού στις αίθουσες λοιπόν. Το κόστος του εισιτηρίου (4 ευρώ) δεν είναι απαγορευτικό ούτε για μια τετραμελή οικογένεια… Μακάρι το φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης να γίνει (και) μια ωραία οικογενειακή συνήθεια. Άλλωστε, το ζητούμενο είναι να ζούμε με τα μάτια ανοιχτά.