Οι απεργίες της Ενωσης Αμερικανών Ηθοποιών SAG-AFTRA και της Ενωσης Αμερικανών Σεναριογράφων, που συνέπεσαν στο πλαίσιο μιας ευρύτερης εργατικής διαμάχης του Χόλιγουντ, παραλύοντας επί μήνες την παραγωγή ταινιών και τηλεοπτικών σειρών στις ΗΠΑ και στοιχίζοντας δισεκατομμύρια δολάρια στην αμερικανική οικονομία, επηρέασαν, όπως ήταν αναμενόμενο, την προώθηση των ταινιών καθώς αυτή απαγορευόταν από τους κανόνες της απεργίας.
Ωστόσο, η μεγάλη απεργία τερματίστηκε στις 9 Νοεμβρίου με τη νίκη των ηθοποιών. Ξεκίνησε λοιπόν, επιτέλους, η φετινή μπερδεμένη κούρσα των Οσκαρ, που είχε ακυρωθεί το περασμένο καλοκαίρι, και μόνο ορισμένοι ηθοποιοί, που παίζουν σε ανεξάρτητες παραγωγές και είχαν ιδιαίτερες συμφωνίες με την SAG (Interim Agreement), μπορούσαν να προωθήσουν τις ταινίες τους˙ αντίθετα πολλά μεγάλα ονόματα της showbiz έμειναν στο περιθώριο.
Τις δύο τελευταίες εβδομάδες οι καμπάνιες των ηθοποιών θυμίζουν αγώνα δρόμου: εμφανίζονται σε talk show, άφθονα αφιερώματα περιοδικών, δίνουν δακρύβρεχτες ομιλίες σε τελετές απονομής βραβείων (που έχουν ήδη ξεκινήσει) και γενικά αναπληρώνουν το χαμένο έδαφος πριν από την πενθήμερη ψηφοφορία για τις υποψηφιότητες των Οσκαρ, μεταξύ 11 και 16 Ιανουαρίου.
Μερικές εμφανίσεις, παρατηρεί η Τζέιντα Γιουάν στην Washington Post μοιάζουν απλώς με τους τυπικούς γύρους που κάνει κάθε ηθοποιός προωθώντας μια νέα ταινία του, αλλά είναι επίσης σχεδιασμένες έτσι ώστε να κρατούν την προσοχή του κοινού στους ηθοποιούς και σε σχέση με τα βραβεία. Η καλυμμένη καμπάνια για τα Οσκαρ είναι πιο εμφανής όταν, για παράδειγμα, σταρ επιτυχημένων καλοκαιρινών ταινιών εμφανίζονται σε εκδηλώσεις λίγο πριν από την Ημέρα των Ευχαριστιών˙η Μάργκοτ Ρόμπι, για παράδειγμα, πήγε πρόσφατα σε μια προβολή της «Barbie», η οποία διοργανώθηκε από τη Warner Bros, ντυμένη στα ροζ, με πιτζάμες με φτερά στις μανσέτες και στο στρίφωμα του παντελονιού, τσαντάκι και πέδιλα επίσης ροζ.
Πέρα από τις δημόσιες εμφανίσεις, γίνονται επίσης πολλές προβολές και δεξιώσεις όπου τα μέλη της Ακαδημίας καλούνται να τσιμπήσουν κάτι στα όρθια ενώ βγάζουν σέλφι με τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο ή τον Κίλιαν Μέρφι. Σε αυτά τα γεύματα στο πόδι οι ηθοποιοί έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο με τους ψηφοφόρους των βραβείων -όπως οι πολιτικοί που ανταλλάσσουν χειραψίες με τους ψηφοφόρους τους στην ζωοπανήγυρη της Αϊόβα…, σχολιάζει παραστατικά η Τζέιντα Γιουάν στην Washington Post. Είναι ένας «χορός» εκδηλώσεων που συνήθως ξεκινά κάθε χρόνο με τα φθινοπωρινά φεστιβάλ κινηματογράφου στο Τέλιουραϊντ και το Τορόντο, αλλά αυτή τη φορά αρχίζει με δύο μήνες καθυστέρηση.
«Πάντα ένιωθα ότι όταν είσαι πρόσωπο με πρόσωπο μπορείς να κάνεις το καλύτερο», λέει στην Washington Post ο συνταξιούχος δημοσιοσχεσίτης Ρίντ Ροσφελτ, «Αν μπορείς να πετύχεις μια ανθρώπινη σύνδεση, αυτό βοηθά στο να πάρεις ψήφο˙ και εφόσον βεβαίως η ερμηνεία το δικαιολογεί. Αν μη τι άλλο, οι άνθρωποι ανακαλύπτουν ότι ο ηθοποιός δεν μοιάζει σε τίποτα με τον χαρακτήρα που έπαιξε», παρατηρεί ο Ρόσφελτ και προσθέτει: «Νιώθω εξαιρετικά άβολα με αυτή τη διαδικασία, γιατί ως παιδί είχα την αθώα πεποίθηση ότι τα Μέλη της Ακαδημίας ψήφιζαν όποιον θεωρούσαν καλύτερο. Και το κάνουν. Αλλά δεν βλάπτει να έχεις επιπλέον μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια πίσω σου, και μερικοί άνθρωποι απλώς δεν έχουν αυτή την βοήθεια».
Σύμφωνα με την Μέλοντι Κόρενμπροτ, επίσης από τον χώρο των δημοσίων σχέσεων, την περίοδο μεταξύ της Ημέρας των Ευχαριστιών και των Χριστουγέννων γίνεται ένας αγώνας για να προβληθούν οι ταινίες και να δοθεί προσοχή οι ερμηνείες. Οι υποψηφιότητες για τις Χρυσές Σφαίρες θα ανακοινωθούν στις 11 Δεκεμβρίου, και λόγω της συμφόρησης, που έχει προκληθεί από τις απεργίες, οι αίθουσες προβολών στη Νέα Υόρκη και το Λος Αντζελες έχουν τριπλές κρατήσεις. «Υπάρχει βιασύνη», λέει η Κόρενμπροτ στην Washington Post, «Και όταν επιστρέψουμε, οι δύο πρώτες εβδομάδες του Ιανουαρίου είναι στην πραγματικότητα οι πιο σημαντικές, επειδή οι άνθρωποι μπορεί να έχουν ξεχάσει τις ταινίες κατά τη διάρκεια των διακοπών και χρειάζεται να τους τις υπενθυμίσεις πριν δουν τα ψηφοδέλτια».
Καθώς λοιπόν οι σταρ παλεύουν για την προβολή τους, δείτε πώς διαμορφώνεται ο αγώνας τους, και ποιοι έχουν μεγάλες πιθανότητες να είναι υποψήφιοι για Οσκαρ, κατ’αρχάς.
Καλύτερη ηθοποιός
Τον Σεπτέμβριο, όταν η Λίλι Γκλάντστοουν, ιθαγενής πρωταγωνίστρια στο έπος του Μάρτιν Σκορσέζε «Οι Δολοφόνοι του Ανθισμένου Φεγγαριού» υπέβαλε αίτηση στην Ακαδημία για το Οσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου εξέπληξε τους πάντες. Στην κατηγορία Β’ Γυναικείου Ρόλου, όπως την ήθελαν οι προβλέψεις, θα μπορούσε να κερδίσει άνετα, ενώ στην κύρια κατηγορία υπάρχει πληθώρα. Οπως, όμως, γράφει η Τζέιντα Γιουάν στην Washington Post, ήταν μια λαμπρή κίνηση δημοσιότητας, σε μια περίοδο που η Γκλάντστοουν δεν μπορούσε μεν να μιλήσει για την ταινία του Σκορσέζε, αλλά είχε την άδεια να προωθήσει το «The Unknown Country», μια άλλη ανεξάρτητη ταινία που είχε κάνει για τους ιθαγενείς της Αμερικής.
Από τότε που τελείωσε η απεργία, δε, χρησιμοποιεί τους λογαριασμούς της στα social media για να απαντάει στις κριτικές των ιθαγενών για την ταινία και να τονίζει ότι μεγάλωσε στο Blackfeet Indian Reservation στη Μοντάνα μέχρι τα σύνορα με τον Καναδά, ενώ πηγαίνοντας για το μεγαλύτερο βραβείο κάνει μια σημαντική δήλωση καριέρας, ακόμα κι αν δεν νικήσει. «Εχει την ψήφο μου», είπε ο Σπάικ Λι στην Washington Post τον Οκτώβριο.
Η ηθοποιός στην ισχυρότερη θέση, ωστόσο, φαίνεται να είναι η Εμα Στόουν, η οποία πήρε διθυραμβικές κριτικές όταν το «Poor Things», του Γιώργου Λάνθιμου, έκανε το ντεμπούτο του στα φεστιβάλ Βενετίας και Τέλιουραϊντ. Στις 4 Οκτωβρίου, εξάλλου, όταν η «Βληχή», παίχτηκε στο 61 Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης, η Στόουν –μετά από συμφωνία με τη SAG-AFTRA αποκλειστικά για το συγκεκριμένο πρότζεκτ- κατάφερε να ανέβει στη σκηνή μαζί με τον έλληνα σκηνοθέτη και μίλησαν για τη μικρού μήκους ταινία που γύρισαν το 2020 στην Τήνο˙ ήταν ένα ωραίο παραθυράκι, που θύμισε στα μέλη της Ακαδημίας τη συνεργασία τους.
Πιθανές υποψήφιες είναι, ακόμη, n Κάρει Μάλινγκαν, το όνομα της οποίας είναι πριν από του Μπράντλεϊ Κούπερ στους τίτλους τέλους του «Maestro», επειδή, όπως γράφει ο Αντονι Λέιν στον New Yorker, «αυτή είναι η ταινία της»˙ επίσης η Μάργκοτ Ρόμπι με τη «Barbie», η Ανέτ Μπένιγκ, με το «Nyad» (η οποία για τις ανάγκες του ρόλου της Νταϊάνα Νάιαντ έκανε επί έναν χρόνο εκπαίδευση κολυμβήτριας μεγάλων αποστάσεων) η Γκρέτα Λι με το «Past Lives», την οποία η Αν Χόρνεντεϊ αποκάλεσε «αποκαλυπτική» στην Washington Post˙ επίσης η Σάντρα Χύλερ, η διεθνώς αναγνωρισμένη γερμανίδα σταρ τόσο του «Anatomy of a Fall» όσο και του «The Zone of Interest»˙ η Φαντέζια Μπαρίνο με το «The Color Purple», ένα γιορτινό δακρύβρεχτο μιούζικαλ που έχει προκαλέσει τις ανάμεικτες αντιδράσεις των κριτικών που το έχουν δει˙ και η Ονγιανουέ Ελις-Τέιλορ, πρωταγωνίστρια του «Origin» της Αβα ΝτιΒερνέ, που δεν θα κυκλοφορήσει ευρέως μέχρι τις 19 Ιανουαρίου, αν και όπως έγραψε το Deadline, ο διανομέας της ταινίας, Neon, φρόντισε να διαρρεύσει έξυπνα ότι είχε υψηλότερη βαθμολογία στο δοκιμαστικό κοινό από οποιαδήποτε άλλη ταινία τους, ακόμη και από τα «Παράσιτα» (2019).
Καλύτερος ηθοποιός
Ο φετινός αγώνας είναι γεμάτος με μεγάλες απογοητεύσεις αλλά και μεγάλες εκπλήξεις. Ο Κίλιαν Μέρφι αποχώρησε από την πρεμιέρα του «Oppenheimer» στο Λονδίνο τον Ιούλιο, καθώς η απεργία του SAG κηρύχθηκε ακριβώς τη στιγμή, που ο ίδιος και το υπόλοιπο καστ κάθισαν για την προβολή. Ωστόσο προηγουμένως είχε ήδη κάνει πολύ μεγάλη προώθηση, και έκτοτε η ταινία του Κρίστοφερ Νόλαν έχει βγάλει σχεδόν 1 δισεκατομμύριο δολάρια ενώ ο πρωταγωνιστής της είναι πρώτος στο μυαλό των θεατών, ακόμη και χωρίς καμπάνια.
Μάλιστα, μια γυναίκα, μέλος της Ακαδημίας, που είναι τεράστια θαυμάστρια της ταινίας του Σκορσέζε «Οι Δολοφόνοι του Ανθισμένου Φεγγαριού» (η οποία μίλησε στην Washington Post με την προϋπόθεση της ανωνυμίας για να προστατεύσει τη διαδικασία της ψηφοφορίας) είπε ότι υποστηρίζει τον Κίλιαν Μέρφι έναντι του Λεονάρντο Ντι Κάπριο.
Από εκεί και πέρα, ο αγώνας γίνεται πολύ πιο ενδιαφέρων. Ο Κόλμαν Ντομίνγκο δίνει αυτό που ο Πίτερ Ντεμπρούτζ του Variety αποκαλεί «καθοριστική ερμηνεία» στον ρόλο του ακτιβιστή πολιτικών δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων Μπάγιαρντ Ράστιν στο «Rustin», αλλά η ταινία, για την οποία πολλοί είπαν ότι είναι «πολύ συμβατική», μπορεί να μην πάρει υποψηφιότητα για καλύτερη ταινία. Ωστόσο η σωτηρία του Ντομίνγκο έρχεται από το Netflix όπου προβάλλεται η ταινία, οπότε είναι πιο πιθανό να τη δουν τα μέλη της Ακαδημίας.
Σε καλύτερη θέση βρίσκεται ο Πολ Τζιαμάτι, ο διαχρονικά υποτιμημένος σταρ της ταινίας «The Holdovers» του Αλεξάντερ Πέιν, η οποία προβλέπεται να έχει επιτυχία στις γιορτές. Η απεργία ήταν επίσης ευγενική απέναντι στον Τζέφρι Ράιτ, έναν πολύ αξιοσέβαστο ηθοποιό, που δίνει μια ερμηνεία γεμάτη πάθος και ευφυΐα ως δυσαρεστημένος συγγραφέας στο «American Fiction», ταινία η οποία ακούστηκε πολύ στα φθινοπωρινά φεστιβάλ.
Επειτα, υπάρχει και ο Μπράντλεϊ Κούπερ, ο οποίος έχει μεταμορφωθεί σε Λέοναρντ Μπέρνσταϊν για τις ανάγκες του «Maestro». Αλλά δεν τα είχε πάει καλά στην καμπάνια της προηγούμενης ταινίας του «Ενα αστέρι γεννιέται», της οποίας ήταν και σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής. «Δεν λειτούργησε τόσο καλά γιατί δεν είναι καλός σε αυτό το παιχνίδι», λέει ο Ερικ Κον, πρώην ρεπόρτερ του Indiewire και τώρα στέλεχος του στούντιο πολυμέσων Edgelord, «Συχνά διαπιστώνω ότι οι άνθρωποι δεν εξελίσσονται σε αυτό το στάδιο της καριέρας τους. Θα εκπλαγώ αν ξαφνικά έκανε μια αριστοτεχνική καμπάνια για τα Οσκαρ», πρόσθεσε.
Απροσδόκητα καλή εμφάνιση έχει κάνει ο Αντριου Σκοτ στο «All of Us Strangers» και ο Νίκολας Κέιτζ, ο οποίος έχει δεχτεί μερικές από τις καλύτερες κριτικές της καριέρας του για τη μαύρη κωμωδία «Dream Scenario» του ανεξάρτητου στούντιο A24 Films. Και, είτε το πιστεύετε είτε όχι, το όνομα του Ζακ Εφρον ακούγεται επίσης στη συζήτηση για τα Οσκαρ. Στο «The Iron Claw» , αθλητικό δράμα του A24 Films βασισμένο σε αληθινή ιστορία, ο Εφρον τα δίνει όλα μεταμορφωμένος σε Κέβιν φον Εριχ, τον μεγαλύτερο από τέσσερα αδέλφια, που υπήρξαν θρυλικοί παλαιστές τις δεκαετίες του 1970 και του 1980, και αντιμετώπισαν επίσης προσωπικές τραγωδίες.
Καλύτερος δεύτερος γυναικείος ρόλος
Οι παρατηρητές των Οσκαρ είναι βέβαιοι ότι η Εμιλι Μπλαντ, η οποία υποδύεται την Κίτι Οπενχάιμερ στο «Οπενχάιμερ» θα είναι υποψήφια. Στην καλύτερη θέση, δε, φαίνεται ότι είναι η Ντα ‘Βάιν Τζόι Ράντολφ, με έναν ενδιαφέροντα ρόλο στην ταινία «The Holdovers», όπου υποδύεται μια θλιμμένη μητέρα και μαγείρισσα σε ένα οικοτροφείο αγοριών. Το μόνο ζήτημα, είπε ο Κον, είναι ότι πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν καν ποια είναι, ακόμα και αφού είδαν την ταινία από εκτίμηση για το έργο του Πέιν. Οπότε πρέπει να κάνει πολλή δουλειά τώρα.
Η πόρτα είναι ανοιχτή για πολλές άλλες ηθοποιούς: Ντανιέλ Μπρουκς και Ταράτζι Π. Χένσον για το «The Color Purple», Τζόντι Φόστερ για το «Nyad», Βαϊόλα Ντέιβις για το «Air» και Σάντρα Χύλερ για το «Anatomy of a Fall».
Η Τζούλιαν Μουρ έχει περισσότερες πιθανότητες να είναι υποψήφια , από ό,τι η Νάταλι Πόρτμαν στην κύρια κατηγορία στην ίδια ταινία, το «May December» του Τοντ Χέιν, αλλά είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι μπορεί να προταθεί η μία και όχι η άλλη. Και ας μην ξεχνάμε την Αμέρικα Φερέρα, την Γκλόρια ˙ ο σαρωτικός της μονόλογος στη «Barbie», όπου περιγράφει τις αντιφατικές προσδοκίες των γυναικών είναι το πιο έτοιμο κλιπ των Οσκαρ της φετινής σεζόν. Αν πάρει την υποψηφιότητα, αυτό θα σημαίνει πιθανότατα ότι το συνολικό συναίσθημα για την ταινία είναι ακόμη υψηλότερο από το προβλεπόμενο, γράφει η Τζέιντα Γιουάν στην Washington Post.
Καλύτερος δεύτερος ανδρικός ρόλος
Ο Ράιαν Γκόσλινγκ έχει προταθεί μόνο δύο φορές για το Οσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου, για το «Half Nelson» (2006) και το «La La Land» (2017), αλλά δεν κέρδισε ποτέ. «Και τώρα στη “Barbie” έδωσε αυτή τη συναρπαστική, διαφορετική ερμηνεία παίζοντας τον Κεν με έναν πραγματικά εφευρετικό τρόπο», είπε ο Κον, «Πιστεύω ότι υπάρχει μεγάλη εκτίμηση για αυτόν, παρόλο που η απεργία εμπόδισε τις ευρύτερες προωθητικές ενέργειες της ταινίας».
Ο Γκόσλινγκ τραγουδάει, χορεύει, μιμείται ατέλειωτα, και επίσης έδωσε όλες τις συνεντεύξεις πριν από την απεργία σε μια κατάσταση Ζεν, σαν να είναι ένα με τον Κεν. Και ο ύμνος του, «I’m Just Ken», πιθανότατα θα είναι υποψήφιος για το καλύτερο πρωτότυπο τραγούδι.
Στο μεταξύ από τη στιγμή που τελείωσε η απεργία, ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ ξεκίνησε την καμπάνια του, υπενθυμίζοντας στους ψηφοφόρους την ερμηνεία του ως Λούις Στράους στο «Oppenheimer». Αν για τον Γκόσλινγκ υπάρχει το σπόιλερ του γνωστού Κεν, ο Ντάουνι είναι ο πιο πιθανός υποψήφιος. Αλλοι, πάλι, υποστηρίζουν τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο στον ρόλο του μεγαλοκτηνοτρόφου Γουίλιαμ Χέιλ στους «Δολοφόνους του Ανθισμένου Φεγγαριού».
Αλλά επειδή αυτή η κατηγορία έχει πάρα πολλά βαριά ονόματα, υπάρχουν λιγότερα περιθώρια για εκπλήξεις: ο Μαρκ Ράφαλο με τα «Φτωχά Πράγματα» του Λάνθιμου θα είναι σίγουρα ανάμεσα στους υποψήφιους, όπως και ο Γουίλεμ Νταφόε στην ίδια ταινία˙ το ίδιο και δύο ηθοποιοί -που είναι πιο γνωστοί για την τηλεοπτική τους δουλειά-, ο Στέρλινγκ Κ. Μπράουν με το «American Fiction» και ο Χολτ ΜακΚάλανι, ο τρομακτικός πατριάρχης του «The Iron Claw».
Χώρος υπάρχει επίσης για τον 13χρονο Μίλο Ματσάντο Γκρέινερ, που υποδύεται τον τυφλό γιο μιας κατηγορούμενης για φόνο (Σάντρα Χύλερ) στην «Ανατομία μιας πτώσης» και θα μπορούσε να είναι το όχημα με το οποίο οι ψηφοφόροι θα δείξουν τη στοργή τους γι’ αυτή την ταινία.
Η πιο ενδιαφέρουσα έκπληξη, ωστόσο, θα μπορούσε να έρθει από τον Τσαρλς Μέλτον, ο οποίος θα μπορούσε να κερδίσει ακόμα και το Οσκαρ με την ερμηνεία του στη μαύρη κωμωδία του Τοντ Χέινς «May December», με θέμα ένα σκάνδαλο που είχε προκληθεί όταν μια καθηγήτρια (Τζούλιαν Μουρ) έκανε σχέση με τον 13χρονο μαθητή της, φυλακίστηκε για βιασμό ανηλίκου, γέννησε μάλιστα μέσα στη φυλακή το παιδί τους˙ όταν αποφυλακίστηκε παντρεύτηκαν και απέκτησαν άλλα δύο παιδιά. Η δύναμη της ταινίας βρίσκεται στο Netflix, πράγμα που βοηθάει πάρα πολύ τα μέλη της Ακαδημίας, αφού δεν χρειάζεται να φύγουν από τα σπίτια τους για να τη δουν.