Η Κριστίνα Χέντριξ, η αγγλικής καταγωγής αμερικανίδα ηθοποιός που έγινε διάσημη χάρη στους «Mad Men», μια από τις καλύτερες τηλεοπτικές σειρές όλων των εποχών, πρωταγωνιστεί τώρα στη σειρά «Οι Αμερικανίδες» («The Buccaneers»).
Απάντηση της πλατφόρμας streaming AppleTV+ στο «Μπρίτζερτον» του Netflix, η νέα δραματική σειρά εποχής οκτώ επεισοδίων βασίζεται στο τελευταίο μυθιστόρημα της Ιντιθ Γουόρτον, που καταγόταν από πλούσια οικογένεια της Νέας Υόρκης και παρουσίασε με ρεαλιστικό τρόπο την καθημερινότητα και την ηθική της αμερικανικής ζωής στα τέλη του 19ου αιώνα.
Το «The Buccaneers» δεν είχε ολοκληρωθεί όταν πέθανε η αμερικανίδα συγγραφέας, το 1937, ωστόσο δημοσιεύτηκε ημιτελές τον επόμενο χρόνο. Μετά από καιρό, η Μάριον Μάνερινγκ, βιογράφος της Ιντιθ Γουόρτον, ακολουθώντας τη λεπτομερή περίληψη της μυθιστοριογράφου ολοκλήρωσε το έργο της, που εκδόθηκε και πάλι το 1993.
Το στόρι εξελίσσεται τη δεκαετία του 1870 και περιστρέφεται γύρω από πέντε πλούσιες και φιλόδοξες νεαρές Αμερικανίδες, τους κηδεμόνες τους και τους φτωχούς αλλά με τίτλους ευγενείας Αγγλους τους οποίους γνωρίζουν και παντρεύονται όταν οι δικοί τους τις στέλνουν για αυτόν τον σκοπό στο Λονδίνο.
Μετά από τα σουτιέν και τις σφιγμένες ζώνες των μέσων του 20ού αιώνα και των «Mad Men», που διαδραματίζονται τις δεκαετίες 1950 -1960, η Κριστίνα Χέντριξ στριμώχνεται τώρα μέσα στους βικτωριανούς κορσέδες των «Buccaneers», μιας μόδας γεμάτης vintage συγκινήσεις. Τι της ήταν πιο άβολο να φορέσει; Εχοντας περάσει «μια δεκαετία με τα εσώρουχα [των δεκαετιών 1950-1960]», λέει η 48χρονη ηθοποιός στην Telegraph, το να δεθεί με βικτοριανό κορσέ «δεν ήταν καθόλου πρόβλημα».
«Τα εσώρουχα εποχής είναι δεύτερη φύση για μένα» λέει. «Αλλά το βικτοριανό φόρεμα με την τεράστια φούστα ήταν πολύ πιο δύσκολο να φορεθεί από τον κορσέ. Πιάνεις τόσο πολύ χώρο και νιώθεις παγιδευμένη, γιατί αν κάνεις μια ξαφνική κίνηση μπορεί να σκοντάψεις. Σκεφτείτε όλα τα κεριά που υπήρχαν γύρω-γύρω τον 19ο αιώνα! Η φούστα σου λαμπαδιάζει αμέσως!» σημειώνει η Χέντριξ μιλώντας στην αγγλίδα δημοσιογράφο μέσω Zoom από την Ιρλανδία, όπου γυρίζει τη νέα κωμική σειρά του Κρις Ο’Ντάουντ, «Small Town, Big Story».
Στο «Mad Men» υποδυόταν την Τζόαν Χάρις, μια γραμματέα διαφημιστικού γραφείου. Τι ανυπομονούσε να ξεφορτωθεί μετά από μια μέρα γυρισμάτων της σειράς; «Τα σκουλαρίκια με κλιπ» απαντά γελώντας η Χέντριξ. «Βρέθηκα να βγάζω ενστικτωδώς ένα κάθε φορά που προσποιούμουν ότι απαντούσα σε ένα τηλεφώνημα, κάτι που αυτές οι γυναίκες πρέπει να έκαναν όλη μέρα στη δουλειά… Συνέχεια!»
Αρχικά, η Τζόαν προοριζόταν να είναι υποταγμένη, αλλά το χάρισμα της Κριστίνα Χέντριξ, που κλέβει κυριολεκτικά την παράσταση, είχε ως αποτέλεσμα να αναβαθμιστεί ο ρόλος της, με την Τζόαν να βγαίνει από τη σκιά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με το κατακόκκινο κραγιόν της και να παίρνει στα χέρια της τον έλεγχο της μοίρας της.
«Μου λείπει η Τζόαν κάθε μέρα» λέει η Χέντρικς αναστενάζοντας. «Ο χρόνος θα το δείξει, αλλά μπορεί να είναι η αγάπη της ζωής μου όσον αφορά τους χαρακτήρες. Μεγάλωνε, μάθαινε, έκανε λάθη κάθε σεζόν… ποτέ δεν ήταν ένα πράγμα και ήμουν πολύ ευγνώμων γι’ αυτό».
Δεν ξεχνάει, όμως, και τα αμέτρητα δημοσιεύματα που ήταν αφιερωμένα στη σιλουέτα της σε σχήμα κλεψύδρας: «Ξανασκέφτομαι μερικές από τις ερωτήσεις που μου έκαναν τότε, τις οποίες κανείς δεν θα τολμούσε να κάνει τώρα. Επίσης: απάντησα σε αυτές τις ερωτήσεις» λέει και προσθέτει ότι εξακολουθεί να βγάζει λίγα χρήματα από προβολές των «Mad Men». «Δεν είναι πολλά. Κάποιες μέρες θα πάρω 27 δολάρια [25 ευρώ]. Είναι ωραίο που ο κόσμος το βλέπει ακόμα».
Από το 2018 έως το 2021 η Χέντριξ πρωταγωνίστησε επίσης στην κωμική crime σειρά «Καλά Κορίτσια» του NBC, οπότε η δημοσιογράφος της Telegraph τη ρωτάει αν έχει κλέψει ποτέ κάτι. «Εχω πολλά τασάκια από τα γυρίσματα των “Mad Men”. Αλλά έπρεπε να είμαι πολύ προσεκτική γιατί ήμασταν στο ίδιο ψεύτικο γραφείο κάθε μέρα, οπότε δεν μπορούσες να βουτήξεις αυτά τα μικροπράγματα μέχρι να αλλάξουν το σκηνικό» απαντά. «Στο τέλος μας ρώτησαν τι θέλαμε και πήρα πράγματα από το διαμέρισμα της Τζόαν. Ενα κομμάτι ψηφιδωτού τοπίου και μερικούς δίσκους σερβιρίσματος. Αλλά νομίζω ότι θα ήμουν πολύ καλή σε όποιο έγκλημα έβαζα στο μυαλό μου! Εννοώ, εφόσον δεν θα έβλαπτε κανέναν…»
Η Κριστίνα Χέντριξ γεννήθηκε το 1975 στο Νόξβιλ του Τενεσί. Η αμερικανίδα μητέρα της ήταν ψυχολόγος και ο άγγλος πατέρας της (από το Μπέρμιγχαμ) εργαζόταν στη δασική υπηρεσία των Ηνωμένων Πολιτειών.
Φυσική ξανθιά, άρχισε να βάφει κόκκινα τα μαλλιά της από την ηλικία των 10 επειδή αγαπούσε την «Αννα της Χαράς», αγαπημένο παιδικό μυθιστόρημα του 1908 που μεταφέρθηκε αργότερα στη μικρή οθόνη. Στην εφηβεία της έγινε επιτυχημένο μοντέλο και μετακόμισε στη Νέα Υόρκη. Αργότερα δούλεψε για έναν χρόνο στο Λονδίνο, όπου πήρε μια ιδέα για τον βρετανικό αντιαμερικανικό σνομπισμό, τον οποίο έζησαν οι ηρωίδες του μυθιστορήματος «The Buccaneers» περισσότερο από έναν αιώνα νωρίτερα.
«Δεν υπήρξα ποτέ πατριώτισσα», λέει στη συνέντευξή της στην Telegraph, «αλλά βρέθηκα να υπερασπίζομαι πολύ τον εαυτό μου ως Αμερικανίδα στο Λονδίνο το 1996-7. Μια υπενθύμιση στους Βρετανούς: Η Αμερική είναι μια τεράστια χώρα. Είμαστε πραγματικά διαφορετικοί από τη μία Πολιτεία στην άλλη. Δεν είμαστε όλοι έτσι ή αλλιώς».
Ωστόσο απόλαυσε τον χρόνο που έζησε στη Βρετανία. Λάτρεψε, λέει, τη βρετανική αίσθηση του χιούμορ και τη μουσική της. Την εποχή εκείνη η Χέντριξ ήταν μια από τις πολλές γυναίκες που πίστευαν ότι ο αγώνας για τα δικαιώματα των γυναικών είχε κερδηθεί. «Ηταν σαν να λέγαμε “το πετύχαμε”» λέει. «Φυσικά, δεν είχαμε πλησιάσει καν, αλλά κάθε δεκαετία ίσως γινόμαστε λίγο καλύτερες».
Εχοντας δουλέψει στο «The Buccaneers» με ένα καστ ηθοποιών 20 χρόνια νεότερών της –υποδύεται την αγχωμένη μητέρα δυο ντεμπιτάντ–, η 48χρονη Χέντριξ παρατήρησε ότι «αυτή η νεότερη γενιά πραγματικά σκέφτεται διαφορετικά από εμάς. Οταν ήμουν στην ηλικία τους, μου είπαν ότι ήμουν πολύ τυχερή που ήμουν εκεί. Ολες ήμασταν. Ξεχάσαμε λοιπόν την αξία αυτού που συνεισφέραμε. Απλώς δεν νιώθαμε ότι αξίζαμε κάτι ή ότι μας επιτρεπόταν να ζητήσουμε πράγματα… ούτε καν τις βασικές ανθρώπινες ανέσεις. Μας είπαν να είμαστε ήσυχες, ευχάριστες και να μην παραπονιόμαστε, να μη γινόμαστε ενοχλητικές. Ετσι μεγαλώσαμε» θυμάται. «Ηταν, λοιπόν, πολύ ενδιαφέρον να δουλεύεις με αυτή τη νεότερη γενιά ηθοποιών, γιατί πραγματικά σκέφτονται διαφορετικά και δεν ανέχονται».
Μετά από 10 χρόνια γάμου με τον ηθοποιό Τζέφρι Αρεντ, το 2019 η Χέντριξ χώρισε με τον πρώτο της σύζυγο και νωρίτερα φέτος αρραβωνιάστηκε τον κινηματογραφιστή Τζορτζ Μπιανκίνι. Μάλιστα, προκάλεσε σάλο όταν είπε στους δημοσιογράφους ότι δεν ήθελε να γίνει μητέρα. Αλλά πολλές γυναίκες που ένιωθαν το ίδιο τής εξέφρασαν τεράστια ευγνωμοσύνη για το γεγονός ότι πρόβαλε μια επιλογή για την οποία ένιωθαν ότι είχαν κριθεί άδικα.
Ο ρόλος της μητέρας στη σειρά «The Buccaneers» υπήρξε φορτισμένος συναισθηματικά. «Η πρώτη σκηνή που γυρίσαμε ήταν με όλα τα κορίτσια να κατεβαίνουν τη σκάλα φορώντας τα όμορφα λευκά τους φορέματα» λέει. «Βλέποντας τις κόρες του χαρακτήρα μου να κατεβαίνουν τα σκαλιά έμεινα κυριολεκτικά άφωνη, μου κόπηκε η ανάσα. Ο χαρακτήρας μου έχει περάσει όλη της τη ζωή εκπαιδεύοντας και “λουστράροντας” τις κόρες της. Τις έφερε στην άλλη πλευρά του ωκεανού για να βρουν συζύγους. Το διακύβευμα είναι γελοία υψηλό: ζωή και θάνατος. Επρεπε λοιπόν να παίξεις πράγματα για τα οποία σήμερα θα γελούσαμε».
Αναλογιζόμενη τη λαμπρή και ποικίλη καριέρα της, η Κριστίνα Χέντριξ συνειδητοποιεί ότι για πολλά χρόνια «δεν κοίταξα ποτέ τον τρόπο με τον οποίο μεγάλωσα, τα πράγματα στα οποία ήμουν συνηθισμένη και αυτά που περίμενα ως γυναίκα». Μόνο όταν μπήκε στα 40 της άρχισε να επαναξιολογεί τις επαγγελματικές και προσωπικές εμπειρίες της ως γυναίκα.
«Μου πήρε πολύ καιρό να συνειδητοποιήσω ότι “δεν ήταν καθόλου σωστό. Ω Θεέ μου, έχω ρυθμιστεί με τέτοιο τρόπο ώστε απλά να θεωρώ πως έτσι θα έπρεπε να είναι τα πράγματα”» αποκαλύπτει στην Telegraph και συνεχίζει λέγοντας: «Μόλις τώρα βγαίνω από την παραμυθένια ομίχλη μου και συνειδητοποιώ: περίμενε μια στιγμή, μου έχει μείνει κάποιο τραύμα από την αντιμετώπιση αυτών των πραγμάτων σε όλη μου τη ζωή. Εξακολουθώ να προσπαθώ να αγωνίζομαι για ίση μεταχείριση, για να με ακούνε, να με παίρνουν στα σοβαρά. Παλεύω για αυτά σε καθημερινή βάση και μπορεί να είναι εξουθενωτικό. Λοιπόν… Μου αρέσει η συζήτηση. Μου αρέσει που ακόμα δουλεύουμε σκληρά».