Οι άνθρωποι δεν θάβονται μόνον νεκροί. Θάβονται και ζωντανοί. Από την εναντία τύχη, τις αντιξοότητες του βίου, το εφήμερο της ύπαρξης, τη σκληράδα της φτώχειας, την άβυσσο της άγνοιας, τη βαρβαρότητα της αρρώστιας, την ανανταπόδοτη αγάπη, το κρύο, την πείνα, τα αχαλίνωτα ένστικτα, το άδικο, το απλήρωτο κενό που χάσκει κάτω απ' ό,τι αποκαλούμε ψυχή, την τυφλή πίστη στο Θεό, την αγωνία τι θα απογίνουμε αφού δεν υπάρχει.

Η ζωή είναι σαρκοφάγος. Κυριολεκτικά. Αλλάζει απλώς ο τόπος, αλλάζει η εποχή, μας λέει η εξ Αυστραλίας Hannah Kent, το νέο μεγάλο ταλέντο της αγγλόφωνης λογοτεχνίας. Το πρώτο βιβλίο της, «Έθιμα Ταφής», εκδόθηκε από τον «Ίκαρο» που «πετάει» με τις προτάσεις του στην ενότητα Ξένη Πεζογραφία.

Η Kent έγραψε μια παγωμένη Σάγκα που διαδραματίζεται στην Ισλανδία του τέλους του 19ου αιώνα. Το εμπνεύστηκε από την  αληθινή ιστορία της Άγκνες Μάγκνουσντοτιρ, παραδουλεύτρας καταδικασμένης σε θάνατο για συμμετοχή στη βίαιη δολοφονία του εραστή της. Η 29χρονη συγγραφέας έψαξε, μελέτησε, ρώτησε και έχτισε με τη φαντασία της ένα καθηλωτικό μυθιστόρημα που δεν θα μπορείτε να το αφήσετε από τα χέρια σας μόλις διαβάσετε τις πρώτες αράδες. Αντηχεί σαν νεκρικό τραγούδι, δίχως οιμωγές και δάκρυα που διεκτραγωδεί την ανθρώπινη συνθήκη. Πάθη σε όλες τις εκφάνσεις τους, απλωμένα πάνω στο χιονισμένο τοπίο του αρκτικού βορρά. Φράσεις-κλειδιά του βιβλίου: «Ακόμα κι αν ξέρεις τι έχει κάνει ένας άνθρωπος στη ζωή του, δεν θα πει ότι ξέρεις τον ίδιον τον άνθρωπο… Ο τρόπος που σε βλέπουν οι άλλοι, αποφασίζει τελικά το ποιος είσαι».

H Hannah Kent (που είναι συν-ιδρύτρια και αρχισυντάκης ηλεκτρονικού λογοτεχνικού  περιοδικού), ευτύχησε να αποδοθεί στα ελληνικά από τη Μαρία Αγγελίδου. Η μεταφραστική δεινότητά της αράδιασε λέξεις και έχτισε ρυθμούς που σε τυλίγουν σε μιαν ατμόσφαιρα noir με υλικό τα βάσανα αβίωτου βίου. Ναι. Οι άνθρωποι δεν θάβονται μόνον νεκροί. Θάβονται και ζωντανοί.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News