Η 63χρονη Γκρέτα Σκάκι, βραβευμένη με Emmy ηθοποιός, γεννήθηκε στο Μιλάνο και είναι κόρη ενός εμπόρου έργων τέχνης και ζωγράφου και μιας αγγλίδας αντικέρ και χορεύτριας. Οι γονείς της χώρισαν όταν ήταν τεσσάρων ετών και η μητέρα της επέστρεψε στην πατρίδα της μαζί με την Γκρέτα και τα δύο μεγαλύτερα παιδιά της. Μετά τον γάμο της με έναν ιταλό ακαδημαϊκό μετακόμισαν στην Αυστραλία, όπου η Γκρέτα πέρασε δύο χρόνια της εφηβείας της και άρχισε να εργάζεται στο θέατρο.
Το 1977 επέστρεψε στην Αγγλία και συνέχισε της σπουδές της στη σχολή θεάτρου Old Bristol Vic. Πέντε χρόνια αργότερα έκανε το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο, στη γερμανική παραγωγή «Das Zweite Gesicht» («Το δεύτερο πρόσωπο») και στη συνέχεια πήρε ρόλους σε ταινίες όπως «Η ζέστη και η σκόνη» (1983), «Ο πύργος» (1984), «The Coca-Cola Kid» (1985), «Θεωρείται αθώος» (1990), «Ο παίκτης» (1992) και «Country Life» (1994).
Το 1996 κέρδισε βραβείο Emmy για τον ρόλο της αυτοκράτειρας Αλεξάνδρας Φεοντόροβνα της Ρωσίας στην τηλεοπτική ταινία «Ρασπούτιν: Ο σκοτεινός υπηρέτης του πεπρωμένου», ενώ ήταν επίσης υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα και πολλά άλλα βραβεία.
Τώρα μπορούμε να τη δούμε στο «Bodies», μια νέα τηλεοπτική σειρά μυστηρίου, και στην ταινία τρόμου «Run Rabbit Run» (2023) –αμφότερες στο Netflix–, ενώ πρόκειται να υποδυθεί την κυρία Χάρντκασλ σε μια νέα παραγωγή του «Υποβιβάζεται για να κατακτήσει» («She Stoops to Conquer») του Ολιβερ Γκόλντσμιθ, σε ύφος δεκαετίας του 1930, στο θέατρο Orange Tree του Ρίτσμοντ. Η κυρία Χάρντκασλ, ένας από τους πιο γνωστούς γυναικείους χαρακτήρες του κλασικού θεάτρου, είναι επιδεικτική, φιλοχρήματη, αστεία αλλά και ευάλωτη.
Τι την τράβηξε σε αυτόν τον ρόλο; «Θυμήθηκα το έργο από το πρώτο μου έτος στη δραματική σχολή, όταν ήμουν 18 ετών. Μου άρεσε να παίζω γελοίους ρόλους. Η κυρία Χάρντκαστλ ήταν κάτι που πάντα ήθελα να κάνω, οπότε είναι απίστευτο που τελικά συνέβη, τώρα ταιριάζω στην ηλικία και στο μέγεθος της γυναίκας» απαντά σε συνέντευξή της στον Guardian με αφορμή τη νέα της θεατρική εμφάνιση.
Ακόμη, αναφερόμενη στη συμμετοχή της στο καστ της σειράς «Bodies» του Netflix, η Γκρέτα Σκάκι λέει στη δημοσιογράφο του Guardian Τζουντ Ρότζερς ότι χαίρεται πολύ που «αρέσει στον κόσμο» και ότι θαυμάζει πολύ τον Στίβεν Γκράχαμ και άλλους ηθοποιούς της σειράς, αλλά «η τηλεόραση δεν είναι τόσο ζεστή, συνεργατική και δημιουργική όσο το θέατρο», το οποίο προφανώς προτιμά. «Είναι ο ιερός μου χώρος» λέει και προσθέτει: «Καθώς μεγαλώνεις, η ίδια η ζωή συνεχίζει να σου φέρνει περισσότερες προκλήσεις και δράματα, και το να κάνεις θέατρο, με τον ρυθμό του, τους χρόνους στις πρόβες και τους κανόνες του, με κάνει να νιώθω λίγο περισσότερο τον έλεγχο».
Πώς σκέφτεται σήμερα τη δεκαετία του 1980, όταν ήταν μεγάλη σταρ; «Μου ήταν πολύ ξεκάθαρο, ακόμη και τότε, ότι πάντα με καλούσαν να παίξω μια ανδρική φαντασίωση. Και έπρεπε να δουλεύω πολύ σκληρά για να εμφυσήσω λίγη ακεραιότητα στην ιδέα ότι είμαι γυναίκα, όταν με τοποθετούσαν μέσα σε αυτό το ανδρικό πρίσμα. Το έχω δει αυτό να αλλάζει. Σήμερα υπάρχουν πολύ περισσότερες σκηνοθέτριες που τραβούν την προσοχή, κάτι που είναι υπέροχο, αλλά ακόμα ο τρόπος που απεικονίζονται οι μεγαλύτερες γυναίκες είναι συχνά πολύ περίεργος» επισημαίνει∙ τον αποκαλεί «γκρίζα περούκα στο πρόβλημα της γκαρνταρόμπας».
Τα τελευταία πέντε χρόνια, λέει, έπαιξε «πέντε χαρακτήρες όπου μου ζητούσαν να φοράω γκρίζες περούκες διαφορετικών επιπέδων ποιότητας, έτσι έφτιαξα μία που πραγματικά μου ταιριάζει και περιμένει έτοιμη στην ντουλάπα μου στο σπίτι. Πολλές γυναίκες, ωστόσο, δεν φαίνεται ότι φορούν γκρίζα περούκα. Κοιτάξτε τη Μάγκι Σμιθ στην πραγματική ζωή∙ είναι μοντέρνα και νεανική. Πού είναι οι λαμπερές –ή και όχι λαμπερές– αναπαραστάσεις των σημερινών μεγαλύτερων γυναικών; Πού είναι οι γυναίκες που έζησαν τη γυναικεία απελευθέρωση; Τη χίπικη “δύναμη των λουλουδιών”; Οι πανκ γκόμενες; Ακριβώς επειδή ερμηνεύουμε γυναίκες άνω των 60 ετών, δεν πρέπει να στεκόμαστε σε ξεπερασμένες προκαταλήψεις για το τι είμαστε» υποστηρίζει.
Ο Μάθιου ΜακΦέιντεν, στην αριστουργηματική σειρά «Succession», είναι ένας από τους ηθοποιούς που την εμπνέουν σήμερα. Βρίσκει επίσης εκπληκτική την Τζέμα Ρέντγκρεϊβ, την οποία είδε πρόσφατα στην παράσταση «Octopolis» του θεάτρου Χάμστεντ, στο Λονδίνο. «Επίσης, αδυνατώ να πω αρκετά για τη Μόνικα Ντόλαν στη νέα ταινία της Κάρολ Μόρλεϊ “Typist Artist Pirate King”. Είναι συνεχώς στο κεφάλι μου αυτή τη στιγμή» προσθέτει.
Νωρίτερα φέτος η Γκρέτα Σκάκι πρωταγωνίστησε μαζί με την κόρη της Λέιλα Τζορτζ στην αυστραλιανή ταινία «He Ain’t Heavy», υποδυόμενη τη μητέρα της. Της δίνει συμβουλές; «Με τίποτα. Σύντομα μαθαίνεις να μη δίνεις καμία συμβουλή! Στη σχέση μας στην οθόνη υπήρχαν προστριβές και αλληλοκατηγορίες και, φυσικά, πίστη και συνεργασία, όλα εκείνα τα πράγματα που είναι χαρακτηριστικά της σχέσης μιας μητέρας και μιας κόρης στην πραγματική ζωή. Ηταν πολύ περίεργο, αλλά τελικά και πολύ καλό, πραγματικά υπέροχο» απαντά η καλή ηθοποιός.
Προς το παρόν ζει στο Σάσεξ, όπου έζησε και ως παιδί∙ καλλιεργεί στον κήπο της πολλά λαχανικά, βασιλικούς, ντομάτες, κολοκυθάκια, φασόλια μπορλότι… «Λαχανικά της Τοσκάνης για σωστή ιταλική σούπα! Αν δεν μεγαλώσουν τα φασόλια μου, δεν αγοράζω κονσέρβες. Θα πάω στην Ιταλία τον Αύγουστο ή τον Σεπτέμβριο και θα γεμίσω τη βαλίτσα μου» λέει.