Η κρυφή πορνεία και η «κρυφή γοητεία» της πορνείας πάντα έβρισκαν εύφορο χώμα για να φυτρώσουν μια σαιζόν στο Γαλλικό σινεμά. Τυπική γαλλική ματιά σε μια ταινία που προσπαθεί να κοιτάξει τη σύγχρονη παριζιάνικη κοινωνία, όπου τώρα παρά ποτέ έχει να κρύψει πάρα πολλά άσχημα κάτω από το χαλί της φινετσάτης φραντσέζικης υποκρισίας.
Η κρυφή πορνεία (αυτή τη φορά στον κόσμο των φοιτητριών) ιντριγκάρει την Ζυλιέτ Μπινός που ζει στο Παρίσι και «παριστάνει» την δημοσιογράφο-ρεπόρτερ στο φημισμένο περιοδικό ELLE. Υποτίθεται πως μετά από έρευνες καταλήγει να πάρει συνέντευξη από δυο φοιτήτριες που εκδίδονται κρυφά απ’την οικογένεια και τους γνωστούς τους. Αρχίζει μια σειρά από συναντήσεις-εξομολογήσεις ενώ παράλληλα η σκηνοθέτης μας ξεδιπλώνει σιγά σιγά την προσωπική και οικογενειακή ζωή της ρεπόρτερ. Μια ζωή πλούσια ως προς τα αγαθά, μίζερη ως προς την απόλαυση της κατανάλωσης αυτών των αγαθών.
Οι διηγήσεις των περιπτώσεων που συναντούν οι μικρές πόρνες εικονοποιούνται πολιτισμένα και αισθησιακά σε ένα εντελώς αποστειρωμένο περιβάλλον. Σε πρώτης τάξεως ξενοδοχεία, με καθαρά σεντόνια, μεγαλοαστικά σπίτια κλπ. Η πιο ακραία διήγηση έχει να κάνει με το μπουκάλι μιας σαμπάνιας που είναι πολύ δημοφιλής και στις ελληνικές τολμηρές ταινίες της Τζούλιας. Οι σκηνές ξετυλίγονται όπως περίπου θα ήθελε να δει ο μέσος γάλλος παριζιάνος που ξεσκάει μακριά απ’ τη γυναίκα του με μια φρέσκια και καλλίγραμμη φοιτητριούλα που δεν είναι ακριβώς πόρνη. Διατηρεί τα κοριτσίστικα στοιχεία της (αφελώς) και προσφέρει αυτή την πρόστυχη αθωότητα για 200 ευρώ σε μικρούς και μεγάλους. Φυσικά όλη αυτή η ηδονοβλεπτική ενασχόληση με τη σεξουαλική πλευρά της πορνείας θα αναφλέξει μέσα στην Μπινος κάποιες ανησυχίες ούτως ώστε να ελέγξει τις προσωπικές της σεξουαλικές προδιαγραφές και να συγκρίνει τις σχέσεις αυτές με τον σεξουαλικά αδιάφορο σύζυγό της. Προς το τέλος αφού την δούμε να αυνανίζεται (πάλι με ματιά του ηδονοβλεψία) θα πάρει και τις αποφάσεις της…
Προφανώς η κινητήρια ιδέα του φιλμ, είναι καταπληκτική καθώς τα νεαρά κορίτσια αντικαθρεπτίζουν ολοκάθαρα την μακαβριότητα της οικογενειακής ζωής της μέσης αστής καλοβαλμένης σύγχρονης γαλλίδας. Προφανώς η Juliet Binoche προσπαθεί ακυβέρνητη να δείξει την συναισθηματική αποσύνδεση ενός σύγχρονου γάμου. Με κάποια ευρήματα αρκετά επικίνδυνα στο να γίνουν φαιδρά, όπως στη σκηνή που χαϊδεύει κάποια οστρακοειδή. Όμως στο τέλος η σκηνοθέτης μένει με τις (καλές;) προθέσεις της επιμένοντας στην φωτογένεια της ηδονοβλεπτικής ματιάς περισσότερο απ’ το δράμα μιας σύγχρονης ανεξάρτητης και επιτυχημένης συζύγου.
Η ταινία Elles παίζεται αυτή την εβδομάδα στους κινηματογράφους.