Όταν οι επαγγελματίες αθλητές διανύουν μια σχεδόν τέλεια περίοδο με τις επιδόσεις τους να βρίσκονται στα ύψη, προπονητές και δημοσιογράφοι υποστηρίζουν γι΄αυτούς πως “βρίσκονται μέσα στην ζώνη – being in the zone”.
Το ίδιο ισχύει 100% για τους Graveyard, οι οποίοι έχουν κάνει την παγκόσμια hard rock σκηνή να παραμιλάει εδώ και μερικά χρόνια. Η Nuclear Blast δεν θα έσπευδε να τους εντάξει στο δυναμικό της αν δεν επρόκειτο για μια κορυφαία μπάντα.
Το βράδυ της Παρασκευής στην Αθήνα το απέδειξαν περίτρανα στο γεμάτο από κόσμο Gagarin. Μια εκπληκτική συναυλία, την οποία περίμενα, όπως πολλοί άλλοι, υπομονετικά εδώ και κάμποσα χρόνια τώρα.
Παρά τα σποραδικά προβλήματα στον ήχο, οι τέσσερις μουσικοί από την Σουηδία με τα 70s κουρδίσματα στα όργανα τους, όχι μια ακόμα μια φτηνή αντιγραφή της συγκεκριμένης περιόδου αλλά με χαρακτηριστικό προσωπικό ύφος και στιλ, μου προκάλεσαν δάκρυα ευτυχίας και ατελείωτες ανατριχίλες στην ραχοκοκκαλιά. Δεν θέλω να ξεχωρίσω κανένα από τα κομμάτια που έπαιξαν και από τις τρεις κυκλοφορίες τους με όρεξη και εφευρετικότητα στην σκηνή του Gagarin, αλλά ιδιαίτερα στις εκτελέσεις των Thin Line, As the years pass by και The Suits, the Law & the Uniforms, προσωπικά τουλάχιστον ένιωσα πως αιωρούμην ευτυχισμένος ως άλλος φωτισμένος guru.
Για άλλη μια φορά θα πρέπει να επισημάνω πόσο ρηχές θεωρώ τις ταμπέλες οι οποίες κολλάνε σε πολλές μπάντες. Η μουσική των Graveyard αδικείται σε τεράστιο βαθμό όταν χαρακτηρίζεται ως stoner-70s και μόνο. Ας μιλήσουμε απλά για γνήσιο και ατόφιο hard rock. Εμπνευσμένο, ορμητικό, μελωδικό και με την απαραίτητη δόση των blues. Από συνθέτες-ερμηνευτές με γνήσιο (ερωτικό) πάθος και τεράστια αγάπη για αυτό το είδος μουσικής. Ευχαριστούμε από καρδιάς Graveyard, να είμαστε, και να είστε, καλά να σας χαρούμε από κοντά και πάλι.