Η σαφής απεικόνιση της «Κόλασης» από τον Δάντη διατηρήθηκε επί αιώνες, αλλά μια ακριβής εικόνα του ίδιου του ποιητή παρέμενε μυστήριο, καθώς πολλά πορτρέτα του φιλοτεχνήθηκαν μετά τον θάνατό του, το 1321, αναφέρει στην Telegraph ο Τζο Πίνκστον.
Τώρα, περισσότερα από 700 χρόνια μετά τον θάνατό του, επιστήμονες και καλλιτέχνες, χρησιμοποιώντας σύγχρονες τεχνικές, αποκαλύπτουν πώς, πιθανότατα, έμοιαζε ο συγγραφέας, όπως δείχνει η μελέτη των Τσίτσερο Μοράες και Τιάγκο Μπεάνι από το Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο της Uberlândia στη Βραζιλία, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό 3D γραφικών υπολογιστών OrtogOnLineMag.
Το εντυπωσιακό πορτρέτο του Δάντη σε προφίλ, που φιλοτέχνησε ο Σάντρο Μποτιτσέλι το 1495, θέλει τον μεγάλο ποιητή με μακριά μύτη και μυτερό πιγούνι. Απηχεί μια παρόμοια εικόνα του ποιητή που εμφανίζεται σε μια τοιχογραφία στον καθεδρικό ναό της Φλωρεντίας.
Αλλά η νέα τρισδιάστατη εικόνα του Δάντη υποστηρίζει ότι είχε λιγότερο έντονο πιγούνι και γαμψή μύτη, αλλά χωρίς φορά προς τα κάτω, όπως είχε απεικονιστεί στο παρελθόν.
Ο βραζιλιάνος ειδικός στα γραφικά Τσίτσερο Μοράες χρησιμοποίησε μια μελέτη για το κρανίο του Δάντη από το 1921, σε συνδυασμό με πληροφορίες για το πρόσωπο του ποιητή από ένα άρθρο του 2007, και διαπίστωσε ότι ο Δάντης είχε μεγάλο κεφάλι, γαμψή μύτη, μεγάλα μάτια και μακρύ πρόσωπο.
Ο Μοράες είπε ότι τα περισσότερα πορτρέτα του Δάντη είχαν φιλοτεχνηθεί με βάση τη μοναδική αφήγηση συγχρόνου του για το πώς έμοιαζε ο λογοτέχνης, η οποία με τη σειρά της προερχόταν από τον Βοκάκιο, που γεννήθηκε στη Φλωρεντία κοντά στο τέλος της ζωής του Δάντη.
«Οι περισσότερες παραδοσιακές απεικονίσεις βασίζονται σε πληροφορίες που περιέχονται στη βιογραφία του Δάντη, την οποία συνέγραψε ο ιταλός συγγραφέας Βοκάκιος» δήλωσε ο Μοράες. «Οτι δηλαδή ήταν ένα άτομο μεσαίου ύψους, κάπως σκυφτό, με μακρύ πρόσωπο, γαμψή μύτη και μάτια μάλλον μεγάλα παρά μικρά».
«Ωστόσο ο Βοκάκιος δεν γνώριζε προσωπικά τον Δάντη και συγκέντρωσε περιγραφές από άτομα του στενού περιβάλλοντος του ποιητή. Ολες οι προσεγγίσεις φαίνεται να ακολουθούν τις περιγραφές του Βοκάκιου, αλλά εμείς επιδιώκουμε να κάνουμε αυστηρά αυτό που δείχνουν τα οστά» προσέθεσε.
Η ομάδα του Ομοσπονδιακού Πανεπιστημίου της Uberlândia, στη Βραζιλία, χρησιμοποίησε μια διαδικασία που ονομάζεται προσέγγιση προσώπου: μια σειρά προβολών με βάση στατιστικά δεδομένα που εξάγονται από αναλύσεις τομογραφίας και υπερήχων και η οποία συνδυάζεται με ανατομική παραμόρφωση.
Ανατομική παραμόρφωση σημαίνει ότι το ψηφιοποιημένο πρόσωπο ενός ζωντανού δότη στρεβλώνεται μέχρι να ταιριάξει στο εν λόγω κρανίο, αποκαλύπτοντας ένα πρόσωπο συμβατό με εκείνο του ποιητή εν ζωή.
«Δημιουργήθηκαν δύο σετ εικόνων, το ένα με αντικειμενική προσέγγιση, σε κλίμακα του γκρι, χωρίς μαλλιά και με κλειστά μάτια» εξήγησε ο Μοράες, «και άλλο ένα με έγχρωμες εικόνες και υποκειμενικά στοιχεία, όπως το χρώμα των ματιών, του δέρματος και των ρούχων, σύμφωνα με τις πιο γνωστές εικόνες» γράφει στην Telegraph ο Τζο Πίνκστον.
Ο Δάντης είναι περισσότερο γνωστός για την αριστουργηματική «Θεία Κωμωδία», έργο που περιγράφει μια περιήγηση στον Παράδεισο, στο Καθαρτήριο και στην Κόλαση, και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της ιταλικής γλώσσας. Εξορίστηκε από την πατρίδα του, τη Φλωρεντία, το 1302 και πέθανε στη Ραβέννα το 1321. Ο Μοράες ισχυρίζεται ότι το πρόσωπο που δημιούργησε αποκαλύπτει ένα βασανισμένο άτομο. «Δείχνει έναν λαμπρό άνθρωπο, αλλά πικραμένο από την εξορία» είπε.
Το project αποκάλυψε επίσης ότι ο Δάντης –ο οποίος συχνά δοξάζεται ως ο πατέρας της ιταλικής γλώσσας– είχε ένα κρανίο μεγαλύτερο από τον μέσο όρο. «Υπάρχει μεγάλη αντιπαράθεση γύρω από το αν ένας μεγαλύτερος εγκέφαλος είναι προικισμένος και με μεγαλύτερη νοημοσύνη» σημείωσε σχετικά ο Μοράες. «Ακόμα κι αν αγνοήσουμε αυτή την προσέγγιση, είναι γεγονός ότι το έργο του Δάντη υπήρξε έργο μιας ιδιοφυΐας. Ηταν γεμάτο καθολικότητα και επηρέασε όχι μόνο την παγκόσμια λογοτεχνία, αλλά και την οργάνωση μιας γλώσσας και –ίσως υπερβάλλοντας λίγο– τη δημιουργία ενός ολόκληρου έθνους».