Όχι και ξαφνιάστηκε ο κ. Μπαλτάκος από την υποκλοπή της συνομιλίας του με τον Κασιδιάρη! Ανίδεος ήταν; Δεν είχε δεί τον βόρβορο που είχε αναδυθεί προ εξαμήνου; Δεν είχε καταλάβει ότι σε αυτή την παλιοπαρέα υπέκλεπτε ο ένας τον άλλον κι όταν ήρθαν τα δύσκολα, πούλαγε ο ένας τον άλλον; Παρά ταύτα αυτή την παρέα εμπιστευόταν (λόγω «γειτνίασης των γραφείων»!) -με αυτή την ποιότητα των ανθρώπων έκανε χωριό. Αφελής; Αν δεν έπασχε από υπερβολική αυτοπεποίθηση, υπέπεσε σε εγκληματική αφέλεια, που -όμως- καταρράκωσε το ηθικό μιας κοινωνίας. Όλα πιτσιλίστηκαν, κράτος δικαίου, δημόσια ασφάλεια, πολιτικοί… Και ο φυσικός αυτουργός αυτής της δυσωδίας εξέφρασε τη λύπη του για την «αναστάτωση» που προκλήθηκε… Τι κομψή διατύπωση και πόσο ανυποψίαστος είναι ο άνθρωπος γι’ αυτό που βράζει στην κοινωνία!
Έ όχι κι ο λεβέντης γιος Μπαλτάκος να αναζητήσει τη «χαμένη τιμή» του πατέρα του από τα (πρώην) φιλαράκια τους… Πρώτον, ποιος και πού έχασε την τιμή του; Δεύτερον, ποιος ακριβώς πήρε την χαμένη «ευθιξία»; Τρίτον, απ' αυτό το κουβάρι πάνω-χέρι-κάτω-χέρι-τίνος-είν΄-το-παραπάνω στον διάδρομο της Βουλής, μόνο αν φόραγαν μακό με τα ονόματά τους μπορούσες να ξεχωρίσεις ποιος είναι ποιος, ποιος βαράει και ποιος τις τρώει.
Όμορφη οικογένεια. Ο πατέρας -υπόδειγμα, τιμά τον προιστάμενό του αποκαλύπτοντας στον συνομιλητή του όσα, εκ της θέσης που του εμπιστεύτηκαν, γνώριζε. Ο γιος, τιμώντας τον πατέρα που του βρήκε μια δουλίτσα, πλακώνει στο ξύλο αυτούς που θεωρεί ότι έθιξαν τον πατέρα του. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, τουλάχιστον ο γιος είχε μπέσα.