Σκεφτείτε το: το ελληνικό πολιτικό σύστημα αρχίζει να θυμίζει νεκροταφείο ελεφάντων! Μέσα σε λιγότερο από τρία χρόνια, ένα βαρύτατο ζώο της ζούγκλας, που κυριάρχησε επί δεκαετίες -το ΠΑΣΟΚ, εντάξει;- έχει μείνει απολειφάδι του εαυτού του. Οι ηγεσίες του βασικά ασχολούνται με το να κάνουν πατητές ο ένας στον άλλο, ο Β.Β. νομίζοντας ότι είναι σε θέση ισχύος με το 8% των ευρωεκλογών «του»/ο ΓΑΠ ανασύροντας τα αντανακλαστικά πίκρας (λαμπρή η και διαφωτιστική κατάθεση που έδωσε στο ΑΠΕ, πλην κυκλοφόρησε ελάχιστα). Ενώ συνολικά το σχήμα που ηγεμόνευσε στην πολιτική πραγματικότητα της μεταπολίτευσης έχει το άγχος να μην θεωρηθεί συνιστώσα της Σαμαρικής ΝΔ (την οποία στενά αγκάλιασε, με π.χ. Μπαλτάκο Γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου), ή να μην πολυφανεί ότι οι δυνάμεις του βρίσκονται στον ΣΥΡΙΖΑ, στο Ποτάμι, στη ΔΗΜΑΡ. Και δι' αυτών οπουδήποτε, ακόμη και στην αποδυναμωμένη ΝΔ πλέον…

Ένα άλλο βαρύ ζώο, η Νέα Δημοκρατία, σκόνταψε αλλά δεν έχει απολύτως γονατίσει. Έχασε πάνω από τους μισούς υποστηρικτές της -συμβολικά, ο Μάιος του 2012 το 'δειξε: οι ΑνΕλληνες πήραν κάτι σαν το 50% εκείνου που απέμεινε στα χέρια Σαμαρά, ένα μικρότερο αλλά όχι αμελητέο ποσοστό πέρασε στην Χρυσαυγή, άλλοι πάλι χάθηκαν στους αναποφάσιστους (τώρα μερικοί περνούν απευθείας ΣΥΡΙΖΑ). Είναι, πάντως, ενδιαφέρον να δει κανείς πώς, στην συντηρητική παράταξη, αυτό δεν τράνταξε την ηγεσία…

Όμως, έως εδώ το φαινόμενο νεκροταφείου ελεφάντων αφορά σχηματισμούς σε αποδρομή. Δείτε πώς κάτι ανάλογο συμβαίνει -με τη μορφή διαδοχής γενεών, εδώ- και στον ανερχόμενο ΣΥΡΙΖΑ. Όπου ο Αλέξης Τσίπρας, αργά αλλά σταθερά, αναδεικνύεται σε εξολοθρευτή των παλιών/γηραιών/σεβαστών ελεφάντων του κοπαδιού. Μπορεί να το 'χουμε ξεχάσει, όμως… τι απέγινε ο Αλέκος Αλαβάνος, που τον ανέδειξε; Καλά, ο Φώτης Κουβέλης δεν χρειάστηκε και πολλή προσπάθεια ώστε να σπρωχτεί έξω (μαζί και με τα κατάλοιπα της ΔΗΜΑΡ, που ψήφισε «σωστά»=βολικά στην προεδρική εκλογή, ύστερα έμεινε εκτός).

Όμως πιο ενδιαφέρον, καθώς παραπέμπει πλέον σε ηγετική λογική τύπου Παπανδρέου (Ανδρέα, φυσικά), είναι το εντελώς πρόσφατο φαινόμενο της περιθωριοποίησης Μανώλη Γλέζου: αμφισβήτησε στον Τσίπρα «η συνείδηση της Αριστεράς¦ τη δυνατότητα να φιλοξενήσει στα ψηφοδέλτια ΣΥΡΙΖΑ τους Βουδούρη/Παραστατίδη, μετά από μια κίνηση όπου η πολιτική ανοησία έπαιξε με την πολιτική αχρειότητα -συν, επεδίωξε να επανακάμψει ο ίδιος στην εγχώρια πολιτική σκηνή από την έρημο των Βρυξελλών (δημιουργώντας και κάποια προβλήματα με τη «διαχείριση Στέλιου Κούλογλου»). Αποτέλεσμα; Ψυγείο για τον Μ. Γλέζο!

Δεν λέμε, η ιστορία ποτέ δεν τελειώνει: έχουμε προεδρική εκλογή, έχουμε και Νίκο Κωνσταντόπουλο μπροστά μας. Όμως, ο ρόλος του Γκανέσα έχει ενδιαφέρον για τον Αλέξη Τσίπρα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News