Αν έχεις μια στοιχειώδη γνώση των δεδομένων και της πραγματικότητας, δεν έχεις σοβαρούς λόγους να παραμυθιάζεσαι. Έτσι, δεν υποκύπτεις σε προεκλογικές ρητορείες, σε υποσχέσεις που ξέρεις πως δεν θα τηρηθούν και δεν συμμετέχεις σε δημιουργία ενός εμφυλιοπολεμικού κλίματος. Δεν λατρεύεις ή μισείς πολιτικούς και κόμματα, δεν ακολουθείς γραμμές επειδή έτσι συνηθίζεται και εξυπηρετεί προσωπικές ανάγκες και επιδιώξεις, δεν μετέχεις σε πλαστά διλήμματα, δεν τσιμπάς σε σειρήνες που σου χαιδεύουν τ' αυτιά.
Αν έχεις παρακολουθήσει και έχεις βιώσει τη νεοελληνική πραγματικότητα, δεν έχεις κανέναν απολύτως λόγο να πιστεύεις ότι εννοούν όσα λένε, δεν πιστεύεις ότι οι πολιτικοί εκπρόσωποι είναι κάτι διαφορετικό από αυτούς που τους επιλέγουν, δεν έχεις ψευσδαισθήσεις περί περιούσιου λαού, περί θησαυρών που κρύβει αυτή η χώρα, περί ξένων που συνεχώς μας επιβουλεύονται. Και, το κυριότερο, μπορείς να κάνεις έναν σαφή διαχωρισμό για το περιεχόμενο που δίνεται στις έννοιες αριστερά και δεξιά σ' αυτή τη χώρα.
Η συνέντευξη Τσίπρα, με τα μάτια ενός παρατηρητή από απόσταση, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από την περιγραφή της νεοελληνικής πραγματικότητας. Αυτής που θέλει ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας να καταψηφίζει κάποιους ελπίζοντας στους επόμενους, παρότι αυτοί ανεβάζουν τον πήχη τόσο ώστε και οι ίδιοι γνωρίζουν πως δεν μπορούν καν να τον πλησιάσουν. Και το οποίο κομμάτι της κοινωνίας απογοητεύεται εύκολα, αλλάζει επιλογές και αναζητά τους νέους σωτήρες χωρίς ισχυρές δόσεις αυτοκριτικής, χωρίς αυτογνωσία και έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του κεφαλιού κάποιους φανταστικούς εχθρούς.
Ο πρωθυπουργός, χθες το βράδυ, απευθύνθηκε στο εσωτερικό ακροατήριο γιατί σ' αυτό ακριβώς πρέπει να απευθυνθεί. Έχει αποφασίσει μια συμφωνία με τους δανειστές και αναζητεί τρόπους για να γίνει αυτή αποδεκτή από εκείνους τους οποίους φανάτιζε προεκλογικά και οι οποίοι μπορεί εύκολα να δέχονται η τρόικα να μετονομαστεί σε θεσμούς και το μνημόνιο σε συμφωνία, αλλά δύσκολα δέχονται να πληρώσουν πάλι το «μάρμαρο», είτε αυτό έχει τη μορφή του ΕΝΦΙΑ, είτε νέας φορολόγησης.
Συμπερασματικά, έχει ενδιαφέρον πράγματι να δούμε πώς πρωθυπουργός και κυβέρνηση θα κάνουν αυτή τη θεαματική μεταστροφή, πώς θα προσπαθήσουν να περάσουν το νέο μήνυμα ρεαλισμού, κάτι το οποίο επιχειρούν όλες οι κυβερνήσεις μετεκλογικά, πώς θα υποδεχτεί ένας κόσμος που τους πίστεψε αυτή την προσγείωση. Ωστόσο, αφού λίγο ως πολύ τα έχουμε δει όλα αυτά στο παρελθόν με άλλες κυβερνήσεις, ίσως πρέπει να στρέψουμε το ενδιαφέρον μας κάπου αλλού.
Σ' αυτή τη συνταξιούχο κυρία,η οποία έχει πειστεί ότι υπάρχουν κάποια… καταπιστεύματα τα οποία μεταφράζονται σε πολλά δισεκατομμύρια ευρώ και που μπορούν να λύσουν το πρόβλημα της χώρας. Είχε χαρτιά μαζί της, μάλιστα, τα οποία έδωσε στον αιφνιδιασμένο πρωθυπουργό. Η κυρία αυτή δεν είναι η μοναδική που πιστεύει σε κάτι αντίστοιχο. Υπάρχουν οι φανατικοί οπαδοί του Σώρρας, οι απόλυτα βέβαιοι ότι μας ψεκάζουν, οι υπέρμαχοι του Παΐσιου που τα είχε προβλέψει όλα αυτά, εκείνοι που έχουν την απόλυτη γνώση της πραγματικής αλήθειας η οποία βρίσκεται κάπου κρυμμένη από τους «προδότες πολιτικούς». Έχω την εντύπωση πως όλοι αυτοί έχουν γίνει πολλοί και αυτό είναι ένα σημαντικό πρόβλημα…