Η Πέμπτη ήταν μια πολύ καλή μέρα επικοινωνιακά για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Δραγασάκης, το πρωί, με τις διευκρινίσεις του (την επανατοποθέτησή του με σαφέστερα λόγια) επί των μνημονίων και του τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αν εκλεγεί στην πρώτη θέση, πάρει το μπόνους των 50 βουλευτών (που για άλλους φτιάχτηκε κι άλλος θα το χαρεί τελικά, όπως πολύ συχνά συμβαίνει στη ζωή) και …αναγκαστεί να κυβερνήσει, λειτούργησε πολύ θετικά στο, εκκρεμές ακόμα, σώμα των αναποφάσιστων – που είναι πολλοί. Και η παρουσία του κ. Γιώργου Σταθάκη (αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης) ως εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ στο δελτίο του MEGA το ίδιο βράδυ, άφησε σε πολλούς «συμπαθούντες τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και λίγο ανησυχούντες» τις καλύτερες από τις εντυπώσεις. Σαφής, με νέες διατυπώσεις, χαμογελαστός όταν έπρεπε, προσγειωμένος, ακούστηκε και «έγραψε» πολύ θετικά. Οι περιβόητες «συνιστώσες», τα πολλά πρόσωπα δηλαδή ενός συνασπισμού που βρισκόταν στις τελευταίες θέσεις του κοινοβουλίου μέχρι το βραδάκι της Κυριακής 6ης Μαΐου, αρχίζουν να συντονίζονται με ένα σχεδόν μαγικό τρόπο και να μας πείθουν πως προσεγγίζουν όλο και πιο υπεύθυνα και ψύχραιμα τις ευθύνες που, κανείς δεν ξέρει, αλλά δεν είναι πια καθόλου απίθανο, να τους αναθέσει ο ελληνικός λαός, στην δύσκολη αυτή στροφή της Ιστορίας.
Οι πρώτοι, ο κ. Στρατούλης, ο κ. Μπαλάφας, ο υπεύθυνος για τα οικονομικά του «κόμματος» με τα ωραία άσπρα μαλλιά (!) – και άλλοι που δεν πρόλαβα να συγκρατήσω το όνομά τους (αλλά σιγά-σιγά μπαίνουν στην καθημερινότητά μας), έφαγαν το περισσότερο ξύλο αφού ήταν οι μπροστάρηδες μιας πραγματικά πολύ δύσκολης προσπάθειας : Φαίνεται πως οι οδηγίες του μαέστρου (ναι, τον Αλέξη Τσίπρα εννοώ) απέδωσαν καρπούς. "Αφήστε όλα τα λουλούδια ν’ ανθίσουν" και όλες τις συνιστώσες να εκφραστούν όπως θέλουν δημόσια στα τηλεπαράθυρα και τις συνεντεύξεις. Δεν κινδυνεύουμε από τίποτα γιατί στον καθέναν από μας ο κόσμος αναγνωρίζει ένα κομμάτι του εαυτού του και αυτό έχει σημασία, αυτό μένει – οι αστοχίες και τα λάθη, μερικές υπερβολικές κορώνες, ακόμα και τα χοντρά «φάουλ» ξεχνιούνται εύκολα. Αλλά ο κάθε ψηφοφόρος που κερδίζεται (ακόμα και κατά λάθος!) από το κάθε «λάθος», προστίθεται στην δυναμική που είναι ισχυρή (δόξα τω Θεώ λέω εγώ εδώ) και βγαίνει μέσα από τον κόσμο – όχι πια από την χειραγώγησή του από τα ΜΜΕ και τους «καναλάρχες» ή τα μεγάλα κεφάλια των εκδοτικών συγκροτημάτων που επί εποχής (ήδη παρελθούσης) των δύο «μεγάλων κομμάτων» ανέβαζαν και κατέβαζαν όχι μόνο κυβερνήσεις αλλά και πολλά άλλα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με διακριτικό μαέστρο τον πολύ χαρισματικό του αρχηγό κάνει αυτή τη στιγμή μια Πρόβα Ορχήστρας – και κάποιες αρμονικές έχουν αρχίσει ήδη να ξεχωρίζουν ισοφαρίζοντας –σχεδόν – τα πολλά λάθη και τις υπερβολές που, όπως ήταν φυσικό, ξέσπασαν τις πρώτες ώρες, μέρες -(την Κυριακή τρείς εβδομάδες)- της «Ανατροπής». Όσο θα συνεχίσουν να ενημερώνονται, να «χαλαρώνουν» όντας πάντα σε εγρήγορση και να κατεβάζουν τους τόνους, οι διάφορες «συνιστώσες» του ΣΥΡΙΖΑ θα δέσουν σε μια ορχήστρα που θα παράγει πιά ένα ήχο εντελώς καινούργιο, πρωτοπαρουσιάζοντάς μας και ένα… «άπαιχτο» έργο σε παγκόσμια πρεμιέρα: Την Αριστερά στην εξουσία μιας ευρωπαϊκής χώρας με τεράστιο δημοσιονομικό και οικονομικό, χοντρό πρόβλημα!
Τα έχουμε δει όλα από τους προηγούμενους, τους πασοκονουδού. Δεν περιμένουμε απ’ αυτούς καμία έκπληξη – ξέρουμε πιά τις αποδόσεις καθενός. Και η «Πρόβα Ορχήστρας» καθ’ οδόν προς το μπόνους της πρωτιάς, πρέπει να το ομολογήσουμε συμπαθούντες και μη, πάει απρόσμενα καλά. Ο ΣΥΡΙΖΑ από «συνασπισμός» γίνεται κόμμα και ο κάθε ….σολίστας εντάσσεται σωστά στη ορχήστρα, με ελευθερία και χωρίς πίεση και άγχος από την πλευρά του μαέστρου. Άλλη μια ικανότητα και επιτυχία του Αλέξη Τσίπρα που ισχύει και για την δική του «μεταμόρφωση» (που και αυτή γίνεται σταδιακά και χωρίς άγχος). Ενστικτωδώς ή μετά από σκέψη, μέσα στην δίνη των εξελίξεων, άφησε, το επαναλαμβάνω, «όλα τα λουλούδια να ανθίσουν». Και το αποτέλεσμα είναι πως στις 17 Ιουνίου, αν χρειαζότανε σταυρός (που δεν χρειάζεται) θα ήξερα και ποιόν να σταυρώσω όπου ψηφίζω: Πολύ θα ήθελα ας πούμε στην Α΄ Αθηνών να μπορούσα να "διαλέξω" τον κ. Γιώργο Σταθάκη!