Την τελευταία φορά που έγιναν σοβαρά επεισόδια σε ποδοσφαιρικό αγώνα (δεν θυμάμαι πότε και ποιες ομάδες έπαιζαν, αλλά γίνονται τόσα αίσχη εντός και εκτός γηπέδων στη χώρα μας που δεν έχουν σημασία οι συγκεκριμένες λεπτομέρειες) είδα έναν φίλο που έχει τρέλα με το ποδόσφαιρο και την ομάδα του να εκφράζει στον «τοίχο» του στο Facebook την αγανάκτηση και την απελπισία του. "Γιατί δεν τελειώνουμε με αυτή την αρρώστια του ελληνικού ποδοσφαίρου", ρώταγε και αποφάσισα να του πετάξω την μπάλα (να και το λογοπαίγνιο). Στο χέρι σου είναι, του γράφω από κάτω, αλλά δεν ξέρω αν θες να κάνεις κάτι. "Δεν υπάρχει πολιτική βούληση", μου απαντά (φράση κλισέ και μπαλαντέρ). Μπα, του ξαναγράφω, εσύ κρατάς το μέλλον του ποδοσφαίρου στο χέρι σου, αλλά δεν ξέρω αν η διάθεσή σου να γιατρέψεις το ελληνικό ποδόσφαιρο από την αρρώστια του χουλιγκανισμού (και των στημένων και άλλων φαινομένων) είναι μεγαλύτερη από το οπαδιλίκι σου. Μάλλον όχι, συνεχίζω να του γράφω, και είναι κρίμα διότι η θεραπεία είναι τόσο απλή. "Τι εννοείς;", με ρωτά… "Μπορώ εγώ να κάνω κάτι αλλά είμαι κοντόφθαλμος και δεν το κάνω;". Ήθελα να γράψω με κεφαλαία γράμματα ένα εμφατικό «ΝΑΙ, μπορείς, αλλά δεν γουστάρεις, οπότε μην κλαίγεσαι» αλλά τελικά του έγραψα «σκέψου όλοι εσείς οι φίλαθλοι και οπαδοί να μην πατούσατε το πόδι σας για έναν μόνο χρόνο σε κανέναν αγώνα… εταιρίες είναι οι ομάδες… θα σου έκαναν το ελληνικό πρωτάθλημα αγνώριστο προκειμένου να μη χάσουν τις στρατιές των πελατών τους». Δεν απάντησε σε αυτό. Μάλλον ξέρει ότι στα μάτια μου είναι ο πολίτης που χωρίς να χάσει αυτά που έμαθε και ξέρει, περιμένει μαγικές λύσεις από άλλους… ένας από αυτούς τους πολίτες που θέλουν το παράδοξο και τρελό «ίδιο αλλά άλλο-καλύτερο».
Τη σύντομη αυτή ιστορία τη λέω γιατί θέλω να τη συνδέσω με τις εκλογές και να απευθυνθώ σε εκείνους που λένε συχνά ότι το επίπεδο των κοινοβουλευτικών κομμάτων και των βουλευτών είναι πολύ χαμηλό και πως οι Έλληνες στις τελευταίες εκλογές έκαναν λάθος επιλογές. Εκτός λοιπόν και αν είσαι οπαδός που δεν θέλει να χάσει αυτό που έμαθε (που από μόνο του αυτό δεν τιμά κανέναν σκεπτόμενο άνθρωπο) τότε η λύση είναι απλούστατη και στο χέρι σου… κάνε μια ολοκληρωτική ανανέωση… μια νέα αρχή. Αν δεν το κάνεις εσύ που βρίζεις και τους 300, που σε έκαναν περίγελο του πλανήτη, που ακούς συνομιλίες τους και πιάνεις το κεφάλι σου από τη ντροπή… τότε ποιος και πότε θα το κάνει; Σίγουρα δεν θα το κάνει ο φίλος πιο πάνω που θέλει να συνεχίσει να στηρίζει την ομάδα του σαν να μην τρέχει τίποτε αλλά όλα να αλλάξουν… δηλαδή, να αλλάξουν οι άλλοι. Τα κόμματα, μέσα στην αγωνία τους να προστατέψουν όχι τη χώρα αλλά τα ποσοστά τους, χάνουν την μπάλα όταν επιλέγουν υποψήφιους, όμως στις εκλογές η μπάλα είναι στα πόδια σου. Αν δεν είσαι σαν τον οπαδό φίλο στείλε το μήνυμά σου και άλλαξέ τα όλα κλωτσώντας τους λαϊκισμούς και τους ακατάλληλους. Αλλιώς, καλά να είναι το skype για να συνεχίσεις για χρόνια να γκρινιάζεις για τα πάντα μαζί με τα παιδιά σου που θα βρίσκονται για δουλειά κάπου αλλού μακριά. Εσύ θα ξέρεις τι έκανες για την αναξιοκρατία και το κατεστημένο.