Η αποχώρηση της Ανγκελα Μέρκελ και το μπερδεμένο νέο τοπίο στη γερμανική πολιτική σκηνή μετά τις εκλογές της Κυριακής, προκαλούν ανησυχία στους ευρωπαίους εταίρους. Καθώς φαίνεται πως θα χρειαστεί μεγάλο διάστημα μέχρι ο εντολοδόχος καγκελάριος να περάσει τον σκόπελο των διαπραγματεύσεων για τον σχηματισμό κυβέρνησης, ο κίνδυνος να μπει η ΕΕ σε δεύτερη μοίρα είναι πλέον ορατός
Οπως σημειώνει το Politico, το μήνυμα που στέλνουν οι αγχωμένοι ευρωπαίοι εταίροι προς τον νικητή των εκλογών Ολαφ Σολτς, είναι να μην θυσιάσει την Ευρώπη στον βωμό του σχηματισμού νέας κυβέρνησης.
Ο Πολ Τέιλορ, αρθρογράφος του Politico (το οποίο πλέον ανήκει στον γερμανικό μιντιακό κολοσσό Springer), επισημαίνει ότι ο πειρασμός για τον νέο καγκελάριο να εστιάσει στα εσωτερικά θέματα σε βάρος της Ενωμένης Ευρώπης, θα είναι μεγάλος.
Ομως, «αυτό θα είναι ένα τρομερό λάθος», τονίζει. «Για σένα. Για τη Γερμανία. Και για την ΕΕ. Μπορεί οι εκλογές να έχουν να κάνουν με το εσωτερικό της χώρας, αλλά ειδικά στο Βερολίνο, η διακυβέρνηση έχει να κάνει με την Ευρώπη».
Καθώς η Ευρώπη αντιμετωπίζει πολλές και σοβαρές προκλήσεις -γεωπολιτικές αναταραχές, οικονομική αβεβαιότητα, πανδημία, κλιματική κρίση- χρειάζεται μία ισχυρή, ενεργή και δραστήρια Γερμανία. Και αυτές οι εκλογές, αυτή τη δεδομένη στιγμή, προκαλούν ανησυχία.
Η άνοδος του FDP, των Φιλελεύθερων Δημοκρατών, που αντιτίθενται στην οικονομική πολιτική της ΕΕ και τη χαλάρωση των αυστηρών περιορισμών στον προϋπολογισμό, εκτιμάται ότι θα δημιουργήσει προβλήματα, καθώς το κόμμα αναμένεται να είναι μέρος του νέου κυβερνητικού συνασπισμού. Ηδη ο Κρίστιαν Λίντνερ ζήτησε το υπουργείο Οικονομικών από τον Σολτς, θέση από την οποία μπορεί να ελέγχει την ευρωζώνη και να προκαλέσει αναταραχή στον ευρωπαϊκό Νότο. Ο ηγέτης του FPD είναι αντίθετος στην αύξηση της φορολογίας και σε τυχόν νέο κρατικό δανεισμό, αλλά και στη διάσωση των τραπεζών άλλων χωρών.
Η πανδημία, σημειώνει το Politico, μέσα σε όλα τα δεινά που έφερε, ανάγκασε τα κράτη-μέλη της ΕΕ να έρθουν πιο κοντά και να συνεργαστούν στενά, συμφωνώντας στον σχηματισμό του Ταμείου Ανάκαμψης.
Ηταν η πρώτη φορά που η Γερμανία -της Μέρκελ- συμφώνησε να βοηθήσει τα πιο αδύναμα κράτη του Νότου, πηγαίνοντας κόντρα στην προηγούμενη πολιτική της. Χάρη στο θάρρος και την επιμονή της απερχόμενης γερμανίδας καγκελαρίου, όλοι βγήκαν νικητές: η ευρωπαϊκή οικονομία ανακάμπτει ταχύτερα από τις προβλέψεις, οι αγορές έχουν ανακτήσει την αυτοπεποίθησή τους και οι εξαγωγές της Γερμανίας στην Ευρώπη παρουσιάζουν άνοδο.
Ομως, υπό τη νέα ηγεσία στο Βερολίνο, η Ευρώπη θα πρέπει να μονιμοποιήσει αυτό το σύστημα βοήθειας και σε εποχές που δεν παρουσιάζονται επείγουσες ανάγκες, όπως με την πανδημία. Μόνο έτσι, οι ευρωπαϊκές χώρες θα μπορούν να κάνουν τις απαραίτητες επενδύσεις για τη μετάβασή τους στην πράσινη και ψηφιακή οικονομία, η οποία πλέον δεν μπορεί να καθυστερήσει κι άλλο.
Πρόκειται για μία πολιτική όχι ιδιαίτερα δημοφιλή στη Γερμανία, αλλά κρίσιμη για το μέλλον της ΕΕ.
Τόσο η ΕΕ όσο και η Γερμανία χρειάζονται τεράστιες επενδύσεις για να φτάσουν στο σημείο να μην εξαρτώνται από τα ορυκτά καύσιμα.
Το Politico προτρέπει τον νέο καγκελάριο να προτείνει τη χρήση ευρωπαϊκών κεφαλαίων εκτός προϋπολογισμού της ΕΕ για τη δημιουργία πράσινων ενεργειακών υποδομών και ψηφιακών δικτύων υψηλών ταχυτήτων.
Στον γεωπολιτικό τομέα, οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι θέλουν τη Γερμανία να συνεργαστεί στενότερα μαζί τους και να κρατήσει τις υποσχέσεις της Μέρκελ στο ζήτημα του Nord Stream 2, όσον αφορά την διατήρηση της Ουκρανίας ως ενεργειακής διόδου, αλλά και την λήψη μέτρων εναντίον της ρωσικής επιθετικότητας στην ανατολική Ευρώπη. Οσον αφορά τις σχέσεις με την Κίνα, ο νέος καγκελάριος θα πρέπει να δώσει μεγαλύτερη σημασία στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το Πεκίνο και να προστατέψει τα συμφέροντα της ΕΕ.
Επίσης, ήρθε η ώρα, γράφει το Politico, η Γερμανία να στρέψει την προσοχή της στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου και πιο κοντά της, σε Ουγγαρία, Πολωνία, Βουλγαρία και Ρουμανία. Για ιστορικούς λόγους, το Βερολίνο, έχει διστάσει να σκληρύνει τη στάση του προς τους ανατολικούς του γείτονες, κάτι που τους έχει δώσει τον «αέρα» να αγνοούν τους νόμους της ΕΕ, με περίσσιο θράσος.
O αρθρογράφος δεν κρύβει τον φόβο του να κλειστεί η Γερμανία στον εαυτό της αντί να συμβάλει στη δημιουργία μίας ισχυρότερης και περισσότερο ενωμένης Ευρώπης και καταλήγει με την ευχή ο Σολτς να τον διαψεύσει.