Τη στιγμή που ο Στεφ Κάρι επιχειρούσε το 17ο σουτ τριών πόντων στον αγώνα απέναντι στους Πέλικανς, οι γροθιές των οπαδών των Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς στις κερκίδες της «Oracle Arena» είχαν ήδη υψωθεί για να πανηγυρίσουν το καλάθι. Οι θεατές προεξοφλούσαν ότι η μπάλα θα πάει «μέσα». Μεγαλύτερη αναγνώριση για έναν σουτέρ, δεν υπάρχει.
Ηταν εύστοχος -καθόλου πρωτότυπο- καταρρίπτοντας το ρεκόρ των περισσότερων εύστοχων τρίποντων σε ένα παιχνίδι του ΝΒΑ. Εβαλε δεκατρία, σε δεκαεπτά προσπάθειες. Από 12 είχαν πετύχει ο Μπράιαντ (το 2003) και ο Μαρσιάλ (το 2005). Στα τέλη του περασμένου Φεβρουαρίου, ο Κάρι είχε ισοφαρίσει αυτή την επίδοση – και είχε γίνει ο πρώτος παίκτης στα χρονικά με 10+ τρίποντα σε διαδοχικά ματς. Και τώρα, τη βελτίωσε. Στα 36 λεπτά που έμεινε στο παρκέ, μέτρησε 46 πόντους, σε μια από τις καλύτερες παραστάσεις του ever.
Ο ηγέτης των «Πολεμιστών» -ο οποίος την περασμένη σεζόν πέτυχε 402 τρίποντα, γράφοντας το όνομά του με χρυσά γράμματα στην ιστορία της λίγκας- συμπλήρωσε 1.600 εύστοχα σουτ από μακρινή απόσταση, σε 497 ματς. Ο προηγούμενος που το κατόρθωσε, ο Ρέι Αλεν, χρειάστηκε 88 παιχνίδια περισσότερα.
Ο «μάγος» του μπάσκετ επέστρεψε, πάνω στην ώρα. Οι φίλοι του είχαν αρχίσει να φοβούνται ότι το «φαινόμενο Κάρι» ξεφούσκωσε. Οι εχθροί του, είχαν αρχίσει να το ελπίζουν. Απέναντι στους Λέικερς, δεν είχε πετύχει ούτε ένα τρίποντο – για πρώτη φορά έπειτα από 157 ματς στα οποία αγωνίστηκε. Σε έξι αγώνες στη φετινή Regular Season, ήταν… άφαντος. Στους Τελικούς της περασμένης σεζόν, απογοητευτικός. Τον Ιούνιο παρακολουθούσε αποσβολωμένος τους πανηγυρισμούς των Καβαλίερς και, στη συνέχεια, ανέλαβε την ευθύνη για την απώλεια του τίτλου. Το ότι αντιμετώπιζε ένα σοβαρό πρόβλημα τραυματισμού, είχε θεωρηθεί «ασήμαντη λεπτομέρεια».
Μέχρι προχθές, όλοι προδίκαζαν το τέλος του. Ολοι είχαν από μια εξήγηση, για το τι απέγινε ο άνθρωπος που την τελευταία διετία έκανε μυθικά πράγματα. Σε τέτοιο σημείο, ώστε να αμφισβητείται η πρωτοκαθεδρία του ΛεΜπρόν Τζέιμς στην κουβέντα για τον καλύτερο μπασκετμπολίστα της εποχής μας. Μέσα σε λίγους μήνες, ο κόσμος ξέχασε τον παίκτη που πέρυσι -με τα κατορθώματά του- πέρασε τα όρια του αδύνατου. Αρκούσε, όμως, αυτή η εμφάνιση -βγαλμένη από την περυσινή, μαγική του σεζόν- για να τον θυμηθεί.
Με την περίπτωσή του ασχολήθηκε, βεβαίως, και η επιστήμη
Μαζί με τον Κάρι επέστρεψε και η διαμάχη: αυτός ο απίθανος τύπος κάνει καλό στο μπάσκετ ή, μήπως, το καταστρέφει; Είναι αθλητής ή… ζογκλέρ σε τσίρκο; Τι σόι αγώνες είναι αυτοί, όπου ένας κοκαλιάρης κερδίζει τα «τέρατα» που στέκουν απέναντί του, χωρίς να τα ακουμπήσει; Χωρίς, καν, να ιδρώσει; Η συζήτηση είχε αρχίσει από τη σεζόν 2012-2013, όταν ο Κάρι σημείωσε τα περισσότερα εύστοχα τρίποντα (272) σε κανονική περίοδο του ΝΒΑ. Και φούντωσε τον περασμένο Φεβρουάριο, όταν έκανε νέο ρεκόρ (288 τρίποντα) ενώ απέμεναν ακόμη 24 ματς…
Για τους εχθρούς του, το πιο εξοργιστικό είναι πως ο πλέι-μέικερ των Ουόριορς δεν χρειάζεται, καν, να πλησιάσει τη γραμμή των 7,25 μέτρων για να ευστοχήσει. Τα καταφέρνει μια χαρά και από πιο μακριά. Πέρυσι είχε 66% ευστοχία σουτάροντας από απόσταση 8,5 μέτρων και πάνω – ακόμη και από το κέντρο του γηπέδου. Βρήκε τον στόχο σε 35 από τις 53 προσπάθειές του. Στο τρίποντο της νίκης των Ουόριορς στην Οκλαχόμα (118-121) είχε… πυροβολήσει από τα 11,7 μέτρα.
Ναι, ο Κάρι δεν είναι ψηλός (1,91), δεν ζυγίζει τόνους, δεν είναι αθλητικός, δεν έχει μούσκουλα, δεν τρομάζει με το παρουσιαστικό του. Οπως ο ίδιος έχει αφηγηθεί στο blog του, στα 20 του είχε «φάει πόρτα» σε μπαρ του Λος Αντζελες, επειδή τον πέρασαν για ανήλικο. Δεν μοιάζει καθόλου με τις «ντουλάπες» που αντιμετωπίζει, ούτε έμαθε τα βασικά του μπάσκετ σε κακόφημες συνοικίες ή στα ανοιχτά γηπεδάκια των εργατικών κατοικιών, αλλά -μόνος του- σε μια μπασκέτα που ο πατέρας του «φύτεψε» στην αυλή του σπιτιού του, για να περνάει ο μικρός την ώρα του. Αλλά, αν και διαφορετικός, δεν παύει να είναι ένας εκπληκτικός αθλητής.
Με την περίπτωσή του ασχολήθηκε, βεβαίως, και η επιστήμη. Το εργαστήριο Degree Motion Sense μελέτησε τον τρόπο παιχνιδιού του, και τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά: «Πυροβολεί» σε 0,3 δευτερόλεπτα. Χρειάζεται απλώς μισό εκατοστό χώρου και μισό χιλιοστό χρόνου για να «εκτελέσει». Του αρκούν μόλις 0,37 δεύτερα για να μεταφέρει την μπάλα από το δεξί του χέρι στο αριστερό. Τρέχει προς το απέναντι καλάθι με 3,9 μέτρα ανά δευτερόλεπτο. Η ριβέρς ντρίμπλα του είναι τόσο γρήγορη (103 περιστροφές ανά λεπτό), που ο αντίπαλος δεν προλαβαίνει να αντιδράσει. Πραγματοποιεί ντρίμπλα κάτω από τα πόδια με ταχύτητα ενός ανοιγοκλεισίματος των ματιών. Και -το κυριότερο- διαθέτει μια μοναδική αίσθηση του παιχνιδιού.
Ολα αυτά που τον καθιστούν εντελώς διαφορετικό, τον έχουν κάνει και τόσο συμπαθή στον μισό πληθυσμό των φίλων του ΝΒΑ. Είναι ο κανονικός άνθρωπος που τα βάζει με τα «θηρία» και τα κατατροπώνει. Ο αθλητής που νικά με το ταλέντο και το μυαλό, κι όχι με το σώμα. Ο γείτονας της διπλανής πόρτας. Ο καλός οικογενειάρχης που παντρεύτηκε στα 23 και έγινε πατέρας στα 24. Συμπαθής, ευγενικός και προσιτός. Ενας από τους πολλούς, κι όχι μια ψωνισμένη ντίβα με εκκεντρική ζωή και «επαναστατικές» ιδέες. Ενας cool τύπος που δεν χάνει την ψυχραιμία του όταν γύρω του «πέφτουν κορμιά».
Πάνω απ’ όλα, ο Κάρι παίζει το μπάσκετ που -στη θεωρία- κάθε υγιής νέος θα μπορούσε να παίξει. Γι’ αυτό και τα πιτσιρίκια τον μιμούνται. Αλλά, μόνο στη θεωρία. Διότι, όπως είπε χθες ο αρχηγός του Ολυμπιακού, Βασίλης Σπανούλης, με μπόλικο χιούμορ, «καλό είναι να μην τον βλέπουν τα παιδιά, γιατί αν προσπαθήσουν να κάνουν τα ίδια, θα απογοητευτούν».
Αρέσει – δεν αρέσει, ο Κάρι πήγε τη θέση ένα βήμα πιο μπροστά. Εγκαινίασε τη νέα εποχή του πλεϊ-μεϊκερ. Επανέφερε στο προσκήνιο το σκεπτόμενο μπάσκετ. Ακόμη κι αν δεν είναι ο καλύτερος παίκτης της εποχής μας, είναι ο πιο επιδραστικός. Κατά μιαν έννοια, είναι ο… πλανητάρχης των παρκέ.