Με μία ακτιβιστική ενέργεια, κορυφαία στελέχη της Λαϊκής Ενότητας -με κύριους εκφραστές τον Στάθη Λεουτσάκο και τον Θανάση Πετράκο- πέταξαν φυλλάδια, από τα θεωρεία, το βράδυ της Τρίτης στην αίθουσα της Ολομέλειας της Βουλής.
Εκεί αναγραφόταν η ρήση τού Ζοσέ Σαραμάγκου: «Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα»…
«Aς ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα τη μάνα που σας γέννησε».
Το απόσπασμα είναι του Ζοζέ (Ιωσήφ) ντε Σόζα Σαραμάγκου -από το βιβλίο «Cuardenos de Lanzarote»- ο οποίος ήταν πορτογάλος συγγραφέας, ποιητής, σεναριογράφος και δημοσιογράφος, τιμημένος με Βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας. Το «σαραμάγκου», ένα άγριο ποώδες φυτό, το γνωστό άγριο ραδίκι, ήταν ψευδώνυμο της οικογένειας του πατέρα του, το οποίο ενσωματώθηκε τυχαία στο επώνυμό του κατά την επίσημη καταγραφή του στα μητρώα γέννησης.
Πριν από το απόσπασμα που έγραφαν τα φυλλάδια, υπάρχει αυτό: «Ιδιωτικοποιήστε το Μάτσου Πίστου, ιδιωτικοποιήστε το Τσαν-Τσαν, ιδιωτικοποιήστε την Καπέλα Σιξτίνα, ιδιωτικοποιήστε τον Παρθενώνα, ιδιωτικοποιήστε τον Νούνο Γκονσάλβες, ιδιωτικοποιήστε τον Καθεδρικό Ναό της Σαρτρ, ιδιωτικοποιήστε την Αποκαθήλωση του Αντόνιο ντα Κρεσταλκόρε, ιδιωτικοποιήστε το Προστύλιο της Δόξας του Σαντιάγο ντε Κομποστέλα, ιδιωτικοποιήστε την οροσειρά των Άνδεων…».
Ο Ζοζέ, ένας ειλικρινής άθεος και κομμουνιστής, αμφισβήτησε τις «αξίες» της μετα-δικτατορικής ζωής στην Πορτογαλία με έργα του όπως τα «Baltasar & Blimunda», «Η Χρονιά Που Πέθανε Ο Ρικάρντο Ρέις» και «Ολα Τα Ονόματα». Εγινε ευρύτερα γνωστός με το μυθιστόρημά του «Περί Τυφλότητος» (1995). Η νοοτροπία στα έργα του είναι η έντονη αλληγορία και γενικά παρουσιάζουν ανατρεπτικές όψεις πάνω στα ιστορικά γεγονότα, δίνοντας έμφαση στον ανθρώπινο παράγοντα. Ο Σαραμάγκου ίδρυσε το Εθνικό Μέτωπο για την Προάσπιση του Πολιτισμού (Λισαβόνα, 1992) μαζί με τον Αρμίντο Φρέιτας-Μαγκαλιάες και άλλους. Εξι χρόνια αργότερα θα κέρδιζε το Νομπέλ. Το βιβλίο του «Cuadernos de Lanzarote» είναι ένα μείγμα πνευματικής αυτοβιογραφίας και ημερολογίου των τριών πρώτων χρόνων της παραμονής του στο Λανθαρότε, ένα από τα ηφαιστειογενή νησιά του συμπλέγματος των Καναρίων. Μοιράζει τον χρόνο του μεταξύ του νησιού αυτού και της Λισαβόνας από το 1993, χρονιά κατά την οποία αποστασιοποιήθηκε ηθελημένα από το πορτογαλικό κράτος. Αυτό το βιβλίο δεν θα ήταν υπερβολή να το χαρακτηρίζαμε και ως «απόσταγμα σοφίας»
Κατά τη διάρκεια του πολέμου στον Λίβανο, το 2006, υπέγραψε μια δήλωση μαζί με άλλους διανοούμενους καταδικάζοντας αυτό που χαρακτήριζε ως «πολύχρονη στρατιωτική, οικονομική και γεωπολιτική πρακτική», της οποίας ο πολιτικός σκοπός δεν είναι τίποτα λιγότερο παρά η εξολόθρευση του παλαιστινιακού λαού. Στις Ευρωεκλογές του 2009 ήταν υποψήφιος ευρωβουλευτής, αλλά δεν κατόρθωσε όμως να εκλεγεί.
Εφυγε από τη ζωή έναν χρόνο αργότερα, στις 18 Ιουνίου.
Σημαντικά αποφθέγματά του που πρέπει να θυμόμαστε
«Ο άνθρωπος είναι ένα πλάσμα που είναι συνεχώς “υπό κατασκευήν”, αλλά επίσης, κατά έναν παράλληλο τρόπο, πάντα σε μια κατάσταση αέναης καταστροφής»
«Είμαστε περισσότερο τα ελαττώματά μας παρά τα προσόντα μας»
«Μια λέξη ποτέ δεν έρχεται μόνη της. Ακόμα και η λέξη “μοναξιά” χρειάζεται κάποιον που να υποφέρει από αυτήν»
«Το “ποτέ” δεν είναι το αντίθετο του “αργά”. Το αντίθετο του “αργά” είναι “πολύ αργά”»
«O χειρότερος από όλους τους τοίχους είναι μια πόρτα της οποίας δεν έχεις το κλειδί»
«Μέσα μας υπάρχει κάτι που δεν έχει όνομα. Αυτό το κάτι είναι αυτό που είμαστε»
«To διάβασμα είναι ένας άλλος τρόπος να είσαι κάπου»
«Να υπερασπίζεσαι τη ζωή. Ακόμα κι όταν ο Θεός σού ζητάει να θυσιάσεις ένα πλάσμα στο όνομα του, εσύ να υπερασπίζεσαι τη ζωή. Διαφορετικά δεν έχεις μάθει τίποτα». Η προτροπή του Σατανά στον Ιησού, από «Το κατά Ιησούν Ευαγγέλιον» – Εκδόσεις Καστανιώτη.
«Προσωπικά θεωρώ τον εαυτό μου ηττημένο, ηττημένο όχι στις προσωπικές μου πεποιθήσεις, αφού αυτές κανένας δεν μπορεί να μου τις πάρει, ηττημένο όμως με την έννοια ότι όταν επιχειρήθηκε να τεθεί σε εφαρμογή μια νέα αντίληψη για τη ζωή απέτυχε παταγωδώς. Από την άποψη αυτή θεωρώ τον εαυτό μου ηττημένο. Είμαι όμως απολύτως πεπεισμένος ότι, ακόμη και αν εγώ δεν θα βρίσκομαι εδώ, η σημερινή ήττα θα μετατραπεί σε νέα πάλη και νέα νίκη που με τη σειρά της δεν θα είναι και αυτή οριστική. Δεν πρόκειται απλώς για ελπίδα, έχει να κάνει με το ότι δεν θέλω να χάσω τον μόνο λόγο που έχω για να ζω: τη συνείδηση του ότι ο κόσμος στον οποίο ζούμε δεν είναι ένας κόσμος καλός, το αντίθετο, και ότι είναι ανάγκη να τον αλλάξουμε». Το δήλωσε μόλις λίγα 24ωρα μετά την απονομή του Βραβείου Νομπέλ Λογοτεχνίας, εκείνο το φθινόπωρο του 1998.
Για ποιον λόγο έριξαν τα φυλλάδια τα μέλη της ΛΑ.Ε, την ώρα που στο βήμα βρισκόταν ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ -και άλλοτε σύντροφός τους- Χρήστος Μαντάς;
«Οι ερωτήσεις σου είναι ψεύτικες, αν ξέρεις ήδη την απάντηση», είχε πει ο Σαραμάγκου…
Διαβάστε περισσότερα εδώ
