Ο Πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου και νέος υπηρεσιακός πρωθυπουργός Ιωάννης Σαρμάς | SOOC
Επικαιρότητα

Ποιος είναι ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός Ιωάννης Σαρμάς

Γεννηθείς το 1957 στην Κω και πατέρας δύο παιδιών, υπηρέτησε ως δικαστής του Συμβουλίου της Επικρατείας από το 1987 έως το 1993. Στη θέση του προέδρου του Ελεγκτικού Συνεδρίου βρίσκεται από το 2019
Protagon Team

Το κατώφλι του Προεδρικού Μεγάρου θα περάσει στις 13.00 ο Πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, Ιωάννης Σαρμάς, προκειμένου η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, να του αναθέσει, σύμφωνα με το άρθρο 37 παρ. 3 εδ. γ΄ του Συντάγματος, τον σχηματισμό υπηρεσιακής κυβέρνησης, όσο το δυνατόν ευρύτερης αποδοχής, με την οποία θα οδηγηθεί η χώρα στις δεύτερες εκλογές την 25η Ιουνίου.

Με νομικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1975-1979) ο κ. Σαρμάς έχει λάβει διπλώματα μεταπτυχιακών σπουδών (DEA) από το Πανεπιστήμιο Παρίσι ΙΙ Σορβόννη πάνω στο ποινικό δίκαιο (1980-1981), στο δημόσιο δίκαιο (1982-1983), στα δημόσια οικονομικά (1983-1985). Εχει εκπονήσει διδακτορική διατριβή πάνω στο δίκαιο (1981-1985). Εχει λάβει υποτροφίες από τη γαλλική κυβέρνηση (1980-1984) και το Ιδρυμα Κρατικών Υποτροφιών (1980-1983 μη χρησιμοποιηθείσα).

Δικαστής του Συμβουλίου της Επικρατείας από το 1987 έως το 1993 (σε αμφότερους τους διαγωνισμούς επιλογής του Συμβουλίου της Επικρατείας και της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης είχε την υψηλότερη βαθμολογία μεταξύ των υποψηφίων)και του Ελεγκτικού  Συνεδρίου (1993), διετέλεσε μέλος του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου (2002-2013) καθώς και Πρόεδρος του ΙΙΙ Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου και αναπληρωματικό μέλος του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου (2014-2019). Είναι συγγραφέας βιβλίων εμβάθυνσης στη νομολογία ανωτάτων δικαστηρίων.

Ακολουθεί το βιογραφικό του νέου υπηρεσιακού πρωθυπουργού:

Ετος γέννησης 1957. Έγγαμος (1987), δύο παιδιά (1989,1990).

Νομικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1975-1979), βαθμός άριστα, πρώτος στη σειρά αποφοιτησάντων.

Υποτροφίες από τη γαλλική Κυβέρνηση και το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών για μεταπτυχιακές σπουδές.

Διπλώματα μεταπτυχιακών σπουδών (DEA) από το Πανεπιστήμιο Paris ΙΙ στο ποινικό δίκαιο (1980-1981), το δημόσιο δίκαιο (1982-1983) και τα δημόσια οικονομικά (1983-1985).

Διδακτορική διατριβή στο δίκαιο των ατομικών δικαιωμάτων από το Πανεπιστήμιο Paris ΙΙ (1981-1985, βαθμός très honorable).

Στρατιωτική θητεία στην Ελληνική Πολεμική Αεροπορία ως δόκιμος αξιωματικός (1984-1986).

Συμμετοχή στους διαγωνισμούς επιλογής δικαστικών λειτουργών του Συμβουλίου της Επικρατείας και της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης (έτος 1986 και οι δύο, υψηλότερη βαθμολογία μεταξύ των υποψηφίων και στους δύο διαγωνισμούς).

Δικαστής του Συμβουλίου της Επικρατείας (1987-1993).

Δικαστής του Ελεγκτικού Συνεδρίου (1993 και εφεξής).

Επίτιμος Διδάκτωρ της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. ΕΠΑΙΝΟΣ Καθηγητή Νομικής Σχολής ΑΠΘ και τ. Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Ευάγγελου Βενιζέλου (Μάιος 2022).

ΟΜΙΛΙΑ τ.Προέδρου του ΣτΕ, Χρίστου Γεραρή κατά την παρουσίαση του βιβλίου του Ι.Σαρμά «Η Ένωση Δικαίου» (Οκτώβριος 2022).

Επίτιμος Διδάκτωρ του Τμήματος Δημόσιας Διοίκησης της Σχολής Επιστημών Οικονομίας και Δημόσιας Διοίκησης του Παντείου Πανεπιστημίου. ΕΠΑΙΝΟΣ Καθηγητή Παντείου Πανεπιστημίου και Προέδρου του Κέντρου Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου, Ξενοφώντος Κοντιάδη (Νοέμβριος 2022).

Επίτιμος Διδάκτωρ της Σχολής Ανθρωπιστικών, Κοινωνικών και Οικονομικών Επιστημών του Διεθνούς Πανεπιστημίου της Ελλάδας (Μάρτιος 2023).

2014-2019

–  Πρόεδρος του ΙΙΙου Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου (αγωγές και προσφυγές συνταξιούχων στρατιωτικών). Παρέλαβε το Τμήμα στις 2.1.2014 με εκκρεμότητα άνω των 30.000 υποθέσεων, από τις οποίες περί τις 7.000 εκκρεμούσαν από το 2006 και περί τις 10.000 από το 2007. Σε αυτές προστέθηκαν και άλλες 6.000 περίπου στα μεσολαβήσαντα έτη. Κατηγοριοποιώντας και συνεκδικάζοντας τις όμοιες υποθέσεις, και χρησιμοποιώντας τη διαδικασία εν συμβουλίω και την “πιλοτική” δίκη, οι εκκρεμούσες δικογραφίες έχουν περιορισθεί σήμερα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Γραμματείας, σε λιγότερες από 8.500.

–  Πρόεδρος της νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής για την εκπόνηση της Δικονομίας του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Με εντατική εργασία, η Επιτροπή υπό την προεδρία του, εκπόνησε εντός 5 μηνών – όση προθεσμία είχε τάξει η σχετική υπουργική απόφαση – ένα πλήρες, ολοκληρωμένο σχέδιο. Πολλές τέτοιες προσπάθειες είχαν γίνει χωρίς αποτέλεσμα τα τελευταία 30 έτη. Η Δικονομία ψηφίστηκε με τον ν. 4700/2020.

–  Πρόεδρος της Ομάδας εργασίας για την εκπόνηση του ελεγκτικού και διοικητικού Κανονισμού του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Η Ομάδα αυτή λειτούργησε από τον Σεπτέμβριο μέχρι και τον Δεκέμβριο του 2018, σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, και εκπόνησε το σχέδιο Κανονισμού, που στη συνέχεια υιοθέτησε η Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Με την εφαρμογή του Κανονισμού, το Συνέδριο μεταβλήθηκε σε έναν από τους πλέον σύγχρονους ελεγκτικούς θεσμούς.

2002-2013

–  Μέλος του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου. Κατά τη 12ετή θητεία του, μεταξύ των άλλων, εισήχθη με πρωτοβουλία, εισήγηση και προσωπική του εργασία το κεφάλαιο GETTING RESULTS της Ετήσιας Έκθεσης του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου, όπου το Συνέδριο προσεγγίζει την όλη ενωσιακή διαχείριση υπό το πρίσμα στόχων, μέσων και μετρήσιμων αποτελεσμάτων. Απόπειρες εισαγωγής ενός τέτοιου κεφαλαίου είχαν γίνει ανεπιτυχώς στο παρελθόν. Προηγουμένως, είχε οργανώσει και εκτελέσει τον έλεγχο για την Ειδική Έκθεση με τίτλο GETTING RESULTS σχετικά με τους Οργανισμούς της Ένωσης.

–  Πρόεδρος Τμήματος του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου. Διοίκησε και πρόηδρευσε στο ΙVο (ενωσιακές Τράπεζες και Οργανισμοί, δαπάνες των Θεσμών) και το Ιο Τμήμα (αγροτικές δαπάνες) του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου. Τα Τμήματα, εκτός από τα Μέλη τους, συγκροτούνται και από πολυάριθμο ελεγκτικό και διοικητικό προσωπικό. Εξελέγην Πρόεδρος Τμήματος δύο φορές με την ψήφο των συναδέλφων του.

1996-2001

–  Εισηγητής στις υποθέσεις προσυμβατικού ελεγχου. Κατά τις απαρχές της άσκησης από το Ελεγκτικό Συνέδριο του προσυμβατικού ελέγχου (1996-1999), που τότε ήταν προαιρετικός για τη Διοίκηση, αφορούσε μόνο τις δημόσιες προμήθειες και διεξήγετο από ad hoc κλιμάκια, ο Πρόεδρος κ. Απ. Μπότσος τον όριζε σχεδόν αποκλειστικά ως εισηγητή. Εισήχθη τότε με πρωτοβουλία του η μέθοδος και η προσέγγιση του ελέγχου αυτού, που, βασιζόμενη στην ιδέα «ούτε τροχοπέδη, ούτε άλλοθι», οδήγησε στην αναζήτηση μόνον ουσιωδών πλημμελειών. Η επιτυχία του ελέγχου ήταν τέτοια που στη συνέχεια κατέστη υποχρεωτικός, επεκτάθηκε στα δημόσια έργα και τις υπηρεσίες και εν τέλει, το 2001, «συνταγματικοποιήθηκε».

Επιστημονική παρουσία και κοινωνική προσφορά

–  Δημοσιεύσεις, μεταξύ των άλλων, των εξής βιβλίων: «Η Ενωση δικαίου», Η νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εξελικτική και συνθετική μελέτη) Τα μεγάλα θέματα της Νομολογίας – τ. 2 (2022). «Η δίκαιη ισορροπία – Η νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου» (2018). «Εμείς ο Λαός – Η συνταγματική νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου των Ηνωμένων Πολιτειών» (2016). «Καλύτερο Κράτος: η σπατάλη η διαφθορά και ο σύγχρονος δημοσιονομικός έλεγχος» (2006), «Η συνταγματική και διοικητική νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας» (1990, 1994, 2003). The Fair Balance – Justice as an Equilibrium Setting Exercise (2015). Liberté d’expression et diffamation – Une étude de jurisprudence à partir des théories de la justice (δημοσίευση της διδακτορικής διατριβής, 2011).

–  Ομιλίες στις εξής, μεταξύ των άλλωνδιεθνείς συναντήσεις: European Court of Human Rights (Seminar on the occasion of the inauguration of the new judicial year, Strasbourg, 2013); Université de Paris ΙΙΙ (Symposium on 60 years of the European Convention on Human Rights, Paris, 2010); London School of Economics (Conference on the debt crisis in Greece, London, 2010); International Federation of Accountants (IFAC), (Seminar on accounting and the financial crisis, Berlin, 2011); Conseil de l’Europe (La protection des droits sociaux en Europe, Chypre, 2017); Judicial Power Project (Web symposium on Constitutional Rights and Constitutional Design; Oxford; 2018). Διαθέσιμα στο διαδίκτυο τα περισσότερα.

–  Διδασκαλία στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, Μεθοδολογία του Δικαίου και Δημοσιονομικά (1989-1999) και στην Εθνική Σχολή Δικαστών την νομολογία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (1997-2001).