Εδώ και χρόνια οι αρχαίοι Αθηναίοι τιμώνται ως εφευρέτες του οικοδομικού γερανού, ενός μηχανισμού χωρίς τον οποίο θα ζούσαμε ακόμα σε ισόγεια.
Μια νέα έρευνα όμως είναι πιθανόν να απομυθοποιήσει αυτή τη θεωρία, δηλώνοντας ότι οι αρχαίοι Κορινθίοι χρησιμοποιούσαν έναν έξυπνο μηχανισμό ανύψωσης τουλάχιστον 150 χρόνια πριν, ήδη από τον 7ο αιώνα π.Χ.
Τα στοιχεία, σύμφωνα με τη μελέτη «Ερμηνεύοντας τις αύλακες περίδεσης. Η ανύψωση, η τοποθέτηση και η γένεση της Ελληνικής Μνημειακής Αρχιτεκτονικής», που δημοσιεύτηκε στον Ετήσιο Απολογισμό αρχαιολογικού έργου της Βρετανικής Σχολής Αθηνών, προέρχονται από διπλές αυλακώσεις σχοινιών οι οποίες βρέθηκαν σε ογκώδεις μονόλιθους πρώιμων ναών και κτιρίων στα Ίσθμια και στην Κόρινθο.
Η επανεξέταση των μονόλιθων από τον Αλεσάντρο Πιερατίνι, επίκουρο καθηγητή Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο της Notre Dame στην Ιντιάνα των ΗΠΑ, έδειξε ότι «οι αύλακες χρησίμευαν για την ανύψωση και μαρτυρούν τις πρώτες προσπάθειες ανύψωσης αρχιτεκτονικών τμημάτων στην ελληνική ιστορία».
Χρησιμοποιώντας αντίγραφα σχοινιών και λίθων, ο ιταλός ειδικός διαπίστωσε ότι οι αυλακώσεις όχι μόνο επέτρεπαν την ανύψωση, αλλά επίσης βοηθούσαν να σφηνώσουν τεράστιους όγκους πέτρας βάρους μεταξύ 200 και 400 κιλών: «Μετά την ανύψωσή τους, οι μονόλιθοι τοποθετούντο στη θέση τους με ελιγμούς τους οποίους επέτρεπε η χρήση μιας τεχνικής εξελιγμένων μοχλών», αναφέρει ο ιστορικός ο οποίος ειδικεύεται στην Αρχαία Ελληνική και Ρωμαϊκή Ιστορία.
Και προσθέτει: «Αυτό το είδος λιθοδομής αντιπροσωπεύει ένα κρίσιμο βήμα στην ανάπτυξη της ελληνικής μνημειακής αρχιτεκτονικής, σηματοδοτώντας την απομάκρυνση τόσο από τις κατασκευές με τούβλα από πηλό… και από προηγούμενα πειράματα με πέτρινες κατασκευές».
Ως έμπειροι ναυπηγοί, γράφουν οι Times, οι αρχαίοι Κορίνθιοι, πιστεύεται ότι είχαν προσαρμόσει την τεχνολογία της ναυπηγικής στις κατασκευές της ξηράς. Πριν από τη χρήση αυτών των πρώιμων γερανών, για να τοποθετήσουν πέτρες στη θέση τους, οι κατασκευαστές της αρχαιότητας, συμπεριλαμβανομένων των Αιγυπτίων, σε μεγάλα έργα χρησιμοποιούσαν ράμπες από χώμα ή πλίνθους.
Η πρώτη αρχαιολογική ένδειξη για τη χρήση γερανού, συμπεριλαμβανομένου ενός βαρούλκου και ανυψωτήρα, χρονολογείται από το 515 π.Χ. κατά την κατασκευή ναών στην Αθήνα.
«Η πιο παλιά τεχνολογική ανακάλυψη των Ελλήνων είναι ο γερανός», δήλωσε ο Αλεσάντρο Πιερατίνι, «Δεν είναι γνωστό αν προηγούμενοι πολιτισμοί τον είχαν χρησιμοποιήσει και παρέμεινε βασικό στοιχείο στην κατασκευή κτιρίων χωρίς σημαντικές αλλαγές για σχεδόν 25 αιώνες».