Ο Άρειος Πάγος (Ζ΄ Ποινικό Τμήμα) απέρριψε αίτηση διαζευγμένης μητέρας που ζητούσε να αναιρεθεί εφετειακή απόφαση με την οποία καταδικάστηκε σε φυλάκιση 15 μηνών με τριετή αναστολή, καθώς παρεμπόδιζε την επικοινωνία του παιδιού της με τον πατέρα του, παρά την ύπαρξη δικαστικής απόφασης που καθορίζει τις ημέρες επικοινωνίας παιδιού και πατέρα. Η μητέρα καταδικάστηκε για κατ’ εξακολούθηση μη συμμόρφωση προς δικαστική απόφαση.
Η μητέρα, σύμφωνα με τους δικαστές, γνώριζε ότι έχει την υποχρέωση, καθώς είχε εκδοθεί σχετική δικαστική απόφαση, να παραδίδει το ανήλικο παιδί της στον πατέρα του, προκειμένου να ασκήσει το δικαίωμα επικοινωνίας μαζί του. Οι ενέργειες αυτές της μητέρας, σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση, γίνονταν στο πλαίσιο της προσπάθειας της για πλήρη αποξένωση του παιδιού από τον πατέρα του και πρώην σύζυγό της.
Ειδικότερα, η επικοινωνία του πατέρα με τον γιο του είχε ρυθμιστεί με απόφαση Μονομελούς Εφετείου και εφαρμοζόταν κανονικά. Όμως, «αίφνης το Πάσχα του έτους 2016, ο ανήλικος υιός αρνήθηκε να ακολουθήσει τον πατέρα του και έκτοτε διάκειται αρνητικά απέναντι του με αποτέλεσμα κάθε επικοινωνία να είχε αποκλειστεί».
Στη συνέχεια, με απόφαση ασφαλιστικών μέτρων καθορίστηκε προσωρινά η επικοινωνία του πατέρα με τον γιό του, αλλά σύμφωνα με δικαστική απόφαση αποδείχθηκε ότι η μητέρα του ανήλικου αν και γνώριζε ότι έχει τη σχετική υποχρέωση -με πρόθεση δεν παρέδιδε (34 φορές μέσα σε διάστημα 4 μηνών) τον ανήλικο υιό της στον πατέρα του, προκειμένου να ασκήσει το δικαίωμα επικοινωνίας.
Αντίθετα, η μητέρα ισχυρίστηκε ότι «η ματαίωση της ρυθμισθείσας επικοινωνίας δεν οφείλεται στην ίδια αλλά στην επίμονη άρνηση του ανήλικου υιού της, ο οποίος δεν επιθυμούσε να επικοινωνήσει με τον πατέρα του, “παρά τις δικές της διαρκείς παραινέσεις, νουθεσίες και προτροπές”».
Ο ισχυρισμός της αυτός ωστόσο , σύμφωνα με την δικαστική απόφαση, «δεν κρίνεται αληθής», καθώς ο γιος αρνείτο να δεχθεί να συναντηθεί με τον πατέρα του «εξαιτίας των χειρισμών της μητέρας του». Και όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην δικαστική απόφαση, «είναι αληθές ότι ο ανήλικος δεν επιθυμούσε να επικοινωνεί με τον πατέρα του, πλην όμως η άρνηση αυτή ήταν επίκτητη και οφειλόμενη στη συμπεριφορά της μητέρας του».
Κατόπιν αυτών, το δικαστήριο έκρινε ότι η μητέρα «με πρόθεση αποφάσισε να παραβιάσει κατ’ εξακολούθηση τη δικαστική απόφαση και να μην επιτρέψει την επικοινωνία του ανηλίκου με τον πατέρα του, επιθυμώντας την πλήρη αποξένωσή του από αυτόν και επομένως πρέπει να κηρυχθεί ένοχη».
Τελικά, οι δικαστές έκριναν ότι η μητέρα με τη βούλησή της προέβη σε πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση του ιδίου εγκλήματος και με πρόθεση δεν συμμορφώθηκε σε δικαστική απόφαση και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 15 μηνών με τριετή αναστολή για μη συμμόρφωση προς δικαστική απόφαση. Πάντως, η προβλεπόμενη ποινή για μη συμμόρφωση προς δικαστική απόφαση είναι φυλάκιση μέχρι 3 έτη ή χρηματική ποινή.