Στην αποκαλυπτική κοινή συνέντευξή του στην γερμανική Bild και τους βρετανικούς Times ο αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ κατηγόρησε ευθέως την Ανγκελα Μέρκελ πως διέπραξε ένα «εξόχως καταστροφικό λάθος», το άνοιγμα των συνόρων της Γερμανίας κατά την προσφυγική κρίση. Η Γερμανία άφησε «όλους αυτούς τους ανθρώπους» να μπουν στη χώρα, ανεξάρτητα από το πού προέρχονται. «Γνωρίζετε ότι αγαπώ τη Γερμανία, διότι ο πατέρας μου κατάγεται από τη Γερμανία και δεν θα ήθελα να βρεθώ σε αυτήν τη θέση». Ο Τραμπ θεμελίωσε την κριτική του στην τρομοκρατία που χτύπησε και το Βερολίνο, αλλά η αλήθεια και η στόχευση είναι άλλη, όπως θα δούμε παρακάτω.
Επίσης, ο πρόεδρος Τράμπ, αφού επεσήμανε ότι η 5η Λεωφόρος είναι γεμάτη Μερσεντές, εκτόξευσε και μία απειλή προς τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία για υψηλές δασμολογικές κυρώσεις, εάν παράγει αυτοκίνητα στο γειτονικό Μεξικό και όχι στις ΗΠΑ. «Θα έλεγα στην BMW, εάν κατασκευάζετε ένα εργοστάσιο στο Μεξικό και θέλετε να πουλήσετε αυτοκίνητα στις ΗΠΑ χωρίς να καταβάλετε φόρο 35%, τότε ξεχάστε το» και διευκρίνισε «αυτό που θέλω να πω είναι ότι πρέπει να κατασκευάσουν το εργοστάσιό τους στις ΗΠΑ». Έκλεισε δε την επίθεσή του με την ειρωνεία πως είχε πάντα «μεγάλο σεβασμό» για τη καγκελάριο Μέρκελ.
Τι παίζεται εδώ;… Προφανώς πάρα πολλά.
Πρώτον, η πολιτική Μέρκελ για την αποδοχή 1-1,5 εκατ. προσφύγων δεν ήταν ούτε μία απόφαση της στιγμής, ούτε μία απόφαση που εδραζόταν τον προτεσταντικό ανθρωπισμό της καγκελαρίου, ούτε καν στα ευρωπαϊκά ιδεώδη. Ήταν μία απόφαση του γερμανικού κεφαλαίου που χρειάζεται επειγόντως φθηνά εργατικά χέρια που θα στήριζαν την ανταγωνιστικότητά του στον βιομηχανικό τομέα, αλλά και το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας. Την απόφαση αυτή εφάρμοσε η κυρία Μέρκελ. Αυτή η πολιτική προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις που φαίνεται να εδράζονται στο φόβο της τρομοκρατίας, στην ακροδεξιά και το ρατσισμό. Όμως, πίσω από όλα αυτά κρύβεται μια τρομακτική κοινωνική ουσία, το κοινωνικό dumping (αθέμιτος ανταγωνισμός με βάση τεχνητά χαμηλούς μισθούς και κοινωνικές δαπάνες), δηλαδή, η συμπίεση των μισθών και των μεροκάματων στην ελεύθερη αγορά εργασίας εξ αιτίας της φθηνότερης εργασίας των μεταναστών. Αυτή η δήθεν μεταναστευτική πολιτική υιοθετήθηκε μετά την συμφωνία Χριστιανοδημοκρατών – Σοσιαλδημοκρατών (υπό την πίεση των δεύτερων) της επιβολής κατώτατου ωρομισθίου στα 8,5 ευρώ. Τότε περίπου ήταν που έγινε και η ανατροπή της αρχικής ηγεσίας του κόμματος της Εναλλακτικής Γερμανίας AfD που αποτελείτο από διανοούμενους και πανεπιστημιακούς και αντικαταστάθηκε με ακροδεξιούς κοινωνιστές που ανέβασαν εκλογικά το κόμμα με αποτέλεσμα να αποτελεί απειλή για το CDU της Μέρκελ και το αντιπληθωριστικό της δόγμα.
Δεύτερον, η πολιτική Τραμπ που απευθύνεται σε αμερικανικά, ευρωπαϊκά και κινεζικά βιομηχανικά συμφέροντα, πρωτίστως στην αυτοκινητοβιομηχανία, αποβλέπει στην επαναφορά των τιμών στο επίπεδο του αμερικανικού εργατικού κόστους. Δηλαδή, αν η BMW που κατασκευάζεται φθηνά στο Μεξικό και πουλιέται χωρίς δασμούς λόγω NAFTA στις ΗΠΑ., κατασκευαστεί στις ΗΠΑ από αμερικάνικα χέρια και με αμερικάνικους μισθούς, τότε, η τιμή της θα ανέβει και μαζί της μια τεράστια τροφοδοτική σε ύλες και υπηρεσίες αλυσίδα. Αυτό θα φέρει τον πολυπόθητο πληθωρισμό που η πιστωτική χαλάρωση (QE) της Fed δεν μπόρεσε να δημιουργήσει και που θα βοηθήσει στην απομείωση του τεράστιου αμερικανικού χρέους, το οποίο, σημειωτέον, οι ΗΠΑ πάντα μείωναν με χρηματοοικονομικούς τρόπους. Η πολιτική Τραμπ θα συμβαδίσει και με την αύξηση των επιτοκίων που θα μοχλεύσουν κι αυτά τον πληθωρισμό.
Συνεπώς, η στρατηγική Τραμπ θα έχει μία παγκόσμια επίπτωση, θα αλλάξει τα δεδομένα σε πολλά επίπεδα και θα ταρακουνήσει το σύστημα, που σημαίνει ότι θα υπάρξουν νέες ευκαιρίες για όσους τοποθετηθούν εγκαίρως από την πλευρά που θα νικήσει. Οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι από όποια πλευρά και να συνταχθεί κανείς, γιατί ακριβώς δεν ξέρουμε ποια κατάσταση θα κυριαρχήσει, αφού ούτε οι Κινέζοι, ούτε οι Ευρωπαίοι θα κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια. Από ότι φαίνεται ο κύβος έχει ριφθεί και γυρίζει…