Η ομιλία του υπουργού Ψηφιακής Πολιτικής Κυριάκου Πιερρακάκη στην Ολομέλεια κατά τη συζήτηση του διυπουργικού νομοσχεδίου και ιδίως της επίμαχης διάταξης για το πανεπιστημιακό άσυλο ήταν, όπως συνηθίζει, περιεκτική και με ουσία.
Ο κ. Πιερρακάκης ανέφερε δύο παραδείγματα σε μια προσπάθεια να καταδείξει την ανάγκη η Ελλάδα να αλλάξει επιτέλους, όπως είπε, αιώνα.
«Είχα την τύχη να επισκεφτώ πρόσφατα ένα πανεπιστήμιο σε μια μεγάλη πρωτεύουσα του εξωτερικού. Πλησιάζοντας το χώρο αρχικά είδα ότι υπήρχε ασφάλεια καθώς και σύστημα με κάρτα το οποίο ήλεγχε την είσοδο φοιτητών και προσωπικού στο χώρο. Ο χώρος μέσα ήταν κατά βάση καθαρός. Υπήρχαν πολιτικές νεολαίες μέσα στο χώρο, αν και άλλης φύσης από αυτές που συναντάμε στο ελληνικό πανεπιστήμιο.
» Αυτό που κάνει την ιστορία αυτή ενδιαφέρουσα δεν είναι το περιεχόμενο της εμπειρίας αυτής αλλά ο τόπος. Ήταν το πανεπιστήμιο της Ναντέρ, έξω από το Παρίσι, από όπου ξεκίνησαν τα γεγονότα του Μάη του 1968. Και την καθιστά ενδιαφέρον παράδειγμα γιατί αν οι Γάλλοι, οι οποίοι διακρίνονται για την επαναστατικότητά τους, για τις ιδέες που παράγουν και για τα ιδεολογικά ρεύματα στα πανεπιστήμιά τους, κατάφεραν να το ρυθμίσουν, νομίζω ότι μπορούμε και εμείς», είπε χαρακτηριστικά.
Το δεύτερο παράδειγμα αφορούσε έναν αρθρογράφο των New York Times, τον σπουδαίο Μίλτον Φρίντμαν.
«Τον Μάιο του 2010 έχει έρθει στην Ελλάδα ο διάσημος αρθρογράφος των NY Times Τομας Φρήντμαν. Έχει συναντήσει την τότε πολιτική ηγεσία και γράφει ένα άρθρο, το οποίο έλεγε: τα επόμενα χρόνια, για να αξιολογώ την εξέλιξη της κρίσης στην Ελλάδα, δε θα κοιτάζω τα οικονομικά μεγέθη. Θα κοιτάζω τι κάνουν οι νέοι Έλληνες. Αν τους δεις να φεύγουν, ξεκίνα να πουλάς ελληνικά ομόλογα. Αν τους δεις να μένουν, και κάποιους να επιστρέφουν, τότε είναι η στιγμή να ξεκινήσεις πάλι να επενδύεις στην Ελλάδα.
» Η Φινλανδία ή η Κίνα να εισάγουν την Τεχνητή Νοημοσύνη στα λύκειά τους. Και σήμερα, 8 Αυγούστου του 2019, εμείς είμαστε εδώ για να μιλήσουμε για το άσυλο. Πρέπει να αλλάξουμε αιώνα σε κάποια πράγματα», τόνισε με νόημα.