| SOOC
Επικαιρότητα

Πιερρακάκης: Δεν υπάρχουν δύο Ελλάδες – Στις εκλογές κρίνεται το μέλλον

«Η Ελλάδα χρειάζεται σταθερότητα και ταχύτητα στη λήψη αποφάσεων, κάτι που εξασφαλίζεται μέσα από μια μονοκομματική κυβέρνηση υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη», τόνισε ο υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης, μιλώντας και για τον πόλεμο απέναντι στο «βαθύ κράτος»
Protagon Team

Κυβέρνηση συνεργασίας μπορεί να συμβεί μόνο με Πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, εφόσον η ΝΔ είναι πρώτο κόμμα: αυτό τόνισε τη Μ. Παρασκευή ο υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης Κυριάκος Πιερρακάκης, ξεκαθαρίζοντας μάλιστα —σε ένα σαφές μήνυμα προς το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής του Νίκου Ανδρουλάκη— ότι «για εμάς, δεν υπάρχει άλλη επιλογή που να είμαστε διατεθειμένοι να υποστηρίξουμε».

Ο κ. Πιερρακάκης, ο οποίος είναι για πρώτη φορά υποψήφιος βουλευτής με τη ΝΔ στην Α’ Αθηνών (είχε υπάρξει και υποψήφιος ευρωβουλευτής με την Ελιά το 2014), μίλησε στα «Νέα Σαββατοκύριακο» και στη δημοσιογράφο Ελένη Ευαγγελοδήμου για τους στόχους του, και το «βαθύ» και όχι ελληνικό κράτος. Μάλιστα απέρριψε το θεώρημα περί «δύο Ελλάδων», όπως αυτό αναδύθηκε και μετά τη σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών της 28ης Φεβρουαρίου.

Ο ίδιος βέβαια μίλησε για έναν «ιδιότυπο δυισμό».

«Η Ελλάδα», εξήγησε ο κ. Πιερρακάκης, «είναι ταυτόχρονα η χώρα που δημιούργησε ένα από τα αρτιότερα και αμιγώς ψηφιακά συστήματα οργάνωσης του εμβολιασμού και η χώρα στην οποία τα συστήματα τεχνολογικής ασφάλειας των σιδηροδρόμων έμεναν για σχεδόν είκοσι χρόνια ημιτελή. Στο υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης έχουμε το έργο της μείωσης της γραφειοκρατίας μέσω του ψηφιακού μετασχηματισμού. Από την άλλη, με την τεχνολογία να άπτεται όλων των τομέων δραστηριότητας, οι οργανισμοί έχουν οι ίδιοι την αρμοδιότητα και την ευθύνη αναβάθμισης των συστημάτων ασφαλείας τους. Και εδώ τονίζουμε πως το ότι το έργο παρελήφθη σε στάδιο υλοποίησης κάτω του 20% και το έχουμε φτάσει στο 70% δεν είναι για εμάς δικαιολογία», προσέθεσε.

Στη δημοσιογραφική παρατήρηση ότι έχουμε, στην ουσία, «δύο Ελλάδες», ο κ. Πιερρακάκης σχολίασε:

«Η απάντησή μου είναι κατηγορηματική πως όχι. Η Ελλάδα είναι μία: είναι η χώρα που θέλουμε όλοι, η χώρα που όλοι μαζί μπορούμε να φέρουμε εκεί που ονειρευόμαστε. Και, για να το πετύχουμε, οφείλουμε να χτίσουμε πάνω σε αυτά που έχουμε ήδη επιτύχει και να κινηθούμε χωρίς χρονοτριβή, χωρίς εκπτώσεις και χωρίς δισταγμό, προκειμένου να κλείσουμε οριστικά τις εκκρεμότητές μας από το παρελθόν. Στις εκλογές κρίνεται το μέλλον. Και το βαθύ κράτος θα ηττηθεί οριστικά».

Στο θέμα της αυτοδυναμίας και αν υπάρχουν περιθώρια συνεργασιών, ιδίως με το ΠΑΣΟΚ, με το οποίο και ο ίδιος στην αρχή της πολιτικής του σταδιοδρομίας είχε μία σχέση, ο υπουργός Επικρατείας και Ψηφιακής Διακυβέρνησης απάντησε:

«H ΝΔ διεκδικεί την αυτοδυναμία γιατί πιστεύουμε ότι αυτό είναι ωφέλιμο για τη χώρα. Η Ελλάδα χρειάζεται σταθερότητα και ταχύτητα στη λήψη αποφάσεων, κάτι που εξασφαλίζεται μέσα από μια μονοκομματική κυβέρνηση υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Και έχουμε θεμελιώσει από την πρώτη τετραετία μας ότι μια μονοκομματική κυβέρνηση μπορεί να συμβαδίζει με ευρύτερες κοινωνικές πλειοψηφίες. Εφόσον υπάρξει η ανάγκη συνεργασίας με άλλο κόμμα, και με δεδομένο ότι η ΝΔ θα είναι το πρώτο κόμμα, αυτό μπορεί να συμβεί μόνο εφόσον ο Πρωθυπουργός είναι ο αρχηγός του πρώτου κόμματος, δηλαδή ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Το ζήτημα είναι βαθιά πολιτικό, διότι έτσι δείχνουμε σεβασμό στο κυρίαρχο εκλογικό σώμα. Για εμάς, δεν υπάρχει άλλη επιλογή που να είμαστε διατεθειμένοι να υποστηρίξουμε».

Ο ίδιος εμφανίστηκε στη συνέντευξη και ως εκπρόσωπος της νέας γενιάς, άλλωστε είναι μόλις 40 ετών.

«Μιλώ καθημερινά με τη γενιά μου αλλά και με πολύ νεότερους και μπορώ να κατανοήσω γιατί μπορεί να υπάρχει αποστροφή προς την πολιτική συνολικά. Οι νέοι σήμερα έχουν πολύ διαφορετικές προτεραιότητες, δίνουν έμφαση στον ποιοτικό χρόνο, στον ψηφιακό κόσμο, στην οικολογία, στην οικονομία διαμοιρασμού, στις συνεταιριστικές ενέργειες. Αποστρέφονται τα “θα”, τις υποσχέσεις και τα παχιά λόγια. Θέλουν να δουν πρακτικές αλλαγές στην καθημερινότητά τους, θέλουν αποτελέσματα με «λίγα λόγια και πολλή μουσική», όπως είναι η γνωστή φράση. Κι αναρωτιέμαι, πόσο ελκυστικά μπορεί να είναι για εκείνους η φρασεολογία και σύμβολα των γονιών ή των παππούδων τους; Θυμάμαι τον εαυτό μου στο πανεπιστήμιο και την τότε αντίθεση μέρους του πολιτικού κόσμου στο άρθρο 16. Ακόμη και σήμερα, μιλάμε για το άρθρο 16, όταν χώρες όπως η Κίνα βάζουν την τεχνητή νοημοσύνη στα σχολεία»…